Alfa Romeo Giulia 2.0T 200pk Super (2018)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Giulia 2.0T 200pk Super
Versnellingen	8, Sequentiële Automaat
Bouwjaar	2018
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand laatst	53.000 km

La bella rossa

1.500 km
14 oktober 2018

Na vier jaar Volvo-rijden werd het tijd voor wat nieuws, maar een vervanger vinden bleek nog niet zo gemakkelijk. Mijn kinderen zijn uit de stoeltjes gegroeid en zijn allen tieners. Verder zijn de meeste leuke auto's totaal onbetaalbaar geworden door allerhande fiscale maatregelen: wat eens een doodnormale gezinswagens was, stond nu geprijsd als kloeke limousine, maar dan met 15" velgen en een mueslimotortje gemonteerd.

Halverwege 2018 was het bij de meeste dealers schier onmogelijk om überhaupt een auto te bestellen, hangende de WLTP-herkeuringen en de daarbij behorende prijsverhogingen. Het was dus zaak snel te handelen om nog een fatsoenlijke wagen te vinden waarin het zowel goed kilometervreten was, en toch met een compleet gezin op pad te kunnen.

Na een volledig subjectief uitgevoerd marktonderzoek kwam de shortlist uit op: BMW 3, BMW 4 Gran Coupe, Renault Talisman, Alfa Romeo Giulia, VW Arteon en de nieuwe Opel Insignia.

Ik had foto's gezien van een knalgele Arteon en ik was lichtelijk geïnteresseerd: hij was -voor een VW welteverstaan- behoorlijk frivool. Toen bij nadere inspectie bij de dealer het interieur regelrecht uit een zaaddodende Passat bleek te zijn geknipt, haakte ik af. Er bleek geen ingebouwde Nespressomachine leverbaar, dus hoe moest ik dan wakker blijven in zo'n cockpit?

De Talisman vond ik op een vreemde manier interessant. Een beetje wulps zoals de Fransen dat alleen kunnen (zoals de achterlichten), maar toch modern. Ik wilde alleen per se geen touchscreen voor het bedienen van essentiële elementen van mijn auto. Dan is zo'n gekantelde flatscreen TV in de middenconsole wel een dingetje, zeg maar. Plus, om hem ècht mooi te maken moest je flink wat spulletjes aanvinken uit de optielijst.

En stiekem was ik al een beetje verliefd geworden...

De nieuwe Insignia verraste mij, want ik ben nooit een Opel-man geweest. De lijnen van de Grand Sport wisten mij echter wel te bekoren, en bovendien: wat een lel van een apparaat! Mijn kinderen zouden op een uitgeklapte stretcher achter mij kunnen zitten! Het model wat ik bij de dealer had zien staan, bleek een exclusief dingetje. Je moest van alles de duurste+1 aanvinken om het bruine leer te kunnen krijgen wat ik zo mooi vond staan. Vervolgens bleek de auto qua aandrijving ook vreemde keuzemogelijkheden te bevatten. Een 6-traps GM-automaat trok mij niet zo, en de leverbare vermogens waren ook wat lafjes gezien de grootte van de auto.

Bleven over de BMW's en de Alfa, want ik wilde eens wat anders dan een nieuwe V60. Ondanks dat de Volvo een prima auto was, miste ik toch de dagelijkse portie vlinders in mijn buik. Dat gevoel van ja, ik *mag* weer rijden. Ik wilde dus iets minder rationeels en juist wat meer begeerte voelen.

De proefrit in de Alfa bleek een gouden rit, want de krul van de glimlach heb ik nu nog in mijn mondhoeken zitten. Nee, de koffer was allerminst praktisch, dat was het grote twijfelpunt voor mijn keuze. Maar het sturen, het rijden en de looks... er was een klik die ik lang niet gevoeld heb. Ook mijn wederhelft was verrast. Ze was eerst wat verbaasd dat ik een grimas van oor tot oor op mijn tronie had zitten, maar toen ze zelf achter het stuur plaatsnam zag ik bij haar hetzelfde gebeuren.

Niet lang erna reden we in een BMW 3-serie, welke de gedoodverfde favoriet was: ik had al eens en E91 gereden tot grote tevredenheid, en in Estorilblau met M Sport pakket was het een behoorlijk smakelijke auto. Bij het rijden bleek alleen dat hetgeen waar BMW altijd voor stond -Freude am Fahren- in grotere mate terug te vinden was in de Giulia. Het gezicht van de dealer sprak dan ook boekdelen toen ik hem bij terugkomst meedeelde dat ik de Giulia beter vond rijden.

