Jaguar E-type

Op de Salon van Genève van 1961 komt Jaguar met de sensatie van het jaar: de E-type. Het door Malcolm Sayer getekende uiterlijk verwijst naar de D-type, de sportwagen waarmee Jaguar in de jaren 50 winnaar van Le Mans werd.

De E-type is de snelste in serie gebouwde auto van dat moment. De van de XK afkomstige 3,8-liter zescilinder-in-lijn levert in de nieuwe sportwagen 210 pk (265 SAE-pk), goed voor een ontzagwekkende topsnelheid van 240 km/h. De E-type is verkrijgbaar als OTS (Open Two Seater) en FHC (Fixed Head Coupe). Met zijn onafhankelijke achteras en schijfremmen rondom is het onderstel behoorlijk geavanceerd.

In 1964 wordt de 3,8 vervangen door een 4,2-liter exemplaar. Ook komt er een nieuwe 4-versnellingsbak. Het aluminium op dashboard en middenconsole verdwijnt en er worden nieuwe stoelen gemonteerd. Tevens is van de E-type voortaan een 2+2 coupé leverbaar, met langere wielbasis en hoger dak. Dankzij de langere wielbasis van de 2+2 is montage van een automatische versnellingsbak nu ook mogelijk. Onder invloed van de strenge US-veiligheidseisen verdwijnen in 1968 (wanneer de Series 1,5 de Series 1 aflost) de glazen afdekkingen van de koplampen en de tuimelschakelaars op het dashboard.

De Series 2 die in 1969 op de markt komt, kenmerkt zich door grotere bumpers, een grotere koelluchtopening en nieuwe achterlichtunits die nu onder de bumper zijn geplaatst. Als optie is nu ook stