Morgan Plus 8 3.9 (1997)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Plus 8 3.9
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1997
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand laatst	59.500 km

Puur genieten met een Morgan Plus 8

55.000 km
18 augustus 2020

Een review schrijven over een Morgan plus 8. Dit lijkt me bijna een onmogelijke opgave want leg je je ervaringen nou naast die van een moderne auto? Nee. Maar een klassieker in de absolute zin des woords is het ook niet. Zeker niet omdat de plus 8 van mij uit 1997 komt. Enfin. Ik ga schrijven en zal zien waar het allemaal toe leidt.
2017 was het jaar dat ik eindelijk de middelen bezat om het hogerop in de automarkt te gaan zoeken. Mijn leven lang heb ik in auto’s gereden die minimaal een jaar of 15 oud waren. Ik ben mijn leven lang liefhebber van klassiekers, liefhebbersauto’s en oldtimers. Heb er vele bezeten en heb er altijd dagelijks in gereden. 2017 begon ik verder te kijken en richtte mijn blik op de Aston Martin V8 Vantage en ook de Porsche 911 type 997. De Aston Martin omdat ik mijn leven lang al Aston fan ben. De Porsche 911 omdat ik ook weleens mijn verstand gebruik. En onderhand was ik al in het bezit van een prachtige Jaguar XJR uit 2004. Dus de echte autoliefhebber kent het wel: op vakantie en in de rustige uurtjes lekker gluren en zoeken op Mobile.de en dat soort sites. Ik heb stapels prachtige bolides voorbij zien komen die vakantie. Ook live want we zaten in Zuid Duitsland en Oostenrijk. En het verstand zei steeds ”ja” als ik een 911 zag maar mijn gevoel sputterde “nee”. De Porsche kon me toch niet raken. En dan zijn er ook snel andere argumenten gevonden om het niet te doen. Bij voorbeeld de hoge onderhoudskosten en de zwakke plekken waar je rekening mee moet houden. De Aston was een ander verhaal. Prachtige wagen, maar als een droom dichterbij komt wordt het wel heel spannend. Ik heb me verdiept in het type en ook daar komen de exorbitante onderhoudskosten naar voren. Vaak worden de wagens weggedaan als er veel onderhoud aan zit te komen. En als je een goed exemplaar wilt betaal je de hoofdprijs. En dan het besef dat ik al een geweldige bolide had om snel grote afstanden af te leggen.
En plots dook dan op Autoscout de advertentie van een Morgan Plus 8 op en werd er een laatje opengetrokken in de automobiele shortlist ergens achterin mijn geheugen. Een laatje van auto’s die toch nooit mogelijk zijn maar ik stiekem wel graag wilde bezitten. Het was wel een bizar verhaal: de wagen was van een directeur van een of ander bedrijf die de wagen in een haven in Noorwegen had staan. Ik hoefde alleen maar een aanbetaling te doen, de wagen zou mijn kant op komen en zou hem dan kunnen proefrijden. En als ik het niks vond zou ik de aanbetaling weer terugkrijgen. Alles riekte naar oplichting. Maar ik was verliefd. Gelukkig bleef ik nog een beetje mijn verstand gebruiken. Heb de wagen nagetrokken, via de Morganclub. En de mailtjes waren ook niet echt betrouwbaar. Op concrete vragen kreeg ik nooit antwoord. Kortom: met pijn in mijn hart laten schieten. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon, en een paar weken later kwam ik er een tegen op internet. De wagen waar het nu dus over gaat. Dus om kort te gaan: oktober 2017 was ik de trotse eigenaar van mijn Plus 8 Widebody. Van die laatste toevoeging had ik nog nooit gehoord. Maar mijn Morganspecialist maakte me er later op attent dat dit een echte was. Een van de ongeveer 350 widebody’s die in al die jaren zijn gebouwd.
