Alfa Romeo 75 1.8 (1989)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 75 1.8 |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1989 |
| Jaar van aanschaf | 2010 |
| KM-stand bij aanschaf | 183.000 km |
| KM-stand laatst | 0 km |
Voorstellen en tips voor Alfarijden
Dag allemaal!
Mijn naam is Jurian ik ben 26 jaar oud, al bijna zes jaar in het bezit van mijn rijbewijs en al 5 jaar sturende in een Alfa Romeo. Ik heb bewust gekozen om het woord een in de vorige zin te zetten, aangezien er nogal wat de revu zijn gepasseerd. Na een "koude" start met een Mazda 323F uit 1990, ben ik al snel overgestapt naar een auto van het merk waarvan je het prettigste virus ter wereld kan oplopen; het Alfavirus.
In de tijd dat ik Alfa rij heb ik de volgende Alfa's in het bezit gehad.
- Een rode 33 1.4 i.e. uit 1992;
- Een rode 164 2.0 T.S. uit 1993;
- Een blauwe 75 1.6 i.e. uit 1990;
- Een zwarte 155 1.8 8v uit 1996;
- Een beige 90 QO 3.0 V6 uit 1985;
- Een rode 33 SW 1.7 i.e. uit 1992;
- Een zwarte 33 1.5 i.e. uit 1992.
Een aardig lijstje inderdaad. Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik meer dan eens twee Alfa's tegelijkertijd heb gehad. Mijn huidige auto, een 75 1.8 op carbarateurs heb ik het langst in het bezit. Gekocht in 2010 en nog steeds op verliefd.
Waarom deze review?
Iedereen die ook maar een beetje geïnteresseerd is in auto's kent het imago en de eindeloze discussies rondom dit merk. Typ de steekwoorden auto, karakter, roest, uitstekende rij-eigenschappen, betrouwbaarheid, passie, roest en Italiaans temperament in op Google en de kans is groot dat er bovenaan de pagina komt te staan: "bedoelde u Alfa Romeo"?
Dit review schrijf ik in de hoop de laatste twijfels bij(jonge) autoliefhebbers als ik weg te nemen en zo'n lekkere oude (roest)bak te gaan kopen!
Ikzelf ben begonnen zonder al teveel technische kennis en achtergrond. Mijn hele familie en vriendenkring toentertijd iets degelijks, goedkoops en SAAIS. Ik heb geen garage achter het huis met een brug en al die handigheden, ik ben het stereotype eeuwig student(dus een groot budget is er ook niet) en toch komen mijn wagens alleen maar bij de garage voor de APK.
In dit review wil ik graag beschrijven hoe iemand zoals ik goedkoop een leuke auto kan rijden, zonder hierop leeg te lopen. Dit wil ik doen door de komende tijd te beschrijven hoe ik deze Alfa rijdende houd.
Sinceramente,
Jur
Handige informatiebronnen voordat je aanschaft
Laten we maar eens bij het begin beginnen....
Hoe kan iemand die niet teveel kennis van auto's heeft, ervoor zorgen dat de eerste Alfa-ervaring niet de laatste wordt?
Het voordeel van liefhebbersauto's, (semi)-klassiekers en/of cultwagens, is dat er altijd een hechte groep "gekken" achter deze wagens schuilgaat. Deze mensen zijn nooit te beroerd om hun technische kennis te delen en antwoord te geven op je vragen.
Internet is en was hierbij mijn grootste vriend. Via het Alfaforum heb ik veel kennis opgedaan, antwoord op brandende vragen gekregen, goede kwaliteit onderdelen en upgrades voor een nette prijs gekocht en hechte vriendschappen gesloten.
Vooral het laatste heeft me geholpen bij het onderhouden en kopen van auto's.
Informatiebronnen.
De volgende sites gebruik ik veel:
- forum.alfaclub.eu ;
- www.alfa75.info ;
- www.arparts.nl/ ;
- www.prinsbredevoort.nl/ .
Op het forum van de Alfaclub zijn uit mijn hoofd zo'n 3.000 leden actief. Op dit forum kan je aankooptips vinden over de betreffende Alfa die je wilt kopen en kan je hierover vragen stellen. Tevens worden hier ook Alfa's te koop aangeboden en tippen leden elkaar over de koopjes die elders aangeboden worden.
Ook worden op dit forum tweedehands onderdelen aangeboden.
