Skoda Octavia Combi 2.0 TDI Business Edition (2006)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Octavia Combi 2.0 TDI Business Edition
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2006
Jaar van aanschaf	2006
KM-stand bij aanschaf	4 km
KM-stand laatst	0 km

ERVARINGEN

11 november 2006

Na vier jaar lang prive een Renault Clio dCi te hebben gereden, nu van de baas een auto! En gelukkig: het mocht een maatje groter. Dat is wel zo prettig met meer dan 50.000km per jaar. Meteen allerlei dealers bezocht en een shortlist gemaakt. Het moest een diesel (logisch). Verder wilde ik geen ’busje’ maar een ruime gezinsauto. Liefst een combi. Andere zaken op mijn wensenlijstje:
- fijne stoelen (stevig)
- voldoende power
- aardige geluidsinstallatie
- lekker veel goodies
- betaalbaar in bijtelling
Uiteindelijk bleven er twee kandidaten over. De Avensis van Toyota en de Octavia van Skoda. De proefritjes brachten snel uitkomst: Tegen mijn eigen verwachting in werd het de Octavia. Stuurt veel minder wazig dan de Avensis. Van die laatste viel ook de geluidsinstallatie erg tegen. Ik merkte dat de O2 een veel aktievere auto is. En verrassend: De O2 steekt prachtig in elkaar; alsof je in een Audi stapt!

Na anderhalve week en 1800km is er nog weinig te zeggen van de uiteindelijke kwaliteit. Toch heb ik al wel het gevoel dat die kwaliteit prima is. Geen rammeltje, geen kraakje, geen wijde naden in het dash. De speakers zouden een maatje beter mogen. In een andere review las ik de tip om de speakers te vervangen. Denk ik nog even over. Je kunt niet meteen alles willen natuurlijk...

Heerlijk is dat de auto is volgehangen met leuke goodies. PDC voor en achter, gescheiden climate, cruise control, een bijrijdersstoel met lendensteun (zie je niet zo vaak!, regen- en lichtsensoren, bandenspanningscontrole, lekker lederen stuur en de fantastische xenon-verlichting. en de lijst is nog veel langer... Raar dat voor de radio moest worden bijbetaald.

De ruimte in de auto is uitbundig. Voorin zit je als een vorst, achterin is voldoende plaats en de kofferbak echoot je tegemoet. Omdat die achterbak zo groot is, is het wel lastig om je boodschappen eruit te halen. Je hebt het gevoel alsof je er eerst helemaal in moet kruipen.

De wegligging van de auto in rechte lijn is strak en stabiel. Snelle bochten zorgen ervoor dat de auto wat gaat hangen. De veer/demping van de O2 is iets meer op comfort gericht dan bij andere VW-producten. Elk voordeel heeft zijn nadeel... Ook is de kont vrij zwaar, waardoor de angst bestaat dat die je in een scherpe bocht in gaat halen. Mijn vorige auto, de Clio, was veel meer een gooi-en-smijt-auto.

Onder de kap 140pk diesel met 320Nm! Dat wil wel vooruit! In de zesde versnelling is er zelfs nog voldoende trekkracht. Niet dat ik het vermogen continu volledig benut, maar even snel op een 80km/u-weg inhalen is toch wel lekker. Daarbij is de 2.0tdi behoorlijk stiller dan de 1.9tdi. en je krijgt er meteen die zesde versnelling bij. De meerprijs van de 2.0 is vrij fors, maar de glimlach op je gezicht is met de enorme trekkracht onbetaalbaar!

De eerste verbruikscijfers vallen me niet tegen. De auto is nog niet helemaal los, maar toch weet ik 16 km per liter af te leggen. en dat met een ’enthousiaste’ rijstijl. Puntje van kritiek: de tankinhoud had wat groter gemogen en het reserve deel juist wat kleiner. Na 47liter gaat het lampje van reserve al branden. Vervolgens kun je nog 8x16km rijden totdat de bodem echt bereikt is. In die tijd passeer je onder Nederlandse omstandigheden behoorlijk wat tankstations. Ach, wie weet wordt de O2 ook op Ijsland geleverd. Daar zal het wel handig zijn...

