Menu
Iedereen die weleens op een vliegveld is geweest, zal het herkennen: de eindeloze stukken die lopend moeten worden afgelegd. Van de vertrekhal naar de douane, van de douane naar de gate; er komt geen einde aan. Hoe mooi zou het zijn als je die meters rijdend af kon leggen? In deze editie van De Vluchtstrook: de Mazda 'Suitcase Car', een koffer die tegelijkertijd dient als vervoersmiddel.
Ingenieurs zijn binnen automerken veelal gebonden aan concrete opdrachten van hogerhand, met strakke budgetten en bijbehorende tijdschema's. Wat krijg je als je deze academisch geschoolde geesten compleet vrijlaat? Bij Mazda had men tussen 1989 en 1991 een interne competitie genaamd 'Fantasyard'. De naam dekt de lading in ieder geval goed, want in deze proeftuin mochten de ingenieurs hun fantasie compleet de vrije loop laten. Het doel was uiteindelijk om met de beste, creatiefste mobiliteitsoplossingen op de proppen te komen. In 1991 wonnen de ingenieurs van de versnellingsbakkendivisie deze competitie met de 'Suitcase Car'. Want waarom zou je eindeloze stukken moeten lopen op vliegvelden wanneer je ook gewoon je koffer kunt uitklappen om vervolgens lachend weg te rijden?
De kofferauto bleef niet bij een concept op papier. Mazda maakte daadwerkelijk een klein budget vrij om het ding ook in het echt te gaan bouwen. Een Samsonite-koffer van 75 cm lang en 57 cm breed diende als 'carrosserie'. De grootste uitdaging was natuurlijk om alle componenten in de gesloten koffer te laten passen. Uiteindelijk vonden de ingenieurs de oplossing in de vorm van een minibike. Die deelde men op in twee delen: in het voorste deel van de koffer zit het sturende wiel met de handvatten, terwijl de bestuurder in het achterste deel van de koffer naast de motor en de brandstoftank zit. Om te zorgen voor de nodige versteviging bracht men twee stalen balken aan in ieder compartiment van de koffer. De twee wieltjes van een minibike boden uiteraard geen soelaas als het gaat om de stabiliteit, dus de 'Suitcase Car' kreeg aan de achterzijde twee wielen aan de buitenkant van de koffer. Hierdoor werd het in essentie een trike. Ook leuk: zowel voor als achter beschikt de koffer over verlichting, zodat je er ook in het donker mee kunt rijden.
De 'Suitcase Car' in opengeklapte vorm.
Het omtoveren van de koffer tot een klein autootje is tamelijk eenvoudig (foto 6). Je klapt de koffer open en verwijdert aan de voorkant een klepje, waarna je het stuur rechtop kunt zetten. Daarna hoef je alleen nog maar de achterwielen op hun plaats te klikken en je kunt vertrekken. Volgens Mazda neemt het hele proces minder dan een minuut in beslag. Hoewel de 'Suitcase Car' achterwielaangedreven is, moet je niet denken dat je er meteen iedere bocht zijwaarts mee kunt nemen. Het tweetaktmotortje levert namelijk een vermogen van 1,7 pk, waarmee een topsnelheid van 30 km/h mogelijk is. Dat laatste hangt echter wel samen met het formaat van de bestuurder. De koffer zelf weegt al 32 kilo, dus met een persoon erbij zit je algauw boven de 100 kilo. Met een pk-gewichtsverhouding van 58 kilo per pk heeft het motortje er dan een beste kluif aan.
Hoewel een rijdende koffer klinkt als een aantrekkelijk concept, zaten er wel wat haken en ogen aan. Het eerder genoemde gewicht van 32 kilo is voor een koffer natuurlijk vrij fors. Daarnaast zal je je bagage elders op moeten bergen, want in de koffer zelf is geen plaats meer. Misschien dat je ergens nog een paar onderbroeken of sokken tussen kunt frunniken, maar dan heb je het ook wel gehad. De 'Suitcase Car' is mede om die redenen nooit in productie gegaan, naast het gegeven dat het voor Mazda zelf vermoedelijk niet echt winstgevend zou zijn geweest. Desalniettemin was de populariteit groot. Zo groot, dat Mazda besloot nog twee extra rijdende koffers te bouwen: eentje voor Europa en eentje voor Amerika. De Europese 'Suitcase Car' maakte zijn in 1991 zijn opwachting op de IAA in Frankfurt, maar verdween daarna volgens Mazda onder 'onbekende omstandigheden.'
Zelfs op minder egaal terrein stond de 'Suitcase Car' zijn mannetje.
Vandaag de dag is alleen de Amerikaanse variant volgens de informatie van Mazda nog over. Het originele Japanse prototype werd 'per ongeluk vernietigd', maar wat men daaronder verstaat is niet helemaal duidelijk. Na het project van Mazda is er in ieder geval geen andere grote partij geweest, laat staan een automerk, die met het concept aan de slag ging. In 2019 maakte de rijdende koffer echter wel zijn opwachting in een aflevering van de Amazon-serie 'The Grand Tour'. De drie heren, Clarkson, Hammond en May, gingen toen met het idee aan de slag om zo het transport op vliegvelden iets aangenamer te maken. Een origineel idee? Niet echt dus: Mazda was ze 28 jaar eerder al voor.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