En dan moet ik om mezelf lachen. Bij de Aston en Porsche schrok ik terug voor de onderhoudskosten maar eenmaal de Morgan in mijn bezit ben ik aan het modificeren geslagen. En geloof me: da’s ook niet goedkoop. Het hele onderstel heb ik aan laten pakken voor een fool-proof weggedrag: Panhardstang, anti-trampbar, verenpakket, nieuwe banden. Verder heb ik de vreselijk lelijke rechthoekige achteruitkijkspiegels laten vervangen door mooie ronde exemplaren. Je ziet nog minder maar het staat mooier. De koeling is aangepakt, motorkapsteunen gemonteerd (die zijn niet standaard!), winddeflectors en als klap op de vuurpijl een nieuw wortelnotenhouten dashboard van Kaufeld. De originele vond ik eigenlijk helemaal niet mooi. Waarschijnlijk heeft de chef- inkoop van Morgan in 1968 een stel schakelaars kunnen scoren bij een groothandel en is het dashboard daarop aangepast.
In de tussentijd heb ik ook veel gereden. Stilstand is achteruitgang. En elke keer weer kramp in mijn wangen van de glimlach op mijn gezicht. Wat een gave bak! En dat ondanks de beroerde instap, het loeizware sturen, gas geven en ontkoppelen, de versnellingsbak waar je de versnellingen van moet zoeken, het gebrek aan bagageruimte en interieurruimte, het hoge verbruik, gebrek aan vering en ga zo maar door. Dat wordt gelukkig gecompenseerd door de nieuwe soepele Firestones die er nu onder zitten ipv de stugge Pirelli’s die helemaal uitgedroogd waren. De stoelen zien er prachtig uit maar het is minder dan het lijkt. Weinig steun. Het stoffen dak is nieuw en al jaren ongebruikt. Een Morgan rijd je open of je rijdt niet. Ik zou trouwens niet weten hoe ik met het dak erop in de wagen moet komen met mijn 1.84m en 98 kilo. En ervaring leert dat als je hard rijdt, je vanzelf onder de regen doorrijdt! En dan heb je ook nog 3 mini-ruitenwissertjes dus wie doet je wat? Het gebrek aan bagageruimte compenseer ik met een aluminium vliegenierskoffer uit de 50er jaren die ik op mijn bagagerek kan vastmaken. Dus stel dat ik nu op vakantie een lekke band krijg: Eerst de koffer eraf, dan de ramen die op het rek geklemd zitten eraf halen, bagagerek los. Vervolgens het reservewiel losschroeven. Dan het wiel verwisselen: dus hopen dan je krik eronder past want de wagen ligt al zo laag. En als alles lukt de hele toestand weer maar dan andersom.
De motor is een 3,9L V8. Uit de bijgeleverde documentatie blijkt dat het de tweede is. Geen idee wat er daarvoor is gebeurd. De wagen is afkomstig uit Engeland en omgebouwd van rechts- naar links gestuurd. In het begin was het verbruik 1:7,5. Nu 1:9. Ik vermoed dat de vorige eigenaar de motor nauwelijks had bereden. Het geluid van de V8 was mooi maar toch miste ik de ultieme grom. Daarom heb ik in beide uitlaten elektronische kleppen laten monteren zodat ik af en toe kan genieten van een echte brul.
De wagen moet je sowieso altijd goed warm rijden. Koud is ie helemaal stug. Inclusief de 5-bak. En eenmaal goed warm wil ie flink vooruit. Maar of die 189PK er echt in zitten? Geen idee. Maar dit is genoeg voor zo’n 950 kilo. Ik rij ook het liefst zonder de zijramen die je erop moet schroeven en zonder de hoofdsteunen. Dat staat veel mooier. De wind neemt je kapsel heftig te grazen maar ik ben kaal, dus who cares.
Het onderhoud valt qua kosten erg mee, zolang je maar geen gekke aanpassingen wilt. Het poetsen kost tijd. Zeker als je het chroom eens flink aan wilt pakken en de spaakwielen wilt laten glimmen. Gelukkig vond ik bij een winkel met scheepsbenodigdheden de juiste chroompolish.
Ik ben lid van de Morgan Sports Car Club Holland. Een zeer professioneel geleide club van Morganeers. Het leuke is dat binnen de club niet wordt gezeurd over modificaties en wat origineel is en wat niet. Dit heb ik weleens anders meegemaakt! Geen Morgan is volgens mij nog zoals hij de fabriek heeft verlaten.
Tot slot: de Jag heeft inmiddels het veld moeten ruimen voor een Mazda CX-30. Dus het argument dat ik al een snelle bolide heb voor de grote afstanden geldt ook niet meer. Maar desondanks is de Moggie een blijvertje.

Genieten

55.500 km
30 augustus 2020

Inmiddels weer wat mooie ritten achter de rug. Onder andere met vrienden, die een Alfa Spider hebben, naar Texel. Een hoop bekijks, je wordt gefotografeerd, gefilmd en aangesproken. Deze wagen heeft toch een hoge gunfactor.
Maar na een flinke rit moet je ook weer tanken, en dat is een geduldszaakje: bij de eerste liter slaat de pomp als af, en dan moet je er nog 30 liter bij zien te krijgen. De oorzaak hiervan heb ik nog niet gevonden. Positieve kant: de wagen wordt nog steeds zuiniger. Inmiddels rijd ik er 1:9,5 mee.
Al eerder schreef ik dat ik nooit de softtop op de wagen had gehad. Maar ik krijg er steeds meer zin in om met de Moggie op vakantie te gaan en dan moet je wel. Een onweersbui op de autobahn is niet echt prettig met het dak er af. Dus na jaren de kap er weer op gemonteerd. En dan blijkt dat het raadzaam is om geregeld je kap er op te doen: hij leek wel gekrompen. Ik ben zeker een half uur bezig geweest om alle drukkers weer vast te krijgen.
En eenmaal de kap er op moet je ook nog in- en uit kunnen stappen. Nooit gedacht dat me dat ooit zou lukken. Vooral het uitstappen is iets wat je liefst in het donker in een verlaten fabriekshal doet: eerst linker been er uit. Dan met je kont op de treeplank. Hoofd onder de kap doorwringen. En dan met één elegante beweging je vastgrijpen aan de raamstijl van de voorruit, andere hand kracht zetten tegen de passagiersstoel, duwen en overeind komen. Enfin, laat het elegant maar achterwege.
Tot slot de bodemvrijheid. Mijn plus 8 ligt lekker laag dus is geen vriend van drempels, oud-Hollandse bruggetjes en pontjes. Dus af en toe schuin aan- en afrijden is geen overbodige luxe. Maar ok, de Autoweekwebsite is ook niet perfect en daar log ik ook geregeld op in. (waarom kan ik nu weer niet de actuele datum van 19 September invullen?).
Samengevat: Het is en blijft genieten in een verre van perfecte auto.

Defecte waterpomp

57.500 km
26 november 2021

Weer een jaar verder in de plus 8. Veel ritten en ritjes gemaakt en elke keer met een hoop plezier. Op die ene keer na dat ik weer een raar piepend geluid onder de motorkap hoorde. Ik had het al vaker gehoord maar kon niets ontdekken. Nu was t duidelijk sterker. In plaats van rechtsaf naar huis ging ik linksaf naar mijn Morganspecialist. Met 5 minuten waren we er achter: de waterpomp stond op het punt om kapot te gaan. Om kort te gaan: een week later kon ik de Moggie ophalen en zo’n €600,- aftikken.
Onlangs de jaarlijkse onderhoudsbeurt en APK laten doen. €200,- was de schade. Los van het benzineverbruik en de all-risk verzekering is het dus een betaalbaar genoegen.
We rijden weer verder zolang er maar geen zout op de weg ligt. Warme jas aan, muts op en gaaaaan!!! En als ‘t regent: gas geven. Dan rij je er vanzelf onderdoor.

Uit z’n winterslaap

57.700 km
3 maart 2022

Uit z’n winterslaap is eigenlijk overdreven. De Moggie staat eigenlijk altijd klaar. Gewoon onder een zachte hoes met de Engelse vlag erop. Ben ik blij dat het geen Morganski is!
De afgelopen 2 maanden had ik niet kunnen rijden. T was te nat, zout, stormachtig, had corona of wat dan ook. Maar nu scheen de zon en was vrij. Dus in een opwelling de sleutels gepakt en naar de garage. Hoes er af en starten… 2x de startmotor horen ronddraaien en VROEM! Toch altijd weer spannend bij die lage temperaturen. Ik heb de wagen even een minuutje stationair laten lopen en dat deed hem goed. Normaal gesproken is ie erg nukkig de eerste 500 meter. Je moet omzichtig gas geven en de olie in de 5-bak is nog koud. Nu ging het toch iets soepeler.
Mijn route ging door de Zaan en de Beemster. Prachtige plaatsjes daar. Mooie dijkjes. Leuke restaurantjes ook trouwens. En terug via de pont in Akersloot. Daar werd ik nog aangesproken door een oudere dame, ik schat tegen de 80. Ze vroeg me helemaal uit. Bleek dat zij normaal gesproken op een luchtgekoelde BMW reed. Geweldig. Ik hoop dat ik tzt nog net zo energiek ben.
Begin April volgt de Noord-Holland Classic van de Morganclub. Die is al 2x uitgesteld vanwege de Corona crisis. Maar nu gaat ie door! Augustus bestaat de club 50 jaar en dat wordt groots gevierd. In Elspeet. Ik geloop dat er meer dan 200 equipes komen van over de hele wereld. Ik kijk er nu al naar uit.
Tot slot: ik heb niets te klagen over de wagen. Hij is krap, de instap lastig en het uitstappen nog lastiger. En hij zuipt. Zo tussen de 1:8 en 1:10. Maar er staat zoveel plezier tegenover. Hopelijk hebben we dit voorjaar nog even tijd voor een lang weekend naar de Moezel. De wijnmaker waar we altijd logeren kijkt er al naar uit. Als we komen maakt hij plek voor de wagen in een van zijn kelders naast zijn MX5 en gaan we toeren.