Het geluid in de auto is bij koude motor best fors. Je hoort de diesel nagelen. En de buren ook, terwijl die niet zo vroeg op hoeven. Skoda levert haar diesels in het PumpeDose-principe, zoals alle VAG-producten. De Common-rails zijn absoluut stiller. Maar ja, ook hier weer: elk nadeel heeft zijn voordeel! De PD-motoren zijn veel beter bij de les en dat vanaf een veel lager toerental.

Update 4 december 2006; 5100 km
Inmiddels is de auto lekker los gereden. De auto hangt nog wat beter aan het gas (of aan de diesel, zo u wilt) en het verbruik is gedaald tot 1:17,5. Handig dat je de boordcomputer om kunt zetten van het wat abstracte liters-per-kilometer naar het vertrouwde kilometers-per-liter.
Het te verwachten olieverbruik van de VW-diesel valt nog enorm mee. Ik heb nog niets hoeven bijvullen. Het schijnt dat het olieverbruik per VW-diesel nogal varieert. Wie weet hoor ik bij de gelukkigen die er geen last van heeft.
Nu ik de auto redelijk ken, vallen me kleinigheden op. Zo is het ronduit dom dat er in de middenarmsteun net geen cd-tjes passen. Nu zitten ze in het portiervak, waar ze lustig op en neer schuiven tussen accelereren en remmen. Heb ik er mooi dubbel geluid van, maar fraai klinkt dat niet.
Wel prettig blijkt de elektrisch dimmende binnenspiegel te zijn. Was even wennen, een spiegel die bij achteropkomend verkeer steeds groen kleurt, maar inmiddels zou ik niet anders meer willen. Overigens is de automatische dimstand uitschakelbaar.
Een ergernisje is de automatische verlichting. Gebruik je die, dan is het mistlicht niet inschakelbaar. Dus op de enige mistrijke ochtend tot nu toe maar weer gewoon de lampen aangezet. Die schakelen overigens uit bij het afzetten van het contact. Maar wel pas na een minuut. Goed voor je sociale contacten: meerdere mensen hebben me al bezorgd teruggeroepen naar de auto, omdat ze meenden dat ik mijn licht vergeten was...
Nog iets over de verlichting: De xenon is geweldig! Wat een licht, wat een heldere aftekening van de omgeving. Jammer alleen dat er lieden zijn die denken dat ik met groot licht rijd. Toch vervelend als je met regelmaat geirriteerde tegenliggers plots met groot licht ziet seinen.
Het reservedeel van de brandstofvoorraad blijft me irriteren: veel te groot. Omdat het binnenrijden van het reservedeel met een pling aangekondigd wordt, en er vervolgens in je dash-display een onaangenaam lampje oplicht waar normaal je klokje staat, stuur ik toch maar naar de eerstvolgende pomp. En ja hoor, dan had ik dus nog 8 liter, oftewel 140km.
Alle minnetjes blijven peanuts vergeleken met het plezier, zitcomfort, uitrustingsniveau en de ruimte van de O2. Nog steeds enorm tevreden dus? Volmondig ja!

update 10.000km; 9 januari
Wat een auto, wat een auto! Inmiddels ruim 10.000km onder de Dunlops door laten glijden. Nog geen moment spijt van de keuze voor deze O2.
Hoe langer ik de auto rijd, hoe meer ik de stoelen ga waarderen. Want eerlijk is eerlijk: hoe vaak gebruik je in ons filelandje alle 140pk? Eigenlijk nooit. Maar al die uren weet je jezelf gesteund door die heerlijke, stevige en goedgevormde stoelen.
Laatst ontdekte ik pas dat de middenarmsteun vershuifbaar is. Mijn vrouw zet de stoel naar voren en kon amper gebruik maken van het comfort van die armsteun. Vanaf nu dus wel... Dom van me om niet eerst het hele instructieboekje door te nemen. Dan hadden we er meteen beter gebruik van kunnen maken. Wat zeg ik nu, boekje? Op de middelbare school las ik al het liefst meteen de uittreksels; om dan nu een ouderwetse Konsalik door te worstelen vooraleer te gaan rijden, lag me dus niet echt... Ach, zo blijft het langer leuk en ontdek ik telkens nieuwe dingetjes.

