De Italdesign Capsula bewees in 1982 hoe MPV nog slimmer en efficiënter kon
Giugiaro's dubbele bodem
Nadat Giorgetto Giugiaro al in 1978 een kant-en-klare MPV aan de wereld had getoond, de fraaie Lancia Megagamma, verlegde hij de grenzen van het ruimtewagen-concept in 1982 nogmaals. De Italdesign Capsula bewees dat een ruimtewagen werkelijk nog veel verstandiger, slimmer, efficiënter en praktischer kon zijn. Maar niet tegelijkertijd mooier.
Sommige ontwerpers hebben het talent om hemeltergend mooie automobielen te creëren, van het soort dat grote en kleine jongens laat dromen over die ene plek achter dat exclusieve stuur, en over het uitzicht dat zij dan zullen hebben op de mooiste wegen ter wereld. Diezelfde ontwerpers hebben tegelijk het talent om, totaal onverwacht, met auto’s op de proppen te komen die het volstrekte tegendeel van bovengenoemde emoties oproepen. Niks mis mee, natuurlijk. Verstandige auto’s, bedoeld om mee te werken, moeten er ook zijn. Wat echter frappeert, is hoe Giorgetto Giugiaro het tijdens het ontwerpen van zijn Capsula voor elkaar heeft gekregen om de ratio zoveel ruimte te geven, dat de emotie niet meer dan een bijrolletje kon spelen. Ja, de Capsula ziet er heus netjes afgewerkt uit en hij hult zich in modieuze metallic lakken. En hij draagt zijn naam in grote, kunstige letters op de flanken. Meer precies: op de zilvergrijze baan rondom de carrosserie, die als een strak ceintuur de enorme raampartijen breekt. Het glas loopt ver naar beneden toe door, waardoor je de Capsula-inzittenden welhaast op hun schoot kunt kijken. En dat komt mede door de extreem lage positie van de motorkap - ten opzichte van de taille en het dak van de auto tenminste. Onder die kap ligt de lekker platte boxermotor van de Alfasud.
Daar blijft het niet bij wat techniek betreft, want alles wat de Capsula nodig heeft om te kunnen functioneren, is in het onderste (donkere) deel van de auto verwerkt. De aandrijving, remmen, brandstoftank, airconditioning, accu, het elektrisch systeem en zelfs het reservewiel en de bagageruimte zitten bij elkaar onderin de auto, als een gezamenlijke unit. Met die wetenschap in het achterhoofd, zijn de buitenissige vormen van de Capsula opeens veel gemakkelijker te verklaren: Giugiaro ontwierp eerst dat self supporting platform en liet het vervolgens fungeren als basis voor een oneindige variatie aan carrosserieën die daar bovenop pasten, zoals van een ambulance, taxi, takelwagen, schoolbus, bestelauto of strandvoertuig. Van alle versies die hij in schaal 1:1 had kunnen realiseren, koos Giugiaro voor de Capsula als slimme MPV, waarvan tachtig procent van het wagenvolume ten goede kwam aan de inzittenden. En dat allemaal kort voordat de erkende MPV-grootheden Chrysler Voyager en Renault Espace op de markt kwamen. En zelfs lang voordat de Mercedes-Benz A-klasse furore maakte met precies dat ene, onderscheidende aspect van de Capsula: diens dubbele bodem...
Dit artikel is eerder verschenen in AutoWeek Classics nummer 11 uit 2018.
