Mini Cooper Seven (2006)
autoreview
1
Signalement
| Uitvoering | Cooper Seven |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2006 |
| Jaar van aanschaf | 2006 |
| KM-stand laatst | 0 km |
So Long.
Na 4 jaar is het helaas voorbij. Mijn Mini Cooper heeft er 154.000 kilometer op zitten en het leasecontract is ten einde. Ik heb van elke kilometer genoten. Bij mijn werkgever kon ik kiezen: of de goedkope aanbiedingsauto als leasewagen of je kon zelf wat uitzoeken. Ik was er al vrij snel uit, het moest een of een Fiesta ST of een Mini worden. Ik koos uiteindelijk voor de Cooper Seven, omdat ik de donkerrode lak zo mooi vond; minder fel ook dan Chili Red. Ik koos er een zilverkleurig dak bij (de rood-wit combo beviel me niet) en een cockpit Chrono Pack omdat die meters naar mijn mening veel overzichtelijker en mooier waren dan de standaard meter van stationsklok-formaat. De stelling dat er 'nog geen krat bier in die kofferbak past' klopt trouwens niet: er past precies één krat bier in, één middelgrote koffer kun je er ook in kwijt zonder de achterbank neer te leggen. Wil je meer meenemen dan wordt het wat puzzelen, maar ik had niet zoveel ruimte nodig.
Rijeigenschappen:
De Mini maakte mijn hooggespannen verwachtingen helemaal waar. Een geweldige rijdersauto met een wegligging als een groot uitgevallen kart. Je denkt: nu naar rechts, en meteen ga je ook naar rechts. De hydraulische stuurbekrachtiging maakt de besturing bovendien wat zwaarder dan de gangbare electrische stuurbekrachtiging. Helaas, met de komst van het start-stop-systeem verdween de hydraulische bekrachtiging. Een verkoper die zelf het nieuwe model Cooper (de R56) had verklaarde doodleuk dat hij jaloers op me was; hij mistte de lekkere besturing en 'dat hardcore onderstel'
Prestaties:
Met 115 pk is de Mini geen snelheidsduivel, maar op B-wegen met wat licht bochtenwerk was het elke keer feest. Dankzij de kenmerken 'beercan-uitlaat' laat de Tritec 1.6 motor ook een mooie brom horen als je hem eens op zijn staart trapt. De acceleratie is verslavend leuk, alsof de auto je uitdaagt om de volgende bocht nog iets scherper te nemen. Wat ook heel positief opviel is dat de auto in vier jaar niet één keer NIET heeft willen starten, zelfs bij 20 graden vorst sprong de motor bij de eerste keer onmiddelijk aan. Tevens heb ik vastgesteld dat er een afwijking van 4 km/h in de snelheidsmeting zit: op de Dottinger Höhe (lange rechte stuk van de Nürburgring) tikte de naald maximaal 200 km/h aan, maar op de Tom Tom stond 196 km/h
Verbruik:
Bij een zuinige rijstijl is een bereik van ongeveer 700 km mogelijk, het verbruik ligt dan zo rond de 1:15 / 1:16. Maar zuinig rijden in een Mini blijkt lastig, heel lastig. Bij een sportieve rijstijl stijgt het verbruik al gauw naar 1:13 / 1:12 en kom je nog maar 650 km ver.
Vier jaar Mini:
2006-2007 (45000 km): Ik merkte al na een paar weken dat het onderstel redelijk hard was afgesteld, zodanig dat ik zelfs last van mijn rug begon te krijgen. Een steunkussentje lostte dat probleem op en na 6 maanden was ik eraan gewend zodat ik het ding voortaan thuis kon laten. Ook een punt was de grote gevoeligheid voor steenslag. In één maand had ik al drie putten in mijn voorruit staan die niet diep genoeg waren om te herstellen. En toen ik na zeven maanden uiteindelijk wél een ster moest laten repareren.. bleken er in de rand van de ruit nog twee te zitten. Ook een knipperlicht moest worden vervangen nadat een steen er een gat in had geslagen. Bij de grote beurt begin 2007 werden er twee nieuwe voorbanden ondergelegd, zodanig afgesleten waren ze door mijn wat overmoedige rijstijl. Een wonder dat ik geen bekeuringen heb gekregen dat jaar.
2007-2008 (46000 km): Al binnen twee maanden kreeg ik zowel een ster als een scheur in mijn voorruit. Bij Carglass ontdekten ze zelfs nog een ster (opnieuw in de rand van de ruit). De ruit moest worden vervangen, en het duurde maar liefst tien maanden voor er weer zichtbare ruitschade optrad. Of dat nu kwam doordat de ruit sterker was, of doordat ik gewoon geluk had weet ik niet. Verder kwam ik in de zomer voor wat ik als een korte beurt beschouwde, maar al gauw stond mijn auto een week in de garage. Het euvel waar ik eigenlijk voor kwam (een verstopte ruitensproeier) was zo verholpen, maar bij controle bleek er iets met de airco mis te zijn, die veel te snel een waarschuwing gaf dat het reservoir leeg was. De garage wou controleren of er een lek in het reservoir zat, maar het bleek om een kapotte condensor te gaan. Tevens kreeg ik een vermaning vaker de olie te peilen, want het oliepeil bleek veel te laag te staan. Aan het eind van het jaar werden de achterbanden vervangen
2008-2009 (33000 km): Het grootste probleem met de Mini blijft die rechtopstaande voorruit. Ik kon in februari de eerste ster in de tweede ruit laten repareren, in mei de tweede en de derde en in oktober knalde er een fikse steen ter grootte van een tennisbal tegen de voorruit: een scheur van midden-onder naar het midden van de ruit: einde verhaal voor ruit 2. Bij de grote beurt werden geen gebreken geconstateerd, de voorbanden waren minder ver afgesleten dus die bleven erop. Om een maand later alsnog te worden vervangen omdat er een canvasbreuk in zat (scheurtje in de wang van de rechtervoorband). Tevens hoorde ik op vakantie naar Oostenrijk plots een luid 'Dunk' van onder de motorkap komen. Bij het volgende tankstation gestopt en de kap open. Bleek er een tentharing in de grille te zitten. Op een kras op het chroom na viel de schade mee, er zat gelukkig geen gat in de radiator.
2009-2010 (30000 km): Ruit nummer 3 had in februari 09 zijn eerste ster te pakken, de tweede volgde net vijf minuten na die reparatie en bleek niet diep genoeg om te vullen met hars. Er zijn geen sterren meer bijgekomen, wel een paar putjes. Tevens vond een of andere malloot het nodig een scherp voorwerp (waarschijnlijk een sleutel) over de motorkap te halen. Bij de laatste grote beurt werden nog een haperende ruitenwisser achter en een kleine stuurafwijking naar rechts geconstateerd. Echter, daar is verder niets aan gedaan, aangezien de auto een paar weken later werd ingeleverd.
Zou ik weer een Mini overwegen? Nee, is mijn antwoord. Ik ben in vier erg aan de R50 gehecht geraakt en heb met spijt gezien hoe in de R56 alle leuke details verdwenen. Chrono pack was niet meer leverbaar omdat de radio voortaan in de snelheidsmeter werd geplaatst, de mooi aflopende neus werd rechtgetrokken zodat de auto een veel hoekiger en ook bredere snuit kreeg die me vooral door de grille niet aanstond. Het hoge Fischer Price gehalte van het interieur stond me steeds meer tegen. Ik heb een aantal keren in het nieuwe model mogen rijden en hoewel de rijeigenschappen nog steeds uitstekend zijn, mis ik vooral de hydraulische stuurbekrachtiging, de rauwe grom van die oude Tritec motor (die Peugeot-motor klinkt als een koude diesel). Ik heb een tijdje overwogen de Cooper S aan te schaffen, maar die viel helaas buiten mijn budget. De volgende auto wordt na lang wikken en wegen een Alfa Mito.
7,5
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? nee
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
