Ford Focus Wagon 1.0 EcoBoost 125pk ECOnetic Titanium (2013)
autoreview
7
Signalement
| Uitvoering | Focus Wagon 1.0 EcoBoost 125pk ECOnetic Titanium |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2013 |
| Jaar van aanschaf | 2013 |
| KM-stand laatst | 66.000 km |
De eerste 15.000 km
De eerste 15.000 km
Waarom geen diesel meer?
In oktober 2012 heb ik een witte Focus 1.0 Ecoboost Titanium Wagon 125 PK besteld bij Ford Ardea in Amsterdam-West. Er gold een kortingsregeling indien de auto voor de jaarwisseling op kenteken werd gezet. De aflevering vond echter pas eind februari plaats: er waren productieproblemen, o.a. met de uitdraaibare trekhaak. Inmiddels bleek SYNC ingevoerd op dit model, en ik heb gelukkig alsnog een 2013-kenteken.
Ik wilde na negen jaar met een diesel (zie review Toyota Avensis Wagon, 2003, 296.000 km) geen zelfontbrander meer, hoe goed die auto mij ook is bevallen. De brandstofprijzen van diesel en benzine zijn dichter naar elkaar gekomen en de dieseltoeslag in de MRB werd verhoogd. Ik ben zakelijk steeds minder gaan rijden. Bovendien vind ik dat het vertrouwde adagium ‘hij loopt en loopt en loopt’ bij moderne diesels minder van toepassing is dan tien jaar terug. Ik lees en hoor veel over problemen met de EGR-klep (die kan je weliswaar afdoppen, maar toch), de roetfilters en – kostbaar! – het twee-massavliegwiel. Bij koppelingsrevisies moet dit vrijwel altijd vervangen worden.
In AutoPlus, het Franse zusterblad van Autoweek, hebben vorig jaar twee informatieve artikelen gestaan over de afweging diesel of benzine, waarbij deze drie kostenposten, het kortere service-interval plus de hogere aanschafprijs werden afgezet tegen de lagere brandstofkosten van diesel. In Frankrijk bereik je het omslagpunt veel eerder omdat er geen wegenbelasting wordt geheven (!). Ca. 70% van de verkopen in de laatste jaren bestond dan ook uit diesels. Maar de kosten aan de EGR-kleppen en vooral de twee-massavliegwielen zorgen ervoor dat de balans in Frankrijk weer wat meer naar benzine gaat. Soms wordt het vliegwiel vervangen door een conventioneel vliegwiel, maar dat kan problemen met de versnellingsbak gaan opleveren.
Keuze voor deze Focus 1.0
Ik wilde kortom een station/wagon/variant in de C-categorie: benzinemotor, behoorlijk zuinig, en met een schuifdak, liefst af-fabriek. In de Avensis Wagon werd dit destijds sterk ontraden en ik heb het al die jaren gemist. De nieuwe Octavia en de Golf Station (nu eindelijk mooi?) waren nog niet leverbaar, en van de Léon Station was nog niets bekend. De driecilinder van de Focus trok me aan; mijn vrouw heeft zomer 2012 een Up (75 PK) gekocht, en dat motortje bleek in de Franse en Italiaanse Alpen verslavend! Bij motorfietsen zijn vrijwel alle driecilinders karaktervol: BMW K75, Triumph, de nieuwe Yamaha MT 09. Op de achtergrond stonden nog een paar voor mij verleidelijke D-segmenters: de Accord (die verovert je pas op termijn, en is heel betrouwbaar!) en de nieuwe Mazda 6; beide pakken toch flink duurder uit. Heb nog even gezocht naar een jonge occasion, maar een flinke proefrit in de Focus driecilinder 125 PK trok me over de streep.
Rijden
De auto rijdt érg fijn. De besturing is lekker vlezig, nooit vaag, het stuur ligt prettig in de hand. De stoelen zitten prima. De Focus is stevig geveerd, maar nooit knalhard, ondanks de optionele 17-inch velgen. De motor is met recht verkozen tot Engine of the Year: trillingvrij (ook stationair, heel anders dan de Up), opmerkelijk stil, is direct bij de les, hangt mooi aan het gas, met een beperkt turbo-gat. Soms heeft dit blok wel iets van een zescilinder! De versnellingsbak schakelt voortreffelijk, de koppeling grijpt mooi aan over een royaal gebied in het pedaal. Klasse! Het verbruik is tot nu toe aan de pomp gemeten 1: 15,8, dit inclusief 700 km met een caravan. De meest gunstige tankvullingen lagen rond de 1:16,9. Mooie waarden, maar niet spectaculair. Toch heeft dit downsizen tot 1 liter één groot bezwaar, en daar kom je pas na enige tijd achter. Ik lees er ook weinig of niets over. Ik ga tot slot hier nog op in!
