Designreview BMW X3: 'Meer van hetzelfde'

Wat je ook van performance-SUV's vindt, feitelijk is het segment de grootste automotive contradictio in terminis die de industrie ooit heeft voortgebracht. Hoog en zwaar is immers nooit echt dynamisch. Het is veelzeggend dat de bedenker van het segment, BMW, zich nu op een heel andere positie in de markt bevindt. Het merk is niet langer een uitgangspunt van innovatie. Dat was 25 jaar wel anders. Was er ooit een Porsche Cayenne gekomen zonder de X5? Misschien wel niet. 

Om de X3 in dat licht van innovatie te zien, moeten we terug naar de jaren 90. De enige in Europa gebouwde SUV in die tijd was de Range Rover P38, een gezapige machine die een portemonnee-verslindende nachtmerrie van technische mislukkingen was. De eigenaren hadden gedwongen innige relaties met hun garagisten. Bovendien was de rijbeleving ook behoorlijk suboptimaal.

De in Amerika nogal slecht gebouwde Mercedes-Benz W163 ML kwam in 1997 op de markt en was even dynamisch als de Range Rover.

Toen BMW in 1999 de E53 X5 introduceerde, stond er plotseling een SUV die oprecht goed reed en – in 4.6-V8-uitmonstering – ook nog eens uitzonderlijk snel was. De 347 pk leverende achtcilinder beukte in 6,5 seconden naar de 100. Daar draait de gemiddelde instap-EV tegenwoordig zijn hand niet voor om, maar aan het begin van dit millennium waren dit ongekende tijden voor elke auto, laat staan een SUV. Met de 4.6-X5 kon je met het hele gezin, de golden retriever in de kofferbak en een setje ski’s op het dak zomaar de Porsche Boxter S van de buurman bij het verkeerslicht voorbij sprinten en bovendien in de bochten aardig meekomen.

De eerste BMW X5, die overigens korter en smaller is dan de nieuwe 'compacte' X3, was de eerste uit een grote reeks SUV's van de Duitsers. Duidelijk is dat de SUV, ongeacht formaat, klantenbudget en merk, een succesformule is. Die eerste BMW-SUV, de door Frank Stephenson getekende X5, was op vele vlakken beter dan zijn concurrenten. Hij was uitgerust met prachtige motoren, bood een ongeëvenaard stuurgevoel en stond op een veel hoger plan qua bouwkwaliteit.

Tien jaar later bewees BMW opnieuw, toen onder leiding van visionair autodesigner Chris Bangle, een eigen categorie te kunnen creëren en wel met de eerste X6. Een nieuw segment dat vele andere fabrikanten verleidde om ook SUV-coupés te gaan bouwen.

Zowel de X5 als X6 bewees dat BMW niet enkel op esthetisch vlak ver op de concurrentie voorliep, maar ook op technisch en – heel belangrijk – conceptueel gebied precies wist wat het deed. En zonder de X3 af te fakkelen voor zijn look en feel – dat de huidige BMW-designtaal ernstig te wensen over laat, is al duidelijk – kan het predicaat innovatie de X3 op geen enkele wijze worden toegedicht. Het predicaat uitzonderlijk is al helemaal niet van toepassing. De X3 is meer van hetzelfde.