Op Alfa75.info kan je de hele vraagbaak en andere relevante handleidingen vinden over je (toekomstige) 75. Op de site van AR-parts en Prins Bredevoort kan je nieuwe onderdelen bestellen tegen een knappe prijs. Mijn ervaringen met deze sites zijn goed. Ze werken m.i. klantgericht en hebben acceptabele levertijden.
Heb je je zinnen gezet op een 75, zit je al maandenlang te kwijlen door de talloze advertenties op marktplaats en/of wil je gewoon lekker informatie en ervaringen verzamelen over deze wagens, is het zeker aan te raden om deze sites eens te bezoeken. Onder de Alfisti vind je veel mensen die met passie je graag verder helpen en graag slap ouwehoeren over boutjes en moertjes ;-).
Salutare!
Jur
Il cuore sportivo deel 1: Rij-eigenschappen
Buongiorno!
Cuore sportivo, in het Nederlands `Sportief Hart´, is een slogan die Alfa Romeo al jaren hanteert. Het wijst terug naar het sportive karakter van deze wagens.
In deel één van dit onderdeel zal ik de algemene rij-eigenschappen van de 75 beschrijven vanuit mijn eigen ervaringen.
Waarom de 75?
De 75 wordt door vele bestempeld als de laatste "echte" Alfa. Dit komt doordat dit het laatste model is met achterwielaandrijving, er nog gebruik gemaakt is van de oude type motoren (hier later meer over) en het is het laatste model wat ontworpen is, voordat het merk door Fiat werd overgenomen.
De 'Settantacinque' (75) is door Alfa Romeo ontwikkeld ter ere van het 75-jarige bestaan van het merk. Het hoekige design en de 'wigvorm' van de auto is iets waar je van moet houden en is ook doorgevoerd in het interieur.
Gezien de historie van de wagen gaan bepaalde modellen nog voor veel geld van de hand. Een v6 of turbo in (zeer) goede staat wordt vandaag de dag verkocht voor een prijs tussen de vijf en tienduizend euro. Iets prijsvriendelijker zijn de twinspark-modellen (tussen de twee en drie duizend euro voor een knap exemplaar) en de Imola, Indy en overige modellen (tussen de duizend en tweeduizend voor een knap exemplaar).
Hierbij moet wel rekening gehouden worden dat dit grove schattingen zijn; de prijs van een auto hangt ook erg af van de periode waarin in een auto wordt aangeboden, de staat en het aanbod op dat moment.
Set-up van de auto
De 75 is opgebouwd volgende het "transaxle-principe". De auto is achterwielaangedreven, de versnellingsbak is gemonteerd boven de achteras (vandaar de naam transaxle) en de achterremmen zijn tegen de versnellingsbak gemonteerd. Dit alles zorgt ervoor dat het gewicht van de auto 50-50 wordt verdeeld over de voor- en achteras en dat het gewicht zoveel mogelijk tussen "inboard" zit. Dit principe is overigens niet alleen toegepast op de 75; de Guillietta 116 (dus niet het nieuwe model wat met name als leasebak wordt ingezet), de Alfetta, de (Alfetta) GTV, de SZ/RZ en de 90 zijn op dezelfde manier en met grotendeels dezelfde motoren opgebouwd.
Het karakter, over onder- en overstuur
Het resultaat is een heerlijk sturende auto, echter moet je er wel mee leren omgaan. Er zijn genoeg 75's tot stilstand gekomen tegen een boom of een lantaarnpaal, als gevolg van een overmoedige bestuurder die niet goed wist om te gaan met overstuur (dat de achterkant van de wagen uitbreekt). Bij een auto met voorwielaandrijving blijft de auto over de voorwielen wegschuiven als je te hard een bocht ingaat. Bij een achterwielaangedreven auto slaat het onderstuur over in overstuur als je te hard de bocht in gaat. 75,s die verlaagd zijn (en dat zijn er redelijk wat) zullen sneller oversturen dan standaard auto's.
Wil je wel echt gaan spelen, dan lenen de modellen met de grotere motoren zich hier beter voor. Door het extra vermogen is overstuur / een drift makkelijker op te roepen, makkelijker op te vangen en kan je de drift ook goed blijven doseren. Tevens zijn deze modellen (de twinspark, de 3.0 v6 en de latere turbo's voorzien van een sperdifferentieel, waardoor het spelen makkelijker wordt. Meer informatie over de werking van een sper kan je gemakkelijk op Google terugvinden.
