Volvo 142 B20A (1971)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 142 B20A |
|---|---|
| Bouwjaar | 1971 |
| Jaar van aanschaf | 2010 |
| KM-stand bij aanschaf | 237.500 km |
| KM-stand laatst | 238.500 km |
ERVARINGEN
Naast mijn dagelijkse Volvo 940 ic turbo ben ik sinds kort de trotse bezitter van een Volvo 142. Ik vind de 142 één van de mooiste modellen die Volvo ooit heeft gemaakt. Met z’n donkergroene kleur, type I grill en opstaande achterlichten, brede stalen 5,5J velgen met 195/65/15 banden en zijn gebruikte, doch zeker niet onaardige, esthetische voorkomen kon ik ’m niet laten staan.
Als ik in gedachten een kleine 40 jaar terug in de tijd ga moet dit een geweldig grote en luxe auto zijn geweest destijds. Schijfremmen rondom (dat was toen hoogst uitzonderlijk), een twee-liter motor, 4-versnellingsbak met elektrische overdrive, en veiligheidsgordels met spanners maken onderdeel uit van de uitrusting.
De stoelen (die wel behoorlijk gehavend zijn) komen vermoedelijk van een Volvo 164, aangezien ik me niet kan voorstellen dat Volvo in z’n eenvoudiger 140-serie echt lederen bekleding monteerde. Dezelfde Volvo 164 heeft vermoedelijk als donor gediend voor de stuurbekrachtiging, want die is natuurlijk ook niet standaard op een 142. Wel een erg fijne en comfortabele toevoeging overigens van een aantal eigenaren terug. Ik ben geen extreme originaliteitsfreak dus ik mag dat soort latere toevoegingen wel. Vanzelfsprekend vind ik de lpg tank (70 liter) ook niet bezwaarlijk. Deze ligt overigens zodanig (dwars onder de hoedenplank) dat je kofferruimte nog altijd immens groot is.
De stoelen zitten verrassend prettig en stevig, waarbij wel opvalt dat het grote stuurwiel zowat in je schoot ligt. Dat stuur ziet er overigens wel mooi uit, met zo'n metalen binnenring. Mijn 142 is nog voorzien van de zogenaamde lange pook, die verrassend prettig, trefzeker en licht te bedienen is. Starten doet deze 142 vanzelfsprekend goed, ik start altijd op lpg. De onmiskenbare B20A brom vind ik persoonlijk erg lekker klinken uit de standaard uitlaat: donker bij lage toerentallen, en met een lekker bijna 'snerpend' geluid op wat hogere toeren bij flink gas. Voldoende lekker om in een tunnel het raampje even open te draaien en te accelereren in elk geval.
Ondanks dat Volvo de 142 destijds als een soort ’sportieve coupe-achtige limousine’ heeft bedoeld is de 142 niet bepaald snel. De B20A (2 liter, enkele Stromberg carburateur) leverde oorspronkelijk maximaal 90 pk (SAE) of 82 pk (DIN, de huidige standaard), wat nou niet bepaald overbemeten is voor een dikke 1200 kg aan Zweeds staal. Reken gauw op een dikke 16 seconden voor je op de 100 km/u zit, en zo rond de 140 km/u is de koek eigenlijk wel op (Volvo claimde destijds een topsnelheid van rond de 150 km/u). Niettemin is de 142 heel relaxed te rijden op 110 - 120 km/u, waarbij de overdrive het geluidsniveau redelijk binnen de perken houdt. Verwacht echter niet dat je zonder stemverheffing een gesprek kan voeren op die snelheid. Dat de 142 geen bochtenridder is moge duidelijk zijn, maar met z’n bredere banden valt het me niet tegen. Door het lage stuur is een bochtige weg niet echt comfortabel, de Volvo 142 is veel meer een auto voor een langere tocht op een -min of meer- rechte weg.
Nadat ik de auto goed heb afgesteld (ontsteking op tijd, kleppen gesteld, carburateur gereviseerd en afgesteld etc.) mag ik nu een gemiddeld verbruik van 1:8 noteren, op lpg. Best netjes voor een toch behoorlijk zware auto.
Zijn er nog echte nadelen te noemen bij zo'n 142? Niet echt, is mijn subjectieve oordeel. Wat ik wel erg oncomfortabel vind is het gemis aan een intervalstand op de ruitenwissers. De bedieningsknop zit zodanig op het dashboard dat je uit je stoel naar voren moet komen om erbij te kunnen. Op de langere ritten is het geluidsniveau (vooral het motorgeluid) best vermoeiend.
De B20A is één van de meest betrouwbare en duurzame motoren die Volvo ooit bouwde. De kilometerstand van ruim 237.000 km bij aankoop heeft me dan ook niet afgeschrikt. Deze motoren zetten bij goed onderhoud gemakkelijk 500.000 km of zelfs nog (veel) meer op de teller. Onderhoud (kleppen stellen bijvoorbeeld) is bijzonder eenvoudig uit te voeren. Onderdelen zijn zowel nieuw als gebruikt nog gemakkelijk te verkrijgen tegen heel redelijke prijzen. Met de 142 heb je dus een betrouwbare oldtimer, die prima inzetbaar is als dagelijks vervoersmiddel. Hij is behoorlijk comfortabel, is ruim, heeft veel kofferruimte, en het is toch ook een behoorlijke aandachtstrekker. In een oldtimer wil je toch ook wel gezien worden, nietwaar?
De auto is in voldoende mate voorzien van chroom zodat je ook wat te poetsen hebt. Ik ben er heel tevreden mee.
PROBLEMEN
Niet lopen op benzine: na revisie van de Stromberg carburateur (pakkingen, membraan, naald, sproeier, afsluiter, schoonmaken vlotter en vlotterkamer) loopt ie er weer heel redelijk op.
Zeer trage acceleratie, bleek door verkeerde afstelling van de ontsteking te zijn. Na afstellen van de verdeler loopt de B20A stukken beter en soepeler.
De bougiekabels sloegen door, waardoor de 142 slecht startte. Na een set nieuwe kabels start de auto perfect.
Ik heb preventief de accu vervangen en de auto van een nieuw luchtfilter voorzien.
Stationairloop is ok, maar kan volgens mij stabieler. Ik heb een Pertronix kit (contactpuntenvervanger / electronische ontsteking) aangeschaft die daar hopelijk verbetering in brengt.
Auto loopt op dit moment niet stationair op benzine. Ik kan de stationairloop opschroeven, dan blijft de motor lopen maar dan is het stationaire toerental op lpg veel te hoog. Vermoedelijk zit de sproeier niet helemaal op de juiste hoogte in de carburateur. Aangezien ik slechts sporadisch op benzine rijd, laat ik het zo.
De vorige eigenaar heeft de gehele remmerij (hoofdremcilinder, schijven, klauwen, slangen) vernieuwd.
Mijn 142 is redelijk roestvrij, doch bij auto's van deze leeftijd moet je toch opletten. Vooral achterschermen, voorschermen, en onderkant deuren zijn bekende risicoplekken. Ook reservewielkasten en kofferbak-klep zijn zaken om geregeld te controleren.
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties4
- Comfort4
- Kosten4
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
PRIVATE LEASE Volvo 140
Lees ook
Designreview Volvo C40: ‘voldoet aan alle verwachtingen, en dat is een probleem’
De Citroën Méhari is 55: op pad met de leukste badeend
Deze topsedan van Nissan uit 1985 was geavanceerder dan de Audi V8
Alfa Romeo Giulia - Back to Basics
Citroën LNA (1981) - In het Wild
