Designreview Porsche Macan: ‘Ondanks elektrische aandrijving een uitstekend getekende opvolger’

Het uitgaande model Macan was een fraai geproportioneerde SUV. Zeker de kwaliteiten van de neus waren aanzienlijk beter dan die van grote broer Cayenne, met zijn forse overhang vooraan.

De voorgaande Macan kent een fraaie interpretatie van de Porsche-merkidentiteit. Zeker als we de ruggengraat van het Porsche gamma – de 911 – als uitgangspunt nemen, is de eerste Macan een uitstekend uitgevoerde toevoeging aan het merkportfolio. De auto kent klassieke Porsche-proporties, waaronder de vanaf de voorruit aflopende daklijn, de Porsche-flyline. Deze vormt een samenhangend geheel met de geringe helling van de achterruit, als geheel fraai afgestemd op de SUV-architectuur. De auto kent door deze trefzekere lijnvoering een sportieve en dynamische uitstraling. Ook de prettige dash to axle ratio is hier debet aan. Ook deze is bij de Macan beter dan die van de Cayenne. De platte, sterk naar achteren hellende bovenste helft van de neus waarin de koplampen zijn verwerkt – ooit zo sterk door de eerste generatie Cayenne geïntroduceerd – is bij de Macan zeer kundig verwerkt in de totaalsculptuur. Het ontwerp maakt duidelijk dat de Macan de sportwagen in zijn segment is.

Voor de nieuwe Macan is er duidelijk hard gewerkt aan het behoud van deze krachtige proporties en het maken van mogelijk nóg kortere overhangen. De helling van de motorkap is bij het nieuwe model bovendien sterker geprononceerd. De kap ligt niet meer gelijk aan de bovenzijde van de spatborden, maar is – zoals bij de 911 – aanzienlijk lager gelegd. Knap gedaan, zeker met het oog op niet alleen strengere veiligheidseisen voor passagiers en voetgangers, maar ook die van de complexe packaging die komt kijken bij de bouw van een elektrische auto. De sterke proporties verhullen bovendien perfect het feit dat deze auto over accu’s in de bodem beschikt. Dat kan van vele modellen van concurrenten niet worden gezegd.

De koplampen zijn in twee elementen verdeeld: de horizontaal georiënteerde bovenste lichtunit met vierpunts dagrijverlichting doet denken aan zijn sportieve elektrische broer, Taycan.

De hoofdkoplampmodule van de Macan is lager in de voorkant geplaatst. Dat is nieuw voor Porsche-modellen, maar al enige jaren een trend in autodesign. De karakteristieke Porsche-flyline vormt bij deze tweede generatie ook weer een samenhangend geheel met de ondiepe achterruit. 

Sterk geprononceerde schouders geven de achterkant een meer gespierde uitstraling dan het voorgaande model. Ook is de surfacing harder geworden. Wel is de graphic van de achterlichtunit erg zwaar, waardoor er een tikje te veel verticaliteit wordt benadrukt.

De stance van de nieuwe Macan is krachtig, de auto staat uitzonderlijk goed op de 20- tot 22-inch wielen.

De vierkante, bulldog-achtige uitstraling die de set-up genereert, is te vergelijken met die van een zeer potente, visueel zwaardere 911 als de GT3.

De oude Macan was, naast de 911 en Taycan, een uitzonderlijk goed getekende Porsche binnen de line-up. De nieuwe had met zijn elektrische aandrijving en complexe technische uitdagingen alle kansen om een zeer slechte sequel te worden op het originele box office-succes. Het getalenteerde team designers bij Porsche bewijst met de tweede Macan echter dat het de zaken tot in de puntjes beheerst.