Menu
| Uitvoering | V40 D4 Business Momentum |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2014 |
| Jaar van aanschaf | 2014 |
| KM-stand laatst | 0 km |
Mijn Volvo V40 D4
Sinds juli 2015 ben ik in het bezit van een Volvo V40 D4. Na bijna 50k kilometers vind ik het wel tijd om een review te schrijven over mijn Zweedse schone.
De aanloop
Begin vorig jaar mocht ik van mijn werkgever een nieuwe leaseauto uitzoeken. Eigenlijk waren er vanaf het begin 4 kandidaten:
1.) Mazda 3;
2.) Volkswagen Golf;
3.) Ford Focus; en
4.) Volvo V40.
Gelet op mijn jaarlijkse kilometrage lag de keuze voor een diesel voor de hand. Een proefrit in de Mazda 3 was erg positief. Ik vind het een schitterende wagen en qua wegligging, sturen en rijbeleving scoorde de Mazda hoge ogen, die 2.2 diesel loopt ook erg mooi. Toen kwam echter het heikele punt van deze auto aan het licht: een vrij hoge leaseprijs. Dit zal wel te maken hebben met de restwaarde, maar een 3 een GT-M uitvoering paste al niet in mijn budget. Helaas, want voor deze wagen was ik bereid om 20% bijtelling voor lief te nemen. Toen de Golf. Prima auto, maar hij deed me werkelijk helemaal niets. Aangezien ik na de proefrit al was uitgekeken op de auto ging deze het niet worden, ondanks dat ik de Golf Blue Motion zowat full-options kon aankleden in mijn budget. De Focus vond ik ook erg lekker rijden, heerlijk comfortabel en met een lekker scherp randje. Helaas kon het interieur niet echt bekoren én een nieuw model (met veel mooiere neus) zat er aan te komen. Daarom ook geen Focus.
Tot slot ben ik naar de Volvo-dealer geweest. Het plaatje leek meteen te kloppen: het model vind ik prachtig, het interieur mooi en de grootste pull-factor was natuurlijk 190 PK, 400 NM koppel en toch slechts 14% bijtelling. Nog even getwijfeld tussen een D2 en een D4, maar na een proefrit heb ik meteen de D4 besteld. In juli 2014 werd hij afgeleverd.
Zo trots als een pauw
De eerste kilometers heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht afgelegd. Momenteel is de D4 al ruimschoots de wereldbol rond geweest en de glimlach is er nog steeds; ik heb absoluut de juiste keuze gemaakt.
De opties
Mijn V40 heeft de Momentum-trim met als extra opties:
- verwarmbare stoelen
- afneembare trekhaak
- 17" Freja Velgen
- verwarmde voorruit
- verschuifbare armsteun
- business pack connect
- p520 (zwart/wit) interieur
- metallic lak.
Interieur
Het interieur met de bekende zwevende middenconsole is inmiddels bekend. Ik vind het een sfeervol en mooi interieur. Het is ook vrij van rammeltjes of kraakjes. Alleen tegen het schutbord hoor ik bij hoge(re) snelheden iets ratelen. Echt een rammel is het niet, het lijkt alsof er iets tegen het schutbord tikt o.i.d. In een andere review lees ik hier ook over. Bij de 60k beurt zal ik hiernaar laten kijken. De bekleding (stof gecombineerd met een soort nep-leder) is slijtvast en makkelijk schoon te maken. Een puntje van kritiek vind ik de overzichtelijkheid. Zicht naar achteren is er eigenlijk gewoon niet. Daarom zou ik altijd parkeersensoren in de achterbumper kiezen.
Exterieur
De standaard 16" velgen vind ik niet mooi. Smaken verschillen en ik zie dat veel V40-rijders deze standaard velgen hebben, maar ik vind het echt afbreuk doen aan het model. Gelukkig kon ik mooie 17" Freja-velgen laten monteren (de licht grijze variant). Deze staan hem erg goed. Bijkomend voordeel is dat ik nu fijne Pirelli's heb, in plaats van de Michelin's met lage rolweerstand. Verder is het model geslaagd: subtiele achterspoiler en mooie vormen. Veel toelichting zal ik niet geven, want je ziet de V40 erg veel. Ik vind hem alleen (met name de achterkant) wat hoog op de poten staan. Ik heb echter bewust niet voor een verlagingsset gekozen, hij is al behoorlijk stug van zichzelf door het sportonderstel.
