De Opel Junior uit 1983 was een slimme stadsauto

De nieuwe Rekord was pas een jaar op de markt, net als de ingrijpend ­opgefriste Senator en Monza. Verder was de snelle Kadett GTE enkele maanden eerder aan het gamma toegevoegd, evenals de Corsa, Opels belangrijkste nieuwkomer van de vroege jaren 80. Genoeg materiaal derhalve om in het najaar van 1983 in Frankfurt een IAA-stand mee te vullen, zou je zeggen. Maar nee, het was de Opel-directie ­allemaal niet nieuw genoeg; er moest een knaller bij, een auto die de tongen zou losmaken.

0,31 Cw-waarde

Nou, dat lukte de Opel Junior best, want hij was er bijzonder genoeg voor. Hij viel onmiddellijk op door zijn gladde carrosserie, waaraan – in tegenstelling tot bij de nieuwe Corsa – amper een rechte lijn viel te ontdekken. Het leverde hem een Cw-waarde op van 0,31, wat voor zo’n kleine auto een grootse prestatie was. ­Opmerkelijk was verder dat de carrosserie onder de taillelijn ­geheel met kunststof panelen was bekleed. De glad afgewerkte koets heeft ongetwijfeld model gestaan voor latere gladjanussen van Opel en je kunt moeilijk ontkennen dat het neusje ook inspiratie heeft opgeleverd voor het front van de Tigra.

Nog interessanter was het ­interieur. Zo was het dashboard feitelijk een kale plank, waaraan en waarop je naar believen een reeks vierkante instrumenten kon bevestigen. Wil je een toerenteller? Prik maar in, de aansluitingen liggen al klaar. Radio mee naar het strand? Kan gewoon! Vergeten te scheren? In het ­klokje vind je zowaar een ­scheerapparaatje. En dan de stoelbekleding, die je gemakkelijk kunt loshalen – het zit alleen vast met klittenband – om daarna te gebruiken als slaapzak. Scheelt een slok op een borrel als je de vakantiebagage moet inpakken in zo’n kleine auto. Dat impliceert ook een royaler gebruik dan ­alleen in de stad, zoals bij de nieuwe Rocks-e. Wel zijn we heel benieuwd welke het snelste weg is bij de stoplicht-grand prix. Nou ja, vanaf 45 km/h is de ­Junior zijn elektrische nakomeling hoe dan ook de baas.