De modellen met kleinere minder krachtige motoren zijn wat listiger "op de grens te rijden". Dit komt doordat een 75 eerst gaat ondersturen (op de voorwielen weg gaat glijden) als je te hard een bocht ingaat en in één klap kan gaan oversturen (driften) als je te ver gaat. Met voldoende vermogen kan je de slip dan aanhouden en de auto gecontroleerd weer uit de slip krijgen. Met onvoldoende vermogen kan de auto ineens weer grip krijgen en een andere kant opschieten.
Ik heb het zelf allemaal ook meegemaakt en heb ook bijna eens een container gekust met de neus van mijn 75. Het is een heerlijke auto om mee te sturen en je kan er heerlijk bochten mee nemen, let alleen extra op bij nat en glad wegdek en zie dit als een onderdeel van het Alfagevoel.
De bak, de besturing en de remmen
Hier moeten de meeste mensen ook even aan wennen in het begin. Over het algemeen moet alles met meer kracht en gevoel worden gehanteerd in vergelijking met nieuwere wagens.
De remmen van de 5-gaats onderstellen (hier later meer over) heb ikzelf niet zoveel op aan te merken. De remmen van de 4-gaats onderstellen moeten toch echt met wat meer kracht worden bediend. Ikzelf heb dit probleem m.i. opgevangen door de standaardremblokken voor te vervangen door Ferodo Racing DS 2500 te monteren. Kosten van een setje zijn 50-60 euro uit m'n hoofd en het verschil merk je m.i. duidelijk!
Bij 75's met meer ervaring is de synchromeshring van de 2e versnelling (en soms de derde) meer versleten, waardoor de bak gaat "kraken" bij het schakelen. Die ringen kunnen vervangen worden, maar het is een tijdrovend klusje en als je het laat doen kan het dus resulteren in een hoge rekening.
Wat de meeste Alfisti doen is dus met iets meer beleid schakelen en tussengas geven geven bij het schakelen (meer info te vinden op youtube en google). Het is iets waar je mee leert omgaan en waar een auto oud mee kan worden.
Door de gunstige gewichtsverdeling stuurt de 75 lekker soepel en direct. De luxere en nieuwere modellen zijn voorzien van stuurbekrachting, waardoor het sturen lichter gaat en de draaicirkel kleiner is. Ik rij zonder stuurbekrachtiging en over het algemeen mis ik het niet, behalve bij fileparkeren. De draaicirkel is wel wat groter. Overigens is de draaicirkel groter dan bij andere auto's vanwege de directe besturing.
En dus....
... Is het even wennen als je vanuit een standaard gezinswagen in een 75 stapt. Dit maakt het rijden met dit model ook tot een bijzondere ervaring. Mensen die de tijd nemen de auto te leren kennen, worden beloond door de sportieve rije-eigenschappen een heerlijk typisch motorgeluid en een grote glimlach.
Zie het rijden en bezitten van zo'n auto als het wonen in een oude boerderij of een monumentaal pand. Het is anders dan wat iedereen heeft, het is bijzonder, veel dingen hebben een aparte handleiding. Er zijn mensen die niet snappen waarom je in godsnaam in dat oude, tochtige hok woont. Er zijn ook mensen die dit wel snappen, betoverd zijn van het karakter. Beide groepen zullen graag met je in discussie gaan over hun standpunten... be prepared ;-).
Groeten Jur
Il cuore sportivo deel 2: de motoren
Buona sera a tutti!
De motor... het "cuore sportivo" (sportieve hart) van Alfa's móét gewoon apart beschreven worden. Natuurlijk kan men de specificaties op de site van Autoweek vinden, maar persoonlijk vind ik dat men uit nul-tot-honderd tijden, pk's en nm's niet voldoende kan afleiden hoe het is om dagelijks met zo'n motor te rijden. In de loop der jaren heb ik het genoegen gehad om ervaring te mogen opdoen met nagenoeg alle benzinemotoren die in de 75 geleverd zijn.
In dit onderdeel probeer ik aan de hand van mijn eigen ervaringen het karakter van de verschillende motoren te beschrijven en tips te geven hoe met deze motoren om te gaan. Ik beschrijf alleen de benzinemotoren, aangezien er nagenoeg geen diesels (meer over) zijn. En laten we eerlijk zijn … diesel hoort in leasebakken, tractors en taxi’s en niet in een Italiaans stukje speelgoed op wielen.