Interieur, opties
Het interieur is druk en het dashboard komt opvallend diep naar binnen, gezellig maar ook hinderlijk. Het middendeel is rommelig. De voetenbak is kleiner dan bij de Up. Het navigatiescherm is te klein, maar bij invallend zonlicht door de diepe ligging wel goed afleesbaar. De klokken vind ik erg mooi en ook het schermpje van de boordcomputer is mooi helder. Ik vind het zwarte leer wat ‘vlak’, maar anderen vinden het juist erg mooi. Over de connectiviteit oordeel ik hier niet, ik heb daar weinig verstand van en ik kan het niet goed vergelijken met andere systemen. De optionele rijhulpen zijn leuk, maar daar heb ik deze auto niet primair voor gekozen. Het inparkeren verloopt vlekkeloos en is het leukst voor de passagiers. De rijbaanassistentie werkt prima en is goed instelbaar. De verkeersborden worden goed opgepikt, maar er is ruis van o.m. de snelheidsbeperking van afritten (70 etc.). De witte onderbordjes met de restricties daarop (6-19 uur!, caravan bij afdalingen, etc.) worden wel als een strookje weergegeven, maar een echte tekst is er niet (met vergrootglas gecheckt). Je weet dus wel dat er een beperking van kracht is op het aangegeven verbodsbord. De dodehoeksignalering zou bij een mij inhalende auto vijf à tien meter eerder mogen aanspringen. Op smalle wegen met veel begroeiing gaan beide oranje lampjes langdurig branden en raakt het systeem van slag. Dit is niet het sterkste onderdeel van dit pakket hulpmiddelen ten behoeve van de veiligheid. Het kopje koffie heb ik nog niet zien opschuiven, ondanks ritten van 1300 km op één dag. Voldoende vaak gestopt? Geen herhaalde fouten gesignaleerd door de rijbaanassistentie? Altijd knipperlicht gebruikt?
Nauwelijks storingen
Tot nu toe geen defecten of opmerkingen. Twee keer wilde de auto na een korte sanitaire stop (vakantieritten) niet starten. Ik heb de aanwijzing uit het instructieboekje gevolgd: de auto afgesloten en weer geopend. Een simpele reset? Het instructieboekje is trouwens een verschrikking: slecht papier, onduidelijke foto’s, rammelende tekst, en voor te veel typen & uitvoeringen bedoeld. En dan die Amerikaanse angst voor claims…
Groot minpunt
Ten slotte één groot bezwaar van dit motorblok: een normale motorrem ontbreekt zo goed als. In Nederland viel dit na een paar dagen al een beetje op, maar na twee flinke ritten door de bergen van Spanje, Frankrijk en Italië vind ik dit een zeer hinderlijke eigenschap. Hellingen die ik in twee of zelfs in drie moeiteloos omhoog heb genomen stuif je in twee naar beneden. Je moet voortdurend bijremmen! Als er weinig verkeer was heb ik veel hellingen in de één naar beneden gereden, en dan nog drukt de motor door tot 6000 toeren of zelfs meer. Als je een dorp nadert in een dal, sukkel je normaliter in twee door zo’n plaatsje heen, nu rem ik voortdurend af, of doe het maar in de eerste versnelling. Gelukkig blijft het lawaai beperkt – van gieren is niets te merken - en zullen voetgangers niet gauw denken dat ik de auto wil mishandelen. De vrijwel afwezige motorrem is ook vervelend op snelwegen met een dalingspercentage vanaf pakweg 5% (caravans 90, noodstrook voor vrachtverkeer, etc.). Kom je aan in vijf of in zes, dan voelt het als een vrije val, bijna zoals vroeger met de Saab 96 met vrijloop. Dan maar naar drie, en dan nog blijft de snelheid hinderlijk oplopen. Ook de caravan drukt de auto erg door. Kortom, het pompvermogen van deze Ecoboost is veel te klein voor een auto van 1300 kg. Alle kans dus dat je de besparing op brandstof van pakweg anderhalve kilometer per liter met dit wonderblokje weer kunt wegstrepen tegen extra kosten aan remblokken en schijven.
