Alfa Romeo Giulietta 1.4 Turbo MultiAir Distinctive (2010)

• Gebruikersreview

24 september 2010 om 14:45

• Meer
  • Linkedin
  • Pinterest
  • Print
  • Email
• Whatsapp
• Twitter
• Facebook

• 24 september 2010

Ik heb de nieuwe Giulietta nu ruim twee weken in gebruik en wat een heerlijke auto. Ik wilde eigenlijk de kleur Alfa Rosso, maar die was op het moment dat ik een nieuwe auto moest bestellen niet leverbaar. Ik heb toen gekozen voor een witte (Bianco Ghiaccio) en daar heb ik geen spijt van. Met deze kleur zie je lijnen het best. Naar aanleiding op het internet gepubliceerde foto’s werd vaak geschreven dat de Giulietta minder bijzonder zou zijn dan eerdere Alfa’s en zou lijken op andere hatchbacks. In levende lijve zal echter niemand deze auto verwarren met een ander merk. Ik vind de Giulietta in het wit, zeker in de Distinctive uitvoering met een Sport Pack (1) een prachtige auto om te zien.
De Guilietta met de 1.4 turbo MultiAir motor met 170 PK is subliem. Je komt nooit kracht te kort en het is verbazingwekkend om 50 in de 5 te rijden. Je kunt dan nog steeds schakellui rijden, want om een fietser snel in te halen is even terug naar de 4 genoeg om van 30 km/u naar 55 km/u te sprinten. Ook in de zesde versnelling kun je op de snelweg goed accelereren en inhalen. Eigenlijk gebruik je de tweede en derde versnelling alleen bij het wegrijden en in de file. Het start/stopsysteem is even wennen, maar werkt prima. Ten slotte is het geluid erg lekker, beschaafd, maar weldegelijk sportief als je flink gas geeft. Zeker in stand “Dynamic” van het DNA-systeem.
Dat DNA-systeem vind ik persoonlijk een erg leuke feature die het rijplezier en de betrokkenheid bij het rijden verhoogt. In de normale stand is de Guilietta zeker geen slome auto, maar in de dynamische stand is het echt een felle, sportieve auto. Bij het optrekken wordt je echt goed in je stoel geduwd. Hoewel je een keer extra moet schakelen tussen de 0 en de 100, trekt de Giulietta sneller/feller op dan de Audi Coupé 2.8E die ik een tijd heb gereden.
De wegligging en het stuurgedrag van de Alfa vind ik erg goed. Bij normaal rijden is de auto lekker comfortabel. Je kunt hem de bocht om smijten en gas bij geven, maar de Giulietta geeft geen krimp. Ik heb de grenzen nog niet gevonden en ik vrees dat ik niet genoeg lef heb om die ooit op te zoeken. Inmiddels heb ik in Duitsland (voordeel van in Arnhem wonen) even de top uitgeprobeerd. Ook dan ligt de Alfa stabiel op de weg en stuurt nog prima, ook bij het remmen. En ook al is de weg tussen Beek en Düsseldorf -zacht uitgedrukt - niet overal als een biljartlaken, ik heb geen moment met het zweet in mijn handen gereden met dik 200 km/uur.
De stoelen zitten goed en zijn goed in te stellen. Dat het stuur verstelbaar is voegt m.i. weinig toe, maar dat ligt misschien aan mij. Er is genoeg ruimte voor 4 personen. Alfa heeft er weer voor gekozen - net als in de 145 – om veel beenruimte over te houden voor de voorpassagier. Dat gaat ten koste van bergruimte, maar maakt wel dat de voorpassagier redelijk ver naar voren kan gaan zitten, waardoor er ook op de achterbank genoeg ruimte is voor een lange volwassene. Wat mij betreft een prima compromis.
Ik stap dus telkens met veel plezier en in mijn Giulietta en baal zelfs stiekem een beetje als ik een dag nergens met de auto heen moet. Zijn er dan geen minpunten? Ja, vanzelfsprekend zou ik zeggen. Het interieur oogt op het eerste gezicht fraai. Bij een goede beschouwing is duidelijk dat Alfa Romeo compromissen heeft gesloten om de auto betaalbaar te houden. Het is geen Bentley Continental GT. Persoonlijk stoort mij dat niet al te erg, hoewel het feit dat de binnenkant van de portieren niet volledig ‘bekleed’ is, een beetje afbreuk doet. Ook is er weinig bergruimte. Ik heb echter liever de baanbrekende soepele motor , heerlijke wegligging en besturing en het DNA-systeem, dan een luxe handschoenenvakje of mooiere schakelaars voor de ruitenwissers en richtingaanwijzers. Het zit in ieder geval allemaal een stuk beter en mooier in elkaar dan in de Avensis, mijn vorige leasebak.
Wie onder de motorkap kijkt zal trouwens kunnen concluderen dat de compromissen op het gebied van afwerking van het interieur bewuste keuzes zijn geweest en geen slordigheid. Wat ziet het er onder de kap strak en verzorgd uit! Een lust voor het oog, hier niks lelijke plastic afdekkappen en dergelijke. Verder kun je - persoonlijk vind ik dat een dikke plus - in het voorkomende geval zelf de lampen vervangen zonder dat je, of moet beschikken over Chinese vrouwenhandjes, of de halve motor moet uitbouwen.
In diverse publicaties wordt nog wel eens gesteld dat de Guilietta op bepaalde onderdelen minder is dan de Audi A3, BMW 1-serie, Golf of Ford Focus. Mogelijk is dat zo, bijvoorbeeld op het gebied van afwerking van het interieur. Ook op het gebied van rijeigenschappen en rijkarakter kunnen smaken verschillen. Zo vind ik het persoonlijk prettig dat je bij het schakelen even ‘moet doorduwen’. Ook geef ik de voorkeur aan een auto die wat stugger is; Liever iets minder comfort en niet te veel deining. Maar iemand die – in vergelijking met directe concurrenten – iets afdoet aan de rijeigenschappen of de motor van de Giulietta, is of erg verwend door het testen van allerlei exclusieve ‘super’ en ‘hyper cars’, of is bang om grotere adverteerders en/of lezers te veel voor het hoofd te stoten.
Of iemand de Giulietta mooi vind is strikt persoonlijk. Discussies of een bepaalde auto wel of niet mooi is, vind ik compleet zinloos. Als iemand een A3, Golf, Focus Astra of van mij part een Megane of C4 mooier vindt dan de Giulietta, dan is er mogelijk geen doorslaggevend argument om toch voor de Giulietta te moeten kiezen. Het zijn ongetwijfeld stuk voor stuk goede, degelijke auto’s. Echter als het uiterlijk van de Giulietta iemand bekoort, dan is er mijn inziens geen enkele reden om toch te kiezen voor een van de concurrenten. De Giulietta is niet alleen een mooie auto, maar ook een heerlijke auto om mee te rijden en een zuinige en zeer veilige auto. Het DNA-systeem zorgt dan nog eens voor een extra fun factor.
J-P