Back to the Future: Citroën Karin

Haar naam was Karin. Geboortejaar: 1980, geboorteplaats: Parijs, huidskleur: donkerbruin. Ze verscheen ten tonele met geen ander doel dan het genereren van aandacht. En dat deed ze. Door even exotisch als bloedmooi te zijn. Jazeker, dit verhaal gaat over een auto. Ontroerend mooi. Onroerend goed.

Onroerend in de letterlijke zin van het woord, want Karin verroerde geen vin. Ze had motor noch aandrijving, en wielen die pas tot rollen te bewegen waren wanneer iemand het waagde om haar een duwtje in de rug te geven. Was Karin het woord auto dan wel waard? Ja, zolang ze zelf maar de schijn wist op te houden dat ze vanuit pakweg het jaar 2020 naar de Salon de l'Auto van 1980 was afgedaald. Naar de stand van Citroën, om precies te zijn. Geen wonder, natuurlijk. Nergens anders zou een dergelijk ruimteschip zich meer thuis hebben gevoeld.

Hoe anders ze ook was ten opzichte van alle andere auto's die het merk over de Parijse beursvloer had uitgestrooid, Karin paste meer bij Citroën dan waar ook. Natuurlijk waren er ook overeenkomsten met andere modellen van het merk, maar die openbaarden zich pas wanneer je goed keek en de ziel van Citroën écht snapte. Dan viel op dat de onderlinge verwantschap verderging dan de wagenbrede batterij koplampen, die
fijne herinneringen opriep aan het geillumineerde front van de Citroën SM uit 1970. Hij ging ook verder dan de extreme hellingshoek van de motorkap en de moedige manier waarop die zich mocht voortzetten in de voorruit – een detail waartoe bij de Citroën CX van 1974 al een aanzet was gegeven. De raampartijen waren sowieso baanbrekend door de wijze waarop ze, leunend tegen elkaar, de bovenste helft van de auto de vorm van een piramide gaven. Zonder punt, want de zijwanden ontmoetten elkaar bij een plat dak, nauwelijks groter dan een bijzettafel.

De buitenzijde van Karin was al met al adembenemend, en zoals het een piramide betaamt had het interieur nog enkele kunstschatten in petto. Zo zat de chauffeur centraal in de auto. Een noviteit, uit nood geboren, omdat het de enige plek met genoeg hoofdruimte was.

Het instrumentarium was helemaal opgebouwd rond de vingertoppenbediening die Citroën favoriseerde. Lekker gek is het stuur met telefoontoetsen in het hart en een ontbrekend stuk aan de onderzijde. Was dit nu dé Citroen van de toekomst? Welnee. Ontwerper Trevor Fiore had gewoon carte blanche gekregen van de directie om gestalte te geven aan een droomauto. Citroën had in 1980 namelijk geen écht nieuws voor op de autosalon. 'Dus maak maar iets moois, jongen' moet de boodschap zijn geweest. En dat deed Fiore, die Karin schiep als symbool van het ongebreidelde lef dat Citroen volgens hem zo typeerde. Karin kwam, zag en stal de show.