Test: Mazda 3 (2009)

Hoe kan het toch dat Mazda het maar niet voor elkaar krijgt om in Nederland te scoren met haar compacte middenklasser? We kunnen veel zeggen van de vorige Mazda 3, een verkoopkanon was het niet. In z'n beste jaar 2004, toen de auto nog 'heet nieuws' was, verkocht Mazda in ons land niet meer dan 3.038 exemplaren. Om even een referentie te geven: Volkswagen 'deed' in dat jaar 17.807 Golfjes. Uiteraard; VW levert meer verschillende koetsvarianten dan Mazda van de 3, maar de verschillen zijn behoorlijk. Blijkbaar zijn er maar weinig Nederlanders die een Mazda 3 serieus meenemen op hun shortlist. De reden hiervan blijft gissen, want wij hebben de vorige 3 altijd 'n erg prettige auto gevonden. Bovendien slaat het model in landen als Rusland en Groot-Brittannië wel aan; de 3 is met meer dan twee miljoen exemplaren de best verkochte Mazda aller tijden.

Maar nu is er een nieuwe Mazda 3, en de tweede generatie heeft het volgens z'n makers helemaal in zich om ook in ons land een groot succes te worden. De persinformatie rept met grote woorden over de vele aanpassingen die zijn gedaan op plekken waar de eerste generatie steken liet vallen. Die eerste generatie had bijvoorbeeld een wat lawaaiig onderstel; op slecht wegdek hoorde je veel herrie uit de wielkasten en op hobbels klapperde de voortrein geregeld. Volgens Mazda is het interieur van de nieuwe 3 elf procent stiller, en in de praktijk blijkt de auto inderdaad minder luidruchtig. Door betere isolatie en toepassing van dikkere rubbers in de ophanging is de nieuwe 3 een minder vermoeiende auto dan z'n voorganger. Een goede zaak!

Ontwerpstaaltje

Hoewel de nieuweling uiterlijk erg lijkt op z'n voorganger, is de verse 3 een compleet vernieuwde auto. Net als bij de eerste generatie krijgen kopers de keuze uit een vijfdeurs hatchback en een vierdeurs sedan, waarbij de laatste een wat gestrekter uiterlijk kreeg. Vooral de neus – of je 'm nou mooi vindt of niet – is een fraai ontwerpstaaltje. Met z'n enorme grille (ook Mazda doet mee aan de trend) verwijst-ie onder meer naar het dikke studiemodel Furai. Ook kenmerkend is de lijn die vanaf de koplampen over de voorspatborden loopt. Die spatborden vallen echt op, en daarmee loopt de 3 keurig in de pas met de 2 en de 6. Ook de flanken zijn met de snel oplopende taillelijn en scherpe vouwen net een tikkie spannender dan voorheen.

Vanbinnen zien we een keurig interieur met de voor Mazda inmiddels kenmerkende tellers in kokers, die prima afleesbaar zijn. Minder te spreken zijn we over de toegepaste materialen op de middenconsole. Hoewel ze er behoorlijk op vooruit zijn gegaan ten opzichte van de vorige Mazda 3, zijn de kunststoffen aan de harde kant en ook gekraak is het dashboard niet vreemd. Dat doen concurrenten als de Golf en 308 toch beter. Ook jammer zijn de ergonomische missers waar we tegenaan lopen; het stuurwiel is dermate gevuld met knoppen dat je vaak meerdere keren moet kijken of je wel de juiste toets te pakken hebt. Alles zit weliswaar binnen handbereik, maar de plaatsing kan echt beter. Ook de grote knop waarmee je het optionele navigatiesysteem bedient, werkt te indirect. Wie langer met een Mazda 3 rijdt, zal hier aan wennen, maar ergonomie is niet het sterkste punt van deze auto.

Kwakkelsnelheden

Z'n sterkste punt is namelijk het glasheldere rijgedrag. Daar was de vorige 3 al goed in, maar z'n opvolger tilt de rijbeleving naar een wat meer solide niveau. Ten eerste ligt-ie als een blok op de weg, maar belangrijker is de heerlijk heldere bediening. In tegenstelling tot in veel moderne auto's tegenwoordig, voelt de Mazda 3 niet overdreven gefilterd aan. Zodra de bestuurder een commando geeft, volgt de auto die snel en duidelijk op. Neem de besturing; in de 3 geen foefjes met snelheidsafhankelijke bekrachtiging, waardoor elke bocht weer anders aanvoelt, maar juist een elektrohydraulisch systeem dat alleen bekrachtigt wanneer dit nodig is. Hierdoor stuurt de 3 niet kunstmatig en is 't een fijn apparaat om mee over bochtige bergweggetjes te knallen. Zo willen we het vaker zien! Gelukkig stuurt de auto niet té direct, dus ook bij Hollandse kwakkelsnelheden hoef je niet constant stuurcorrecties te geven. Bovendien is de combinatie tussen vering en demping voldoende comfortabel; drempels en richels geeft de 3 – in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Mazda 2 – niet te hard door. Een prima onderstel.

De nieuwe Mazda 3 wordt vanaf mei leverbaar met drie benzine- en drie dieselmotoren. Daarvan zijn de 1,6-versies de grootste verkoopnummers, maar het – letterlijk - grootste nieuws is de 2,2-liter diesel. Mazda levert het blok al in de 6, en voor de 3 komt-ie beschikbaar in twee versies; standaard levert-ie 150 pk, terwijl de High Power maar liefst 185 pk en 400 Nm koppel produceert. Daarmee troeft de Mazda z'n concerngenoot Ford Focus riant af, de sterkste diesel-Focus heeft een 136 pk sterke tweeliter, maar staat-ie meteen aan de top van het C-segment. De indrukwekkende 2.2 CiTD heeft variabele turbogeometrie sprint in 8,2 seconden naar de honderd. Inhaalacties handelt-ie werkelijk op z'n sloffen af. De krachtbron is standaard gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak, die naar goed Mazda-gebruik fijn en direct schakelt.

In Nederland kunnen we straks kiezen uit vijf uitrustingsniveaus, waarvan de 'S' de kaalste versie is. Die heeft standaard zes airbags aan boord, net als tractiecontrole, elektrisch bedienbare buitenspiegels, actieve hoofdsteunen op de voorstoelen en 'n ingebouwde cd-speler met mp3-functie en aux-ingang. Da's keurig dus. Prijzen zijn bij het ter perse gaan van dit nummer nog niet bekend, maar het is duidelijk dat de nieuwe Mazda 3 klaar is voor een plaatsje op de shortlist van iedereen die in deze klasse een goed sturende combinatie van scherpte en comfort wil. Want dat biedt de 3, ook met een 'simpel' één-punt-zesje in de neus.