Mazda 3 (2018)

autoreview

26 mei 2025 om 02:39

Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2016
Jaar van aanschaf	2016
KM-stand laatst	175.000 km

Mazda 3 - Betrouwbaar rijplezier

175.000 km
26 mei 2025

Na jarenlang met veel plezier allerlei gebruikservaringen te lezen om zo mijn autohartje te voeden, mocht ik begin april eindelijk mijn rijbewijs afhalen. Aangezien je in België mag leren rijden met ouders of oudere broers/zussen en er weinig beperkingen zijn, heb ik intussen al behoorlijk wat kilometers gereden met deze wagen. Daarom vond ik het nu tijd om zelf mijn eerste review te schrijven.

Hoe de auto in de familie kwam:
De Mazda 3 werd negen jaar geleden aangekocht nadat de versnellingsbak van mijn moeders vorige auto (een BMW 3-reeks E36) het plots begaf. Kort daarvoor had De Lijn, de Vlaamse busmaatschappij, laten weten dat ze de buslijn die ze gebruikte voor woon-werk verkeer binnen de 2 jaar zou worden geschrapt. Daardoor moest ze 'binnenkort' dagelijks met de auto pendelen (ongeveer 60 kilometer enkele rit). Betrouwbaarheid en comfort werden dus prioriteit.

Het aankoopproces zelf was, van wat ik me herinner en wat mij later werd verteld, best een avontuur. Er moest snel een auto beschikbaar zijn, dus de keuze was beperkt. Mijn moeder droomde van een Mazda in Deep Crystal Blue, maar binnen het vastgelegde budget leek die kleur niet haalbaar. De oorspronkelijke keuze viel daarom op een zwarte versie met het basisuitrustingsniveau. Alles werd geregeld: de prijs betaald, verzekering in orde, klaar voor de eerste gloednieuwe auto in de familie. Tot de dealer enkele dagen voor de levering belde dat er een fout was gebeurd. De wagen was al aan iemand anders verkocht. Als tegemoetkoming boden ze ons een gelijkwaardige Mazda aan met een hogere uitrusting, zonder meerprijs.

Toen de papieren nog in orde moesten worden gebracht, kreeg mijn moeder te horen dat een andere dealer wél nog een exemplaar met dit uitrustingsniveau in Deep Crystal Blue beschikbaar was. En zo is het uiteindelijk toch haar droomkleur geworden. De opvallendste uitrusting van onze Mazda 3:
-Groot scherm met navigatie
-Zetelverwarming
-Xenonverlichting (mogelijk standaard)
-Smart City Braking Assist (straks nog een grappige anekdote hierover)

Hoe de Mazda mijn dagelijkse ritten klaart:
Het is mijn eerste ‘eigen’ auto, dus ik kijk er wellicht met een roze bril naar. Maar wat rijdt hij zalig. In mijn korte rijcarrière reed ik al met vijf à zes verschillende auto's, maar telkens ik in deze stap, verschijnt er spontaan een glimlach op mijn gezicht.

Wat er allemaal (net) in past:
Wat ik niet had verwacht, maar wat enorm van pas komt, is de relatief grote laadruimte. Als muzikant krijg ik zonder moeite het volgende in de auto: de bestuurder, één passagier, een volledig drumstel, een grote tas met stokken en klein slagwerk, en twee pakken of concertoutfits die niet verkreukelen. Daarvoor moet wel de achterbank platgelegd worden. Hier merk je het enige echte minpunt: de beperkte zitruimte. Ik ben vrij lang en moet mijn stoel helemaal naar achteren zetten, waardoor de achterbank niet meer plat kan. Als ik dus iets wil vervoeren, moet ik mijn stoel naar voren schuiven. Gelukkig kan ik nog net comfortabel zitten. Ook als er iemand achter mij moet zitten, moet ik opschuiven, want achter mij is anders bijna geen ruimte. Aangezien mijn moeder de hoofdbestuurder is, is dat meestal geen probleem. Als we uitzonderlijk toch met het hele gezin op pad gaan in deze auto (in plaats van in de grotere wagen van mijn vader), passen mama, papa en ikzelf er nét in. Voor lange ritten is dat niet comfortabel.

Niet snel, wel plezant:
De rijervaring noemde ik al “zalig”, en dat komt vooral door het vertrouwen dat de auto geeft, zeker in bochten. Het is geen sportwagen, maar ik heb altijd het gevoel perfect te weten wat de auto doet en hoe hij op de weg ligt. Dat heeft Mazda goed gedaan. De vering is ook uitstekend afgestemd: comfortabel zonder te hard te zijn, maar zeker niet zweverig.