Het rijden
De motor van deze auto is een attractie op zich. Sprinten van 0 naar 100 kan hij wel (het lukt mij binnen 8 seconden) maar daar is hij eigenlijk niet voor gemaakt. Dit komt mede door de lange versnellingen en het feit dat hij laagtoerig al zo veel koppel heeft. Volgens mij is het vermogen in de eerste en tweede versnelling wat geknepen. Want in zijn drie lijkt er (nog) meer kracht beschikbaar. Volgens mij past Ford dit trucje ook toe bij de Focus RS. Bij 132 draait het blok precies 2000 rpm. Dat zijn waarden die je normaal bij een dikke V8 ziet. Verder trekt het blok gemakkelijk door tot 4500 RPM. Hij raakt maar niet buiten adem met zijn twee turbo's. Sterker nog: vanaf 3000 rpm gaat hij merkbaar nóg harder sleuren. Je voelt wel dat de motor enigszins getemperd wordt door de lange versnellingen. Als er een 'reguliere' versnellingsbak gemonteerd zou zijn dan was het helemaal feest geweest. Dit is uiteraard de concessie geweest voor 14% bijtelling; een V40 D4 in de niet-business edition zal het op dat vlak beter doen. Op de snelweg daar voelt de V40 zich thuis. Tussenacceleraties in alle versnellingen onder de 6 zijn een waar genoegen. Meteen staan de Newtonmeters te trappelen om de wagen vooruit te stuwen. Op de autobahn reed ik weg van een Golf GTD, tot dat de begrensde topsnelheid van 200 km/u werd bereikt. Die top kon ik overigens nagenoeg in de 4e versnelling halen.
Schakelen gaat zeer strak. De nieuwe versnellingsbak die Volvo monteert is een vooruitgang ten opzichte van de versnellingsbak in de eerste V40's.
Ook fijn: bij wegrijden geeft de auto zelf al wat gas, waardoor afslaan tot het verleden behoort en de koppeling wordt gespaard.
De V40 staat op het onderstel van een Ford Focus en dat merk je goed. Ook in hele snelle bochten geeft het onderstel geen krimp. Bij droog weer vol op het gas in een bocht? Het kan gewoon. Alleen bij (vers) nat wegdek moet de rechtervoet in bedwang worden gehouden. Dan is bij vol accelereren wielspin tot in de 3e versnelling mogelijk en moet de traction-controle vol aan de bak.
Wat wel opvalt is dat de V40 D4 minder soepel door bochten glijdt als een Focus. De rechtuitstabiliteit is wellicht wat beter, maar een Focus stuur echt fijner. Laatst reed ik in een V40 T3 van een collega en die stuurt veel meer als een Focus. Waarschijnlijk zal het wel te maken hebben met het gewicht van de zware dieselmotor op de vooras. Overigens zou ik mijn auto nooit willen ruilen voor die T3, het verschil in vermogen is erg groot.
Kosten
De fabrieksopgave van 1:33 is onhaalbaar bij normaal gebruik. Ik rijd redelijk door (geen strepentrekker, maar ook zeker geen sukkelaar) en het verbruik is 1:20. Dat is ook precies het gemiddelde dat de leasemaatschappij constateert bij een vergelijk tussen alle V40 D4-rijders. Ik vind het een nette score als je rijplezier en vermogen meeweegt.
In Frankrijk is het mij ooit gelukt om (op de route national) 1800 km op één tank (62 liter) te rijden. normaal rijd ik 1200 km op een tank. Dat is natuurlijk een heerlijke actieradius.
Ruimte
Er wordt veel gezegd en geschreven over de binnenruimte van de V40. Ik kan niet helemaal vinden in de kritiek op dit punt. Met 4 volwassenen kan je er gewoon prima in zitten. Voor 5 personen is hij eigenlijk niet geschikt. Ook de kofferbak voldoet. Wel merk je dat alles heel dik en stevig is gebouwd. De A, B en C-stijlen zijn dik en je zit in een soort kuip. Het voelt ontzettend veilig om in zo'n kluis onderweg te zijn. De V40 heeft niet voor niets 98 van de 100 punten gescoord in de EuroNCAP.
Al met al ben ik nog steeds zeer blij met mijn keuze. Iedere dag rijd ik al glimlachend door het verkeer. Volvo heeft met de V40 een aanbod dat de (lease)rijder bijna niet kan negeren.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