Ik vraag me werkelijk af wat de fabriekstestrijders vóór de lancering van dit motortype in hun logboeken hierover hebben geschreven bij testritten in de bergen. Pluspunt is wel dat het spel tussen afremmen op de motor, deellast en optrekken zeldzaam soepel verloopt. Toch zou ik dit driecilinderblok nu niet meer kiezen. Graag lees ik hoe anderen dit ervaren. De redactie van AutoWeek zou ik een vergelijkende test willen aanraden, bijv. door vanaf 120 km per uur op een gemarkeerde teststrook het gas in de hoogste versnelling los te laten en te kijken hoeveel meter nodig is om pakweg tot 40 km per uur af te remmen.
40.000 km
De onderhoudsbeurten bij 20.000 en 40.000 km zijn zonder opmerkingen uitgevoerd, resp. 190 en 298 euro. Geen terugroepgedoe, geen 'nieuwe software' e.d.
Ik heb mini-parkeerschades gehad (met bericht!) en dan blijkt de kleur wit af te wijken van de lak die het schadebedrijf volgens de codes krijgt aangeleverd, zowel in NL als in Frankrijk. De auto is feller wit dan het kleurnummer. Lastig dus, beide schadeherstellers hebben hun werk overgedaan en op het oog de kleur bijgesteld.
Het aangegeven verbruik is 6.3 op 100, ofwel 1:15,8, inclusief ca. 1800 km met een kleine caravan (na mijn bericht bij 15.000 km). Keurig dus. In heuvelland gaat het met de caravan beter dan verwacht, blijkbaar is de windweerstand zo groot dat die de combinatie helling af redelijk afremt.
Ben kortom erg tevreden, maar het zwakke remmen op de motor ergert mij pakweg vanaf de Ardennen enorm. Heb een proefrit gemaakt in de Mazda 6: wat een verschil. Maar daar kan per se geen open dak in.
Tevredenheid overheerst!
Storingsvrij
De 50.000 km bereikt zonder storingen. Ook geen kraakjes.
Het verbruik houd ik niet meer zo bij, de boordcomputer geeft nu 6.4/100 aan als gemiddelde. Dit lijkt me adequaat. Ook de andere boordaanduidingen kloppen steeds, vind ik. Als ik flink ga gassen daalt vrijwel direct het aantal resterende kilometers op de bestaande tankvulling.
Als poetser valt mij de kwaliteit van de lm-velgen op. Ook de binnenzijde achter de spaken is 'dik gelakt', het remstof brandt nauwelijks in. De wielnaven roesten niet zoals bij Audi en bij Honda. Zwarte kunststof delen blijven redelijk zwart, ik hoef ze niet steeds te 'voeden' met spul zoal bij de UP of de S40 van buurman/vriend. Ik gebruik hiervoor trouwens Sonax Xtreme Bandenglans-spray, duur maar veruit het beste wat ik op dit gebied ken.
Het olieverbruik blijft nihil, ondanks het vele op hoge toerentallen proberen af te remmen op de motor. Die vrijwel afwezige motorrem is voor mij hét grote bezwaar van dit verder zo mooie blok. Kwam Mazda maar met een station-versie van de 3. Al kan ook hier geen schuifdak in. Stom dat Mazda die dakconstructie niet aanpast. Dit is bij VW, Skoda etc. dan weer erg mooi voor elkaar, grote daken tot vlak bij de randen. Op pers-en brochurefoto's van de 'premium merken' ontbreekt trouwens zelden het schuifdak...
Betrouwbaar
De 60.000-beurt is in juni uitgevoerd.
De remvloeistof wordt dan standaard ververst. Vroeger schoot zoiets er nogal eens bij in. Misschien omdat de kleine motorblokken leiden tot meer gebruik van de remmen? In ieder geval in bergland!
De 'grote beurt' gaf vrijwel geen opmerkingen. Eén deurrubber onderaan het portier links achter was over 10 cm losgekomen, is geplakt; kosten 290 euro.
Twee korte vakanties met de Kip-caravan (droog 820 kg), ca. 2000 km in totaal.
Ging weer prima.
De originele Michelins zijn achter wat gaan cuppen. Ik heb ze naar voren gezet,
soms slijt de 'onrondheid' dan weer iets weg. Als je ze achter laat zitten wordt het gaandeweg niet om te harden, is mijn ervaring. Het geluid blijft gelijk met plaatsing achter; in het stuur is geen onrust voelbaar.
Met een beetje geluk sluit ik met deze Focus aan bij de voortreffelijke 100.000 km-test in Autoweek (!).
Ik ben kortom érg tevreden.
8,5
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