Vakjargon en een korte geschiedenisles
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: alle benzinemotoren die in de "Settantacinque" zijn geleverd zijn wat mij betreft “legen (wait for it…) dary”! Ik weet het, het is een gedurfde uitspraak en voor de sceptici misschien moeilijk te begrijpen. Tijd voor een korte geschiedenisles…
De viercilinders van de 75 worden ook wel Nord-blokken genoemd. Deze motoren zijn geproduceerd van 1954 tot 1994! Natuurlijk zijn de blokken in de loop der jaren lichtelijk gemoderniseerd met injectie en twin spark om aan bijvoorbeeld milieu-eisen te kunnen voldoen, maar in essentie zijn de motoren hetzelfde gebleven.
De zescilinders van Alfa worden ook wel als Busso-blokken beschreven. Dit is het onderdeel waarbij ik altijd begin te kwijlen. Het geluid en het karakter van deze motoren bezorgen mij telkens weer kramp in m’n wangen van het grijnzen, zo heerlijk rauw en krachtig zijn deze motoren. Ook deze motorblokken zijn lang geproduceerd; van 1979 tot en met 2005!
De verschillende motoren
In dit onderdeel beschrijf ik het karakter van de verschillende motoren in het kort. Ik heb de motoren weergegeven op basis van het aantal pk’s. De volgende benzinemotoren zijn in de 75 geleverd;
- De 1.6 I.E. met 106 pk;
- De 1.6 op carburateurs met 110 pk;
- De 1.8 op carburateurs met 116 en 120 pk;
- De 1.8 I.E. met 120 of 122 pk;
- De 2.0 op carburateurs met 128 pk;
- De 2.0 T.S. (Twin Spark) met 143 of 148 pk;
- De 1.8 Turbo met 155 pk;
- De 2.5 V6 met 156 pk;
- De 3.0 V6 met 188 of 192 pk.
De I.E., T.S., turbo en V6 zijn uitgerust met Injectie. Het voordeel hiervan is dat deze motoren (relatief) zuiniger, stiller en makkelijker in het gebruik zijn. Tevens starten deze motoren want makkelijker in de winter en hebben ze grotere onderhoudsintervallen. De viercilinders met carburateurs vind ik persoonlijk levendiger op het gas reageren en hebben meer het kenmerkende geluid van een Nord-blok. Nadeel is wel dat ze meer zuipen dan een gemiddelde student en dat de olie sneller vervangen dient te worden. Mijn 1.8 rijd 1 op 8. Nu moet ik er wel bij zeggen dat mijn motor best wat ervaring heeft en dat we op zoek zijn naar een andere motor. Ik heb begrepen van anderen dat het verbruik rond de 1 op 10 ligt.
De 1.6 motoren zijn voor instapmotoren nog vrij vlot. Het “tekort” aan pk’s heeft Alfa proberen te compenseren door versnellingsbakken te monteren met kortere overbrengingen. De 1.6 carbs is iets vlotter dan de I.E. . Ik heb zelf een paar jaar met een 1.6 i.e. gereden en in het dagelijks verkeer was hier best mee te rijden. Helaas moest ik van deze auto afscheid nemen doordat er een grote Volvo op de snelweg achterop klapte.
Op dit moment rijden er bijna geen 1.6’en meer rond in Nederland. Vanwege de kortere versnellingsbak verbruiken ze nagenoeg evenveel als de 1.8 modellen. Mijn advies: als je iets exclusiefs wilt rijden en wilt onthaasten is de 1.6 een leuke keus.
De 1.8 is het meest geleverd in de 75. Zowel de I.E. als de carbs zijn lekker vlot. De 1.8 i.e. is het meest geleverd in de (latere) 75’s en deze modellen zijn dan ook het beste betaalbaar. Voor een prijs tussen de duizend en vijftienhonderd euro kan je een leuk 1.8 i.e. Imola, Indy of Epoca rijden (dit zijn de actiemodellen die wat uitgebreider uitgerust zijn).
De 2.0 carbs is dé motor voor degene die een ouderwetse motor wilt rijden met bijbehorend karakter . Lekker snel en goede trekkracht.
De 2.0 T.S. is de beste combinatie tussen snelheid, zuinigheid, betrouwbaarheid en balans. De motor heeft genoeg power om lekker met de auto te spelen. Dit wordt benadrukt doordat er op de T.S. een limited slip diff of sperdiff is gemonteerd (de werking hiervan zal ik niet hier behandelen, een beschrijven is gemakkelijk via Google te vinden). In een woord is de t.s. de “allrounder” van het stel. De oudere modellen zijn zonder katalysator geleverd en hebben daardoor meer pk.