In een test las ik dat de 6e versnelling in NL een beetje overbodig is. Ben ik het hardgrondig mee oneens. Die 6e versnelling is al lekker vanaf 100km/u. En ja, dan pakt de auto voor een tussensprintje krachtig genoeg op, dus absoluut geen nutteloze overdrive. Wat een luxe om vergeten te zijn ooit met 4 versnellinkjes te zijn begonnen...

Na 8.500km heb ik het eerste litertje olie bijgevuld. Gezien andere verhalen valt dat reuze-mee. Schijnt dat de 2.0tdi zowieso iets minder olie lust dan de 1.9tdi. Verder is er werkelijk nix op de auto aan te merken. Er rammelt nix, er kraakt nix en er gaat nix kapot. Gewoon een top-product.

Denk overigens niet met de 2.0tdi een sportwagen te kopen. Dat is het zeker niet. Het vermogen geeft daarentegen wel het gevoel van totale controle. Wil je snel, dan kan het zonder probleem, maar relaxter rijden maakt de auto tot een snelle autobahn-cruiser. Toch jammer van al die files... Duitsers kennen de term Uberhohlprestige. Wil zoveel zeggen als: aan de kant, er komt een serieuze wagen aan. Deze O2 heeft dat prestige met bakken. Zeker met xenon!

update 7 februari; 18.500 km
Op en neer geweest naar Zuid Spanje met de O2. Geen straf! Ook na een heel lange rit stap je zonder rugklachten uit. Inmiddels houd ik het oliepeil goed in de gaten, maar hij verbruikt na het eerste litertje bij 8.500 km amper nog olie. Niets bijvullen dus!
Van harde zijwind heeft de auto behoorlijk wat last. Misschien is dat bij hatchback minder? Bij veel vuil weer zou het handig zijn de koplampsproeiers los van de voorruitsproeiers te kunnen bedienen. Dat kan niet. Is het donker, dan verdwijnt je koplampzicht zo regelmatig onbedoeld achter de sproeikoppen van de lampen. Irritant!
Het verbruik ligt nu gemiddeld op 1:17,5. En dat met 1350 kg aan degelijkheid onder de billen! Prima.
Nog steeds geen echte klachten over de O2. Of het moest zijn dat ik me steeds meer stoor aan de matige geluidskwaliteit van de radio. Dat is bij bijvoorbeeld Ford veel beter geregeld! Al met al bijzonder tevreden; ik kan iedereen deze auto aanbevelen. Punt.

update 20 maart; 25.000km
Bij 22.500km het tweede litertje olie bijgevuld. Was nodig ook, want er ging een onheilspellend lampje branden. Verder in de afgelopen periode een ritje in Duitsland gemaakt. Kreeg zomaar 220km/h op de teller. En een enorme glimlach op m’n gezicht. Tot ongeveer 180km/h kun je heerlijk ontspannen cruisen. Daarboven moet je echt alerter zijn op wazigheid in het stuur/onderstel.
De automatische ruitenwissers functioneren prima! Je kunt zelfs instellen hoe enthousiast die moeten werken. Fijn. Minder fijn is de automatische verlichting. Die gebruik ik nooit. Ik word namelijk gek van het follow-me-home-systeem; de lampen blijven telkens anderhalve minuut na het het uitschakelen van de motor branden. Heb ik nix aan.
Het verbruik blijft rond de 1:17,5 schommelen. Ik weet zeker dat iemand met een fluwelen voet minstens een extra kilometer uit een liter diesel weet te halen. Maar ja, de auto nodigt me vaak uit tot een pittige rijstijl. Ik haal dat dus niet.
Ik ben nog steeds erg gelukkig met de O2. Er mankeert technisch helemaal nix aan. Wel begint het sombere interieur me steeds meer op te vallen. Het is zwart, donker grijs en weer zwart. Gelukkig steekt het solide in elkaar; dat vergoedt alles.
Overigens overweeg ik nog steeds een speaker-upgrade. De audio klinkt best redelijk, dus stel ik het steeds uit. Maar redelijk is iets anders dan erg goed. Wordt ongetwijfeld vervolgd...
Op naar de eerste onderhoudsbeurt. Ik houd jullie op de hoogte!