Dit zijn de grootste flops uit de geschiedenis van de auto

Amphicar 770 1960

Een auto, een cabrio en een motorboot in één: een leuk idee. De Duitser Hans Trippel, specialist op het gebied van amfibievoertuigen, zette zijn droom om in een productieauto. Achterin lag een 38 pk sterke viercilinder, waarmee op het land een topsnelheid van 120 km/h kon worden gehaald. Helaas wist hij als cabriolet en als boot niet te overtuigen. Toch werden er nog 3.878 exemplaren van verkocht.

Chevrolet Corvair Monza  1962

Het Kever-succes liet zijn sporen na in de vorm van de Chevrolet Corvair met luchtgekoelde motor die achterin was geplaatst. Vanaf 1962 werd hij zelfs geleverd met turbo. Fans hadden het over de Porsche voor de gewone man. Activist Ralph Nader gaf zowel zijn boek als zijn auto het predicaat ‘unsafe at any speed’, het begin van het einde. In 1969 stopte de productie.

Rolls-Royce V8 Legalimit  1905

Een auto die qua loopeigenschappen kon wedijveren met elektro-auto’s en snel genoeg was om de indertijd in Groot-Brittannië geldende limiet van 20 mijl per uur (32 km/h) te halen. Techneut Henry Royce zorgde voor de realisatie van dit voornemen door middel van een vooruitstrevende 3,5-liter V8-motor en een transmissie met een passende overbrenging. Slechts één Legalimit werd er uiteindelijk verkocht, en die koper gaf zijn auto later terug …

Edsel  1958

“Een auto zoals de Edsel was er nog nooit”, zo meldde de folder trots. Dat klopte, want het nieuwe Ford-merk sloeg op ongekende wijze de plank mis. Dat was te wijten aan kwaliteitsproblemen, de styling met urinoir-grille en de vreemde naam. Deze moest verwijzen naar Fords op relatief jonge leeftijd overleden zoon Edsel, maar dat begreep niemand. In 1960 verdween Edsel alweer van de markt.

DeLorean DMC-12   1981

Het had zo mooi kunnen zijn: Detroits wonderboy John DeLorean bedacht het concept, designster Giugiaro nam het ontwerp voor zijn rekening, Lotus bekommerde zich om het rijgedrag  en de Britse belastingbetaler zorgde voor de financiering. Het eindresultaat was minder sprankelend dan gehoopt. De achterin geplaatste motor had voor sportwagenbegrippen te weinig vermogen, de bouwkwaliteit was niet overweldigend en er waren problemen met de productie. Na zeventien maanden werd de stekker eruit getrokken.

Mercedes 130 H  1934

De achterin geplaatste motor werd in de jaren 30 snel populairder. De voordelen: het gewicht van de motor zorgde voor een goede grip van de achterwielen en het motorgeluid was minder prominent aanwezig. Mercedes-Benz sprong met de 130 snel in op de toenemende vraag, maar daar betaalde het merk een prijs voor. De achterzijde deed tijdens het rijden bijzonder onrustig aan, de kofferbak was klein en goedkoop was de kleine Mercedes evenmin. Het werd een verkoopflop. Zijn opvolger 170 H wist daar geen verbetering in te brengen. In 1939 liet het merk het concept met achterin geplaatste motor voor wat het was.

Aerocar Model I 1949

Een droom werd waar: met de auto door de stad rijden, vervolgens de meegenomen vleugels monteren (volgens bedenker Moulton Taylor had je daar maar vijf minuten voor nodig) en naar je bestemming vliegen. En het werkte zelfs: de vliegende auto kreeg een vlieglicentie. Helaas werden er maar zes exemplaren gebouwd. Minimaal één daarvan is nog in staat om te vliegen.

Tucker Torpedo  1948

De modernste auto van zijn tijd: veiligheidsgordels, bochtverlichting, schijfremmen, zescilinder boxermotor, rubberen vering. In vergelijking leken de modellen van de Amerikaanse concurrentie uit het stenen tijdperk te stammen. De gevestigde orde liet de inventieve ondernemer Preston Tucker echter niet zomaar zijn gang gaan. Ze dienden klachten in tegen het bedrijf, die ongegrond bleken te zijn, maar wel hun doel bereikten: er werden 51 Torpedo’s gebouwd en toen ging Tucker roemloos ten onder.