Een Twin Spark is te herkennen aan de dikkere skirts en wielkastverbreders. De laatste actiemodellen, de Indy en de Imola zijn ook met deze t.s.-kit geleverd.
De 1.8 turbo is een zeldzame verschijning en voor een goed exemplaar moet serieus geld worden afgetikt. De motor heeft een speels, maar listig karakter. Het turbogat bij deze motoren is groot, maar boven de 3000 – 3500 toeren komt het volle vermogen ineens vrij, waardoor de auto wegschiet. Dit zorgt voor de bekende “duw-in-de-rug” die nooit gaat vervelen. Deze duw maakt de auto ook erg listig!
De v6’en van de 75 blijven in mijn ogen juweeltjes. De eerste serie 75 werd met een 2.5 v6 geleverd. Als je naar een 75 v6 gaat zoeken, is de kans groot dat je stuit op een 3.0 America of QV. Deze auto’s zijn te herkennen aan de dikke “harmonica” bumpers (Amerikaanse stijl). De QV is het krachtigste v6. De trekkracht van de v6 maakt het dat deze motor altijd vlot aanvoelt. Helaas is het gewicht van de v6 een stuk hoger dan de viercilinders, waardoor het iets minder een bochtenridder is. Vergis je niet, men kan nog steeds een lekker potje door de bergen scheuren met een v6, alleen zal de auto sneller over de voorwielen wegschuiven. Persoonlijk vind ik dit de meest passende motoren voor deze wagens door het geluid en de power die altijd beschikbaar is. Niet voor niets noemt de heer Clarkson van een vrij populair autoprogramma dit een van de beste productiemotoren.
In het volgende onderdeel zal er meer ingegaan worden op het onderhoud en de aandachtspunten van de motoren.
Groeten Jur
Onderhoud en aandachtspunten m.b.t. de motor
Motoren van Alfa zijn juweeltjes, maar wel gevoelige juweeltjes. De staat van de motor is een goede indicatie hoe iemand met zijn auto is omgegaan. Voelt ‘ie lekker vlot aan, rookt en lekt ‘ie buitensporig veel olie? Motoren die goed zijn onderhouden, netjes zijn ingereden en altijd zijn warmgereden bij aanvang van een rit presteren voelbaar een stuk beter dan motoren waarbij dit niet is gebeurt.
Ik werd vorig jaar nog met m’n neus op de feiten gedrukt toen ik in de 75 van een vriend stapte met dezelfde motor als de mijne. Dat ding vloog werkelijk, terwijl de mijne merkbaar zwakker en slomer is. Dit is natuurlijk een voorbeeld op zich, maar zo kan ik er meerdere benoemen.
Top Gear Top Tip: heb je je zinnen gezet op een 75 met een bepaald type motor en je bent in de gelegenheid om er meerdere te testen: doen! Voor degene die willen weten hoe een 1.8 carbs niet hoort aan te voelen, mogen de mijne een keer proberen (gelukkig zijn we wel bezig dit op te lossen).
Warmrijden
De viercilinder motoren dienen altijd goed warmgereden te worden, voordat je deze echt gaat belasten. Deze blokken zijn uit aluminium vervaardigd en zijn hier gevoeliger voor dan andere motoren. Het warmrijden doe ikzelf altijd door op tijd (tussen 2500 en 3000 toeren) te schakelen totdat deze op bedrijfstemperatuur is. Let er wel op dat als de koelvloeistof warm genoeg is, de olie dit nog niet hoeft te zijn! Ik gebruik meestal de oliedrukmeter (standaard op de 75) om te kijken of deze warm genoeg is. Bij een koude motor geeft deze bij stationair toerental rond de vier bar druk aan. Bij een warme motor onder dezelfde omstandigheden is dit rond de 2. Dit hangt wel af van welk oliefilter er gemonteerd is en welke olie erin zit (hier later meer over). Tip: meten is weten, kijk dus wat de meter aangeeft bij een koude en warme motor.
De zescilinders zijn uit gietijzer vervaardigd, waardoor ze wat robuuster en ook sneller warm zijn.
My name is Bond… James Bond. Uche!
Inderdaad, veel oude Alfa’s staan er om bekend uitgerust te zijn met een speciale feature waar James Bond jaloers op zou zijn. Het rookgordijn! Het lijkt heel dramatisch, maar ’t valt in dagelijkse praktijk reuze mee. Ik zal proberen de origine hiervan uit te leggen, zonder te technisch te worden.