Na lang plussen en minnen, configuraties uitwerken, dealerbezoeken en godwatnogmeer kwam ik een supergave Giulia tegen, in de enige juiste kleur: Rosso Alfa. Okee, okee, Misano Blue, dat mag ook :-) Deze auto stond op voorraad en kwam het dichtste bij de configuratie die ik voor ogen had:
Giulia Super 2.0T 200pk in Rosso Alfa
- Veloce interior pack (zwartleren sportstoelen)
- Veloce exterior pack (o.a. dubbele pijpjes)
- Connect 8.8" infotainment
- Donkere 18" velgen "Sport"
- Rode remklauwen
- Schakelflippers
- Sport pack met Xenon
- Climate upgrade pack
- Driver assistance pack plus
- Inklapbare buitenspiegels
- Zwarte sierlijsten
- Privacy glass

Inmiddels heb ik zo'n 1500km gereden in twee weken, en ik ben behoorlijk happy met de auto. Het rijden is een groot feest, om het in cliché-termen uit te drukken.

In deze kleur is het trouwens een ontzettend opvallende wagen om te zien, en in het echt smoelt deze auto enorm goed. Veel beter dan op de foto's. Ik heb in de eerste week al zeker 7 mensen gehad die naar mij toe zijn komen lopen om me te complimenteren over de auto. Echt leuk om te ervaren moet ik zeggen, ik had niet gedacht dat het zoveel emotie zou oproepen.

Ik moet nog wel wennen aan het tankgedrag. De V60 kon makkelijk 1100 km rijden op zijn 70 liter satansap, maar dat is bij de Giulia wel wat anders. Sowieso lust benzine een groter slokje per km dan diesel, maar ook de tank van zo'n 50 liter maakt mij goede vrienden met de pompbaas. Gelukkig daalt het verbruik nu wel, naarmate ik er meer in rijd. De eerste tank ging er in nog geen 400 km doorheen, maar nu is het verbruik gezakt naar rond de 8l/100km, met veel snelweg (130 km/u).

De Android Auto ondersteuning (en Apple Car) is een fijne feature, want zo heb ik on-screen navi van Waze of Google met de live verkeersinfo. Tevens zijn streaming apps als Spotify en Deezer goed te gebruiken. Jammer alleen dat niet de volle 8.8" van het scherm gebruikt worden bij Android Auto. De reguliere navigatie is trouwens ook prima te gebruiken, al mis je de live verkeersinfo.

De sportstoelen van het Veloce-pack zitten geweldig, ik vind ze zelfs beter zitten dan de V60 zetels, dus dat zegt wel wat. Ook het rijcomfort is erg goed. De V60 was voorzien van een R-Design pakket met verlaagde vering, en die was veel stoteriger dan deze Giulia, zonder dat er nu betere rijdynamiek tegenover stond. Drempels zijn in de Alfa een stuk prettiger, met name voor de kinderen achterin.

Het enige grote manco, de kofferbak met de smalle toegang, daar heb ik nog geen ervaring mee opgedaan. Ik wacht nog op de dag dat ik een doos kwijt moet die dan op zich wel zou passen in het ruim, maar niet door de opening te persen valt.

Voorlopig negeer ik deze negatieve gedachten maar en geniet ik met volle teugen van een auto die *wel* door de bocht heen wil.

Het eerste kwartaal is gepasseerd

10.000 km
22 december 2018

Binnen drie maanden tijd heeft de teller de 10000 km aangetikt, dus de auto wordt wel gebruikt waarvoor hij bedoeld is. En het moet gezegd worden: rijden is geen straf. Met veel plezier neem ik nog dagelijks plaats in de cockpit. De stoelen zitten prima, de auto stuurt heerlijk, dus wat wil je nog meer? De aandrijflijn begint nu lekker los te komen en als je de auto goed op zijn flikker geeft komt er een beschaafd, maar lekker snerpje uit de uitlaat. Zoals een diesel dat niet doet.

Het koetswerk van een sedan is merkbaar anders dan een station. Ik ben dan ook erg blij met de achteruitrijcamera, want de auto is niet heel erg overzichtelijk. De rear cross-traffic detectie is trouwens ook fijn: als je achteruit wegrijdt uit een parkeervak, gaat de auto piepen als hij aankomend verkeer opmerkt vanaf de zijkant. Verder zit er een stevige A-stijl vooraan waarbij ik goed moet kijken of daar niks achter verborgen blijft. Ik dacht niet dat de BMW of de Volvo dat ook zo hadden. Ik kan me niet heugen dat ik met die auto’s zulke situaties gekend heb.

Het infotainment-systeem doet zijn werk verder adequaat: de ingebouwde navigatie werkt best goed, maar wat ik jammer vind is dat je de steminstructies niet uit kunt zetten. Daarentegen, meestal gebruik ik toch Google Maps of Waze in verband met de live verkeersinfo. De Android Auto optie werkt behoorlijk.

Qua geluidskwaliteit is de standaard-audio karig. Dit wist ik al wel bij het kiezen van de auto (het was voorraad tenslotte), maar persoonlijk zou ik zeker een van de upgrades aanvinken. De speakers missen namelijk kracht, want bij het opendraaien wordt het geluid wel luider maar niet harder, en op een gegeven punt zelfs onaangenaam.

Inmiddels zitten de winterbanden eronder en het opvallende met deze Pirelli Sottozero’s is dat ze stiller zijn dan de zomerbanden! Ook heb ik daarmee minder last van knerpende banden in strakke bochten (welke veroorzaakt wordt door het Ackermann effect). Met name in parkeergarages keken mensen nogal eens om als je strak indraaide. Enfin, je moet wat over hebben voor een goede handling en korte draaicirkel… Met het bestellen van de winterbanden is het trouwens ook goed opletten, want de 18” Sport heeft voor en achter afwijkende maten.

Het benzineverbruik is redelijk constant en bedraagt 1:12.4, en dat is met een vlotte, doch wel relaxte rijstijl. De winterbanden hebben niet echt grote invloed op het verbruik, gek genoeg. Dat was bij mijn andere auto’s wel anders: daar kwam er zo 0.5 l/100km bij. Wel moet ik er nog steeds aan wennen om vaker bij de pomp te staan. Mijn record staat op 690km op een tank, maar toen stond de lamp letterlijk op rood en ging er 54 liter in.

De tijd vliegt

53.000 km
28 december 2019

Het jaar is inmiddels weer om, pff de tijd vliegt als een malle. De kilometers gaan ook best hard moet ik zeggen, want de teller van de Giulia is de 53000 alweer gepasseerd.

Nog elke dag voelt het instappen als een privilege: ja, ik màg weer. Forenzen was nog nooit zo leuk. Als je van de snelweg afgaat en de dijkweggetjes opdraait, krullen de mondhoeken vanzelf omhoog. Over het rijden is alles al gezegd, en ook na een jaar blijft dat fier overeind staan.

De minder leuke kanten waren ook al bekend: vooral de bagageruimte. Of beter, het gebrek eraan. Ik ben met de auto en mijn gezin van vier personen twee weken op vakantie geweest. Volbepakt maar zonder imperiaal naar Kroatie was best te doen. De grootste vloekpartijen zijn met name door de onhandige vorm van de toegang, waardoor je niet alles gemakkelijk langs de drempel krijgt. Mocht er dus bij FCA twijfel bestaan om de stationversie uit te brengen van deze auto: yes please.

Buiten het reguliere onderhoud heb ik geen garage gezien met deze auto. Er was een keer dat de motorkap moeilijk te openen was, maar dat was een kwestie van de kabel verstellen.

Verder vind ik de FCW (Forward Collision Warning) nog te gevoelig reageren, ondanks dat die op minimaal staat. Auto's die een beetje langzaam de rotonde afdraaien, of afslaande auto's op een uitvoegstrook in een bocht willen de pieper nog wel eens doen triggeren. Jammer van dat valse alarm, want met dit systeem heb ik toch ook 2 a 3 kop-staartjes kunnen voorkomen.

Ik had het fijner gevonden als de spiegels al zouden uitklappen bij het ontgrendelen van de auto, dat maakt het schoonvegen in de ochtend makkelijker.

Ook zou ik graag een manier vinden om de radio uitgeschakeld te houden voor elke start. Nu springt deze iedere keer aan, ook al was deze uitgeschakeld bij het afzetten van de motor. In het menu vond ik wel een optie om de console uit te zetten, maar dan is alles uit, inclusief navigatie en display.

Het benzineverbruik is flink verbeterd. Volgens de statistieken van mijn tankpas is het gemiddelde over 365 dagen een nette 1:13.6 km/l. Olieverbruik is ook OK denk ik. Buiten de beurten heb ik tot nog toe 1x zelf bijgevuld: na mijn vakantie. Ik ben toen enthousiast door Duitsland gereden, dus dat kan de verklaring zijn :-) Het valt me wel op dat het niveau sneller daalt dan bij mijn voorgaande dieselauto's.

Al met al ben ik dus nog erg tevreden met deze auto. Nog altijd is het een nekkendraaier. Zeker als hij versgewassen is willen willekeurige mensen me nog regelmatig aanspreken over de auto. Op de snelweg zie je nog wel eens kinderen in hun stoel draaien en wijzen. Nu weet ik hoe het voelt om in een (mini-) Ferrari rond te mogen rijden :-)

9,5