Citroën BX - Facelift Friday
Bijzondere ingrepen
Citroën beschikte ooit over het talent om auto’s te ontwikkelen die vrijwel onmiddellijk werden omhelst door liefhebbers en trouwe klanten. De BX is daar een goed voorbeeld van. Terwijl het eigenwijze model rustig doorrolt naar een definitief plekje in klassiekerland, richten wij ons nog even op de facelift van 1986.
De Citroën BX heeft misschien niet het chique van een DS of CX, maar is tegelijkertijd toch een echte Citroën (hoewel …). De ietwat achterover hangende koets, de vlak liggende achterklep en de deels afgedekte wielkasten staan daarvoor garant, zelfs als de koets tegelijkertijd overduidelijk een product van de jaren tachtig is.
De grootste update uit de BX-geschiedenis vond plaats in 1986. Exemplaren van na die tijd zijn eenvoudig herkenbaar aan de voorste richtingaanwijzers, die vanaf dat jaar niet alleen wit, maar ook dubbel zo groot zijn. Na 1986 sluiten ze ineens wel keurig aan op de koplamp, alsof het stiekem altijd zo bedoeld was. Toch is er meer aan de hand. Zo wordt het extra ruitje in de C-stijl definitief naar de prullenbak verwezen. Minder opvallend is dat de bumpers vanaf 1986 net wat minder vierkant zijn. Echte kenners zien bovendien de spatborden, die bij het latere model nét even breder zijn dan bij het origineel.
Weinig opvallende ingrepen dus, maar stiekem toch best wat nieuws. Wie meer van de revoluties is kan zijn geluk niet op in het interieur, dat voor de ‘MK2’ compleet op de schop gaat. Het dashboard wordt daarbij heel wat traditioneler, met normale bedieningshendels aan de stuurkolom en een instrumentarium met traditionele, analoge klokken. Daarmee hebben we al een vermoeden welke editie van de BX op meer enthousiasme kan rekenen, maar bewijs gerust ons ongelijk.