Overmatige rook uit de uitlaat kan bij motoren grofweg twee dingen betekenen.
A. Er lekt koelvloeistof de cilinders. Dit gebeurt meestal bij een lekke koppakking. Gevolg: een grote witte walm achter je auto aan. Als een auto dit doet zou ik ‘m persoonlijk laten staan. Een koppakking is relatief makkelijk zelf te vervangen indien je over de kennis en de tools beschikt, maar het is geen garantie dat dan het probleem over is. Laat je dit doen dan kan dit snel een duur geintje worden. Dit is overigens een universeel probleem die bij elke auto kan optreden en geen specifiek aandachtspunt voor de 75.
B. Er lekt olie de cilinders in. Hierdoor komt er blauwige rook uit de uitlaat. Bijna elke 75 heeft dit in een bepaalde mate. De oorzaak hiervan zijn minder goed aansluitende keringen, zuigerveren en klepseals. Dit is een kwaaltje die elke oude auto heeft (vergeet niet dat een 75 tussen de 20 en 25 jaar oud is), een Alfa heeft dit gewoon iets meer.
Bij een warme / hete motor wordt de olie dunner en kan makkelijker langs de keerringen lopen. Vandaar dat als je lange tijd stilstaat met de motore draaiende (zoals in een file) of als je lekker aan het sporten is geweest, een 75 nog wel eens een blauw pluimpje wil achterlaten. Tevens willen oude 75’s nog wel eens last hebben van een lekkende krukaskeerring. Om dit te verhelpen dient het hele motorblok eruit gehaald te worden. De kosten van de beschreven problemen wegen meestal niet op tegen af en toe een litertje olie erbij gooien. Het advies, let op overmatig olieverbruik en grote rookgordijnen en hou het oliepeil in de gaten. Wat ook nog wel eens gedaan wordt is de olie vervangen voor een dikker type (veelal 20w50) olie, om het olieverbruik te reduceren. Dit wordt ook vaak verkocht als olie voor oudere type motoren.
Distributie en beurtjes
Het reguliere onderhoud van de motoren is relatief makkelijk zelf te doen. De75 is nog niet uitgerust met allemaal elektronische snufjes en onder de kap kan je over het algemeen over lekker bij. Bij mijn 1.8 kan ik overal met gemak bij; Bougies zitten open en bloot bovenop de motor, carterplug draai je er aan de onderkant uit zonder dat je bodemplaten enz. eronder vandaan hoeft te halen, oliefilter kan je zo bij en het luchtfilter vervangen is een kwestie van een paar clipjes losklikken. Kosten voor normaal onderhoudt zijn ook te overzien; 3 euro ongeveer voor een bougie, 8 euro voor een oliefilter, olie (en ga hier nou niet van die aftandse Action-olie voor gebruiken) waarvan ik de prijs even niet uit mijn hoofd weet en een luchtfilter voor 20-25 euro.
Over de interval tussen de beurten verschillen de meningen nog wel eens. Wij (een aantal vrienden en ik) hanteren voor de carburateurmodellen om de tienduizend kilometer olie vervangen en om de twintigduizend bij injectiemodellen. Aangezien bougies niet veel kosten, besparen we hier ook niet op; ongeveer om de twintigduizend kilometer.
Bij viercilinder modellen heeft de motor een distributieketting. Deze gaat ongeveer een motorleven mee en hoeft dus nagenoeg niet vervangen te worden (wel aangespannen). Een zescilinder maakt wel gebruikt van de distributieriem. Deze wordt om veelal om de zestigduizend kilometer vervangen.
Naslagwerk over dit onderwerp
Handige hulpjes bij het onderhouden van je motor zijn de sites die in het tweede topic staan aangegeven en de “Haynes Owners Workshop Manual”. Dit boek is niet geschreven voor de 75, maar wel voor de Alfetta en deze twee modellen zijn gebouwd op hetzelfde onderstel, met veel dezelfde (viercilinder) motoren.
Laat je het liever dit soort dingen aan de specialist over, dan zou ik een van de fora in het tweede topic raadplegen. Een berichtje plaatsen en er zijn vast genoeg mede-gebruikers die je aan een goede en betrouwbare garagist kunnen helpen in jou buurt of je willen assisteren.
Cordiali Saluti,
Jur
- Betrouwbaarheid3
- Prestaties3
- Comfort3
- Kosten4
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
