De Lexus RX 400h was de ideale ambassadeur van de SUV geweest

Lexus is het automerk dat het begrip beschaving bij wijze van spreken heeft uitgevonden. Het design is tegenwoordig erg uitbundig (het merk draaft mee in de vaart der volkeren), maar bij het entree van hun merk wilden de Japanners alleen op de tenen van de geachte concurrentie trappen, niet op die van de beoogde doelgroep. Als voorbeeld dragen we de eerste Lexus RX 300 aan, die in 1998 op de markt kwam. Een keurige jongen, niet al te groot van stuk, zeker vergeleken met de bewust extraverte BMW X5, een van zijn weinige concurrenten.

RX 400h was opvolger RX 300

De RX 300 kreeg in 2003 een al even nette opvolger, die op zijn beurt versterking kreeg in de vorm van de RX 400h, met een hybride aandrijflijn als noviteit. Met die versie liet Lexus zien dat het prima mogelijk was om een nog altijd volumineuze en sowieso bijzonder luxueuze SUV nóg betere manieren bij te brengen. Was dat dan nodig? Nou ja, hij stamt uit een tijdperk waarin de SUV en de terreinwagen het in de publieke opinie zwaar te verduren kregen en in het algemeen meer kwaad dan goed konden doen. Er klonk vooral gemopper op een groep bezitters die de bij wijze van spreken voor hen bedoelde Mini’s voor hun inkoopsessies in de stad negeerden en ervoor kozen om in een zo groot mogelijke terreinbonk te klimmen. Wie herinnert zich niet de scheldnaam P.C. Hooft-tractor? Precies.

Ambassadeur SUV-genre

De RX 400h had in dit kader prima als ambassadeur van het SUV-genre kunnen fungeren, omdat hij zich erop kon laten voorstaan dat hij weliswaar kon presteren als zijn meest brallerige soortgenoten, maar dat de benzine toch slechts druppelsgewijs uit zijn tank vloeide. Of helemaal niet. De elektromotor nam immers een belangrijk deel van de stuwkracht voor zijn rekening, terwijl de benodigde stroom gewoon tijdens het rijden door de benzinemotor werd opgewekt. Eureka? Op papier zeker wel, maar de praktijk verkreukelde dat ideaalbeeld: bij langdurig snel rijden kon de accu leegraken en dan schoot het verbruik meteen omhoog. De schoonzoon moest dus niet te hard van stapel lopen. Dan was hij ideaal.