In mijn ideale zitpositie zit ik echt goed in deze wagen. Airco op 19 graden, zetelverwarming aan, fijne muziek op en je kan er kilometers mee cruisen. Handig detail: als je de zetelverwarming aan laat staan bij het uitzetten van de motor, springt die automatisch weer aan bij het herstarten.

Wat het vermogen betreft, dat is ... OK. De 100 pk is meestal voldoende, zeker als ik alleen ben en weinig bagage meeneem. Dan is zelfs (verantwoord) rijplezier met gemak mogelijk (zoals bij het uitaccelereren uit bochten). Maar wanneer de auto volledig geladen is met mensen of materiaal, merk je dat de motor het lastig krijgt. In derde versnelling wil hij dan amper vooruit. Op de snelweg heb je echt voldoende ruimte nodig om veilig in te halen.
Wat ik wel eens zeg tegen mijn vader als hij het erover heeft: "Liever snel rijden met een trage auto, dan traag rijden met een snelle auto"

Onderhoud? Tot nu toe braaf en betaalbaar:
Over de betrouwbaarheid valt amper iets te klagen. Buiten een keer een nagel in de voorband zijn er echt problemen geweest. Ook het onderhoud verloopt vlot. Ik sta zelf niet in voor de garagebezoeken, maar voor zover ik weet blijven de kosten binnen de perken en waren er nooit onverwachte uitgaven, behalve door "eigen fout".

Oeps! en Shit! - Van paaltjes tot dakpannen:
-Toen er vernieuwingen werden uitgevoerd aan de uitrit van de personeelsparking op het werk van mijn moeder, reed een vrachtwagen tegen een paaltje. Dat stond daardoor een stukje naar binnen. Door de drukte merkte ze het niet op en schuurde erlangs, met krassen als resultaat.
-Een paar weken later sloeg het noodlot opnieuw toe. Tijdens een stevige storm vloog er een dakpan van ons huis, en die kwam recht op de auto terecht. Geen barstje in de voorruit, nee... er zat een gigantisch gat in. Alsof iemand er met een betonblok op had gemikt. Het dak had ook diepe krassen.

Gelukkig kon de dealer alles netjes herstellen, maar de schrik (en de rekening) zaten er goed in.

-Onlangs merkte ik dat een sierstrip aan een van de achterdeuren wat loszat. Blijkt dat er een plastic clipje is afgebroken. Niets ernstigs, maar zoiets stoort toch een beetje als je het eenmaal hebt opgemerkt. Wordt binnenkort opgelost bij het vervangen van een paar rubber strips. Over die rubber strips gesproken: die zijn losgekomen nadat ik de oprit van mijn grootmoeder iets te enthousiast opreed. De auto stond laag op z’n veren en de borduur raakte nét de onderzijde. Resultaat: een schurend geluid en wat losgekomen strips. Weer wat geleerd over hoge borduurs en lage auto's.
-Gisteren, tijdens een stevige remactie op nat wegdek, sprong de ABS er even in. Op zich niets mis mee, maar plots gingen de lampjes van ESP, TPMS én Smart Brake Assist tegelijk branden. En dat bleven ze doen tot ik thuiskwam (gelukkig nog maar 1 à 2 kilometer verder). Waarschijnlijk wat vuil op een sensor, want de volgende ochtend was alles weer normaal. De auto was het alweer vergeten, ik heb het vandaag toch wat rustiger aangepakt.
-als laatste nog een kleine irritatie:
Telkens ik de personeelsparking van mijn moeders werk uitrijd, krijg ik telkens een mini-hartaanval. Onder een normale hoek, rustig vooruitbollend richting de kaartlezer, met m’n arm uit het raam en mijn blik op het toestel… en plots: BAM, alle remmen gaan dicht. De auto denkt steeds dat er een botsing aankomt en gooit alles in de ankers. Ik schrik me elke keer weer rot. Mijn moeder heeft er intussen een techniek voor gevonden om het te vermijden, maar ik… nog steeds niet.

Tot slot: Misschien ooit helemaal van mij
Voorlopig staat er niets op de planning met de wagen. Gewoon blijven genieten van elke kilometer. Als mijn moeder de auto ooit wegdoet, overweeg ik zeker om hem over te nemen. De Mazda rijdt nu zo’n 20.000 kilometer per jaar, veel meer dan oorspronkelijk gepland voor een tweede wagen, maar elke kilometer is met plezier gereden.