Mercedes-Benz ML 320 (2002)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	ML 320
Versnellingen	5, Automaat
Bouwjaar	2002
Jaar van aanschaf	2008
KM-stand bij aanschaf	90.000 km
KM-stand laatst	95.000 km

Snowproof, maar verder met vallen en opstaan

95.000 km
8 mei 2011

Mijn vrouw en ik hadden een tijd lang de Mercedes ML bewonderd daar waar we ze tegenkwamen (meestal in Frankrijk en Duitsland. Dus toen we de kans kregen in 2008 er één voor 16.500 euro te kopen van een Expat uit Amerika, met slechts 62.500 mijl ofwel een dikke 90.000 km op de teller (gangbare prijs op dat moment op Marktplaats: 21- tot 25.000 euro) hoefden we niet lang te denken.

We hebben de ML320 (benzine) ongeveer een jaar bezeten en hebben heel wisselende ervaringen opgedaan.

Rond april 2008 kochten we de wagen, en meteen kregen we de vuurdoop. Beter gezegd: sneeuw- en ijsdoop. We gingen namelijk op Paasvakantie een weekje naar Luxemburg.... inderdaad, dat was de Pasen dat het ongenadig ging sneeuwen en ijzen ! De Belgische autobaan werd tijdens onze rit een sneeuwbaan. Autootjes probeerden de exit te nemen, maar gleden allemaal genadeloos terug naar beneden...behalve wij. En dat nog met oude versleten all-season banden! Zonder meer indrukwekkend, vooral ook hoe we in dat weer, over honderd kilometer landweggetjes, goed bij onze bestemming zijn gekomen. Vooral het remmen was oppassen, want dat doe je natuurlijk niets beter dan iedere andere auto, en dan met 2200 kilo gewicht, op oude banden. Maar verder, hebben we ons geen moment onzeker gevoeld.

Daar staat tegenover dat het chassis van deze versie zo stug is als het maar kan (want gebouwd op een origineel Jeep-chassis) ten nadele van wegligging en comfort. De wagen zou zijn gebouwd voor het terrein, maar dat is niet echt te merken. Op zandpaden met ribbels en gaten hobbelt en stoot hij namelijk dat het een lieve lust is, waar onze vorige 4-wheel drive, een Nissan X-Trail, zich prima bleef gedragen. Eigenlijk is deze jaargang Mercedes ML vooral geschikt voor gladde wegen, of wel voor terrein maar dan bij heel lage snelheden, zoals onze sneeuwtocht die zich vooral in het bereik 15-50 km/u afspeelde.

Wat is/was fijn aan deze auto:
* Hoge zit, veel overzicht
* Comfortabel interieur, goed voor lange reizen met veel bagage en/of huisdieren.
* Soepele motor
* Rijdt heerlijk op de rechte, vlakke weg

Wat is/was minder fijn:
* het chassis. Kan in korte en/of snelle bochten spontaan een stap opzij zetten. Laat op landwegen met korte hobbels je nieren wandelen, en gaat bij lange hobbels spontaan vliegtochtjes maken. Onze wagens voor en na deze, resp Nissan X-Trail en BMW 525, deden en doen dat allebei veel beter.
* betrouwbaarheid. Was de belangrijkste reden de wagen weg te doen. Achtereenvolgens over nog geen 50.000 km, problemen met: de centrale vergrendeling, de CD-wisselaar, de waterpomp.
* Benzineverbruik. Zoals verwacht is de ML een benzinezuiper, ook op de lange afstand bij gematigde snelheid kwamen we niet verder dan 10 tot 11 km per liter. Op zich niet echt slecht voor dit formaat en gewicht met een 3,2 zespitter automaat.
* de automaat: goed bij opschakelen/accelleratie, minder alert bij een tussensprint, en blijft dan te lag in een hogere versnelling hangen.

Al met al missen we onze ML toch wel. De ruimte, de vierwielaandrijving en het 'King of the road' gevoel. Maar met alle zaken die uitvielen hadden we niet het 'Deutsche Grundlichkeit' gevoel (hij was ook in Amerika gebouwd trouwens) en dachten hem beter goed te kunnen verkopen/inruilen voor er misschien nog meer (dure) problemen kwamen. En zelf wilde ik ook wel eens een echte rijderwagen. Dat werd dus de BMW 5-serie.

Naschriftje: ook de inruil viel tegen. Na één jaar, bij een prijs die op het moment van aanschaf gemiddeld op 23.000 euro lag, verwachtten we zeker nog onze 16 of 17.000 te realiseren. De crisis en de belastingmaatregelen van ons fijne kabinet hakten er in. Maar ook de arrogantie van de merkdealers. Eerst geprobeerd via diverse sites, geen kopers. Het beste wat we kregen bij een dealer was 12.000. Enorme teleurstelling ! Die crisis hakte er ook hier in. En dan de opmerkingen dat het 'toch een importmodel' was. Ja, en ? Het is dezelfde auto als die uit Oostenrijk. Dat de eerste eigenaar er in de USA veel minder voor heeft betaald, zou voor de verkoopwaarde hier niet mogen uitmaken. Van dealers zijn we zo een beetje moe geworden. De Volvo spande de kroon: 8.000 euro bij inruil op een Volvo occasion van 20.000 euro ! Dat hebben we dus NIET gedaan.