Sterren

59.000 km
4 november 2022

Ik heb de waardering van de Morgan toch maar eens bijgesteld. Het comfort een ster er bij. Ook na urenlange ritten stap je eigenlijk best wel fit uit. En de gebruikskosten hebben er ook een ster bij. Ook dit jaar heeft de onderhoudsbeurt niet meer gekost dan €220,- inclusief een nieuwe schakelaar in mijn dashboard omdat de oude lam was.
Wat niet goedkoop was: het jubileumweekend van de Morganclub. De MSCCH bestaat 50 jaar en dit werd groots gevierd in Elspeet met zo’n 250 Morgans. De festiviteiten duurden een lang weekend en waren perfect georganiseerd. Feesten, diners, muziek, rondritten enz. En dat allemaal met Morganrijders uit heel Europa. Je doet zo leuke contacten op. Misschien doe je dat ook wel met een moderne leasebak maar je merkt wel dat het rijden in een wagen van een bijzonder merk verbroedert.
Éen probleem heeft zich dit jaar voorgedaan: de Moggie wilde een keer koud niet starten. De derde poging deed ie het weer wel. Geen idee wat er aan de hand was. Het probleem heeft zich daarna niet meer voorgedaan.
De kilometerstand heb ik deze keer gegokt: de auto staat in de garage en ik zit lekker warm binnen. De CV een graadje lager. Maar ik voel me bevoorrecht dat ik ik zo’n bijzondere wagen nog altijd mag en kan rijden.

Te weinig gereden

59.500 km
2 januari 2024

Tijd voor een update.
2023 was het jaar van de verkoop van mijn huis en de verhuizing. Een stressvolle en drukke tijd waardoor ik nauwelijks toe kwam aan het rijden met de Plus 8. Heel af en toe een ritje omdat ik weet dat stilstand achteruitgang is. En natuurlijk de taxatie die de verzekering elke 3 jaar verlangt. Dat is dan weer een fijne rit naar Wieringerwaard in de kop van Noord-Holland. De taxateur heeft een mooie collectie Franse klassiekers staan en lekkere koffie. Maar elke keer verdween de wagen dan weer voor weken in de garage. Geen tijd!
In Oktober werd het weer tijd voor de APK dus snel een beurt gemaakt bij de specialist voor een onderhoudsbeurt en APK. De wagen daar afgeleverd en vervolgens nog even de delicatessenwinkel er naast in voor wat lekkere kaas en wijn en dan in de auto stappen bij mijn vriendin en weer naar huis.....dacht ik. De specialist kwam kwam aanlopen en zei me dat ik de wagen maar weer mee moest nemen. De lambdawaarden waren veel te hoog dus ik moest er eerst maar eens een kilometer of 500 flink mee gaan rijden. Goed doorrijden, lekker snelheid maken en dan maar hopen dat de dat de boel goed schoon zou branden. Hopelijk zou dat afdoende zijn. Ik heb meteen een flesje Wynn's injectorreiniger aan een verse tank benzine toegevoegd en de bypasses in mijn uitlaten dicht. De 2 weken daarna tussen de buien de kansen gegrepen om flink door te rijden. Dus veel over de snelweg in de linker baan. En veel toeristische routes en dan flink doortrekken. De boel moest schoon!
Bij terugkomst bij de specialist eerst maar weer de waarden gemeten en gelukkig: spot-on! De apk en de beurt leverden verder geen problemen op. Dus ik was voor een klein bedrag weer klaar voor een jaar.
Wat ook nog vermeld moet worden: heel af en toe wilde de wagen niet starten. Maar daar heb ik ook de oorzaak van gevonden: contact aanzetten, de benzinepomp even zijn werk laten doen...je hoort 'm zoemen....en dan pas starten. Ik was dus af en toe gewoon te gehaast met starten.
Enfin. De Moggie staat nu braaf in de garage te wachten op mooi weer. Zodra het droog is en niet al te koud gaan we weer toeren. En ik heb me voorgenomen om weer veel meer te rijden. Dat moet lukken met onder andere alle ritten die de MSCCH weer organiseert in het komende jaar.
Tot de volgende update.

8,0