BAC Mono volledig in het nieuw
Mono aan turbokracht
Het Engelse Briggs Automotive Company (BAC) heeft een volledig nieuwe generatie van de Mono gepresenteerd. De hardcore scheurneus blijft trouw aan het concept van de in 2011 gepresenteerde eerste generatie, maar gaat voortaan aan de turbokracht.
De in 2011 op de markt gebrachte Mono is een zeer minimalistische eenzitter waarbij een achter de voorstoelen gelegen benzinemotor de achterwielen aandrijft. De verbrandingsmotor was in het prille begin een door Cosworth onder handen genomen 2,3-liter viercilinder van Ford, een Duratec-machine die de lichtgewicht Mono aan 289 pk wist te helpen. In 2015 werd de 2.3 vervangen door een 309 pk 2.5, maar voor deze volledig nieuwe tweede generatie van de Mono gaat BAC terug naar een krachtbron met een inhoud van 2,3 liter. Met één groot verschil.
De nieuwe 2.3 is namelijk een turbomotor. Die geblazen machine levert 337 pk en meer dan 400 Nm koppel. Het complete pretpakket legt slechts 570 kilo in de schaal en daarmee is de nieuwe Mono 10 kilo lichter dan zijn voorganger. De spartaanse stukje speelgoed jaagt in 2,7 tellen naar 97 km/h (60 mph). De topsnelheid ligt op 274 km/h, en dat lijkt ons gezien het feit dat de Mono het weer zonder fatsoenlijke voorruit moet stellen, meer dan zat. Remmerij van AP Racing, afkomstig van de Mono R, moeten de bolide weer fatsoenlijk tot bedaren kunnen brengen. Optioneel levert BAC koolstofkeramische exemplaren. Standaard staat de Mono op Pirelli Trofeo R-banden, rubber dat om speciale lichtgewicht wielen is gevouwen.
Vanbuiten is deze tweede generatie duidelijk als Mono herkenbaar. De doorgesnoven skelter is 2 centimeter lager dan voorheen en is zelfs 2,5 centimeter korter dan zijn voorganger. De koets is doorspekt met designelementen die BAC eerder toepaste op de Mono R. De 'losse' achterste wielkasten worden door middel van een spoiler met elkaar verbonden. De nieuwe Mono heeft led-koplampen, op twee 'stokjes' staande zijspiegels en een uit koolstofvezel opgetrokken stuurwiel dat afkomstig lijkt uit een serieuze raceauto. Je zou het gezien het uiterlijk van de Engelse machine wellicht niet direct verwachten, maar de Mono mag in Europa gewoon de openbare weg op.
