Deze gloednieuwe Mini’s zijn hetzelfde en toch totaal anders

We vertellen niets nieuws als we zeggen dat Mini momenteel twee sterk verschillende auto’s levert met dezelfde naam en insteek, maar het blijft een bijzondere situatie. Voor wie het gemist heeft: ongeveer een jaar geleden presenteerde Mini de Cooper Electric. Dat geheel nieuwe model is altijd volledig elektrisch en staat op een voor dat doel ontwikkeld platform. De Cooper E, ook verkrijgbaar als snellere Cooper SE, introduceerde bovendien een nieuwe designtaal. De laatste echte retro-frutsels werden afgeschud en de Mini is strakker en moderner dan ooit, maar nog steeds direct herkenbaar als Mini.

‘Alleen elektrisch’ klinkt leuk, maar levert in de praktijk niet overal voldoende verkoopcijfers op. Daarom kregen we in februari nog een Mini Cooper voorgeschoteld, die afhankelijk van de versie Cooper C of Cooper S heet. Deze Cooper lijkt als twee druppels water op de Cooper Electric en heeft een soortgelijke grille en ogenschijnlijk identieke achterlichten, maar is in tegenstelling tot die auto niet helemaal nieuw. Het is een ‘oude’ driedeurs Mini met een rondom strakgetrokken uiterlijk, en dat levert een bijzondere situatie op.

Verschillen

Toen wij onlangs een groene Mini Cooper E inleverden bij BMW Nederland parkeerden we hem naast een identiek uitgevoerde Cooper C. Dezelfde wielen, dezelfde ‘British Racing Green’-lakkleur, hetzelfde zwarte dak en dezelfde koperkleurige accenten zorgen ervoor dat alleen de relevante verschillen overblijven. Zo wordt duidelijk dat de koplampen van de benzine-Mini weliswaar dezelfde indeling hebben als die van de geheel nieuwe Cooper E, maar voorzien zijn van een dikke, in dit geval zwarte, omlijsting. Met reden, want facelift-Mini heeft net als zijn voorganger een clamshell-motorkap die de hele neus en dus ook de koplampen omvat. Bij de elektrische Mini is dat anders en treffen we naast een traditionele motorkap ‘gewoon’ losse voorschermen aan. De voorbumper is hier ook veel hoger opgetrokken dan bij de benzineauto.

En profil zijn er ook veel verschillen te zien. Zo ligt de voorruit van de écht nieuwe Mini een stuk vlakker en zijn de handgrepen van de nieuwe, gestroomlijnde soort. Het meest opvallende verschil vinden we rond de wielkasten, waar de brandstof-Mini zwarte randen heeft en de EV niet.

Door naar de achterzijde, waar de twee ogenschijnlijk identiek zijn. Niet dus. Ondanks de op soortgelijke wijze getekende bumper en dito achterklep zijn de achterlichten wel degelijk anders en dus niet uitwisselbaar. Bij de elektrische Mini zijn ze volledig vlak, terwijl de benzineversie aan de buitenzijde van de lichtunit een kleine opstaande rand heeft. Bovenop treffen we bij de Cooper C een panoramadak aan dat open kan, terwijl de elektrische Cooper een vast glazen dak heeft.

De achterlichten lijken hetzelfde, maar zijn dat niet

Golf, 206, Mini

De situatie waarbij een bestaand model van een op een nieuw model gelijkende koets wordt voorzien, komt maar zelden voor in autoland. De Volkswagen Golf 4 Cabrio schiet ons te binnen. Deze open Golf was eigenlijk gewoon een Golf 3 Cabrio, maar dan voorzien van een sterk op de Golf 4 gelijkende neus. In 2009 deed Peugeot iets soortgelijks met de 206+, die met een bijzonder slecht passende 207-neus nog even door mocht na de komst van die geheel nieuwe opvolger. Bij Mini is de update optisch weliswaar minder schokkend, maar wordt de auto anders dan bij Volkswagen en Peugeot wel rondom grondig vernieuwd. Mini gaat dus rigoureus te werk, maar het blijft een bijzondere kunstgreep die vast wonderlijke gesprekken oplevert in de showroom.

De Volkswagen Golf IV Cabrio was een Golf 3 met de neus van een Golf 4.

Als je overigens een vijfdeurs versie van de nieuwe Mini ziet rijden, is het sowieso een exemplaar met een verbrandingsmotor aan boord. Van de elektrische Mini verschijnt geen versie met achterdeuren, want in plaats daarvan heeft Mini de SUV-achtige Aceman.