De Jaguar die een Daewoo werd - De Vluchtstrook

De legendarische tekenmeester Giorgetto Giugiaro kroop in 1990 achter te tekentafel met als doel een frisse wind in het segment van de topsedan te laten waaien. Onder de noemer Project Kensington kwam zijn designhuis uiteraard niet met een technisch geheel zelf ontwikkeld nieuw model, het zou immers gaan om een designvoorstel. Italdesign baseerde zijn nieuwste project op de Jaguar XJ, maar liet de toen actuele en nog geen vier jaar oude XJ40-generatie van de Jaguar XJ wegens het op dat moment nog ontbreken van een twaalfcilinder in die auto voor wat het was. In plaats daarvan nam het designhuis de op de Series III gebaseerde XJ12 bij de kladden om de klassiek gelijnde carrosserie ervan met een vloeiende beweging bij het grofvuil te deponeren. Wat bleef was de basis, en dat was bepaald geen kinderachtige fundering om op voort te borduren.

Project (Jaguar) Kensington

Verborgen kritiek

Project Kensington profiteerde dan ook van exact dezelfde 5.3 V12 als de donorauto, maar daarnaast veranderde nagenoeg alles. Op de 2,87 meter lange wielbasis na, die bleef behouden. Giugiaro boetseerde een compleet nieuwe koets om het geheel, een verpakking die in geen velden of wegen op die van de XJ leek. Italdesign's techneuten vervingen de twee in lengte geplaatste en aan weerszijden achterin de XJ gehuisveste brandstoftanks door één groot exemplaar dat een plekje direct achter de rugleuning van de achterbank kreeg. Dat had volgens de Italianen een betere gewichtsverdeling tot gevolg, al was de voornaamste reden voor het aanpassen van de benzinetank(s) het feit dat Giugiaro de achterkant van de auto wilde inkorten. Project Kensington kreeg een veel hogere, maar wel maar liefst 18,5 centimeter kortere bilpartij dan de XJ. Daarnaast vergrootte Italdesign de overhang aan de voorzijde met 12,1 centimeter, wat de auto samen met het met 2,5 centimeter hoger liggende dak totaal andere proporties gaf.

Project (Jaguar) Kensington

Met zijn aalgladde raampartij, bolle, ronde vormen en met een beetje fantasie BMW M3-achtige zijspiegels leek de in maart 1990 tijdens de Autosalon van Genève tentoongestelde Kensington op het eerste gezicht in niets op de klassieke Engelse topsedan, al zorgden de chroomkleurige grille en de vorm van de achterlichten toch nog voor een link met Jag's vlaggenschip. Jaguar leek weinig gecharmeerd van de Kensington, wat mogelijk te maken had met de verborgen kritiek die Italdesign met de designstudie op het designbeleid van Jaguar leverde. Hoewel Italdesign op zijn website het bestaan de 5.3 V12 aandraagt als een van de redenen om voor de XJ als basis te kiezen, schrijft het ook dat het van mening was dat Jaguar met zijn sedans niet op dezelfde wijze meeging met de tijd zoals de concurrenten van het merk. Au.

Koreaanse interesse

Het ontwerp van Italdesigns Project Kensington bleef in Italië enkele jaren onverkocht op de planken liggen, maar omstreeks 1994 kwam er plots interesse uit onverwachte hoek. Daewoo klopte voor het ontwerp van een opvolger van de door Bertone getekende Espero namelijk bij Italdesign aan. Na de nodige fijnslijperij gaf Daewoo eind 1994 definitief een klap op het ontwerp van de op dat moment nog onder codenaam V100 in ontwikkeling zijnde auto en in 1997 kwam die uiteindelijk als Leganza op de markt. Met name van opzij bezien zijn de overeenkomsten tussen de Kensington en de Leganza evident, al zag Daewoo zich genoodzaakt het bolle en veel vrolijkere front dat op de tevens in 1997 geïntroduceerde Lanos (en in mindere mate op de Nubira) zat naar zijn nieuwe Europese topsedan te vertalen. Inderdaad, Europese, want onder meer in thuisland Zuid-Korea leverde Daewoo namelijk niet alleen de Arcadia, die was gebaseerd op de Honda Legend, maar ook de met Mercedes-techniek doorspekte topsedan Chairman.

Daewoo Leganza

Niet de laatste

Wat techniek betreft stond de Leganza natuurlijk mijlenver af van de Kensington en zijn XJ12-donor. De Leganza was een voorwielaangedreven sedan in een veel lager segment dan Italdesign voor de Kensington voor ogen had, maar het uiteindelijke resultaat mocht er medio jaren negentig zeker zijn. Tussen 1997 en 2002 verkocht Daewoo in Nederland 2.230 Leganzas, aanvankelijk allemaal met een 2.0, maar in de laatste leveringsjaren met een 136 pk sterke 2.2 viercilinder. Het zou zeker niet de laatste keer zijn dat een designvoorstel van Italdesign niet werd waar het voor in het leven geroepen was en door Daewoo werd opgepikt. Zo eindigde de als moderne interpretatie van de Fiat 500 bedoelde maar door Fiat afgekeurde in 1992 als Fiat Cinquecento ID (en in 1993 als Fiat Lucciola) gepresenteerde concept-car uiteindelijk als de Daewoo Matiz. Daarover een andere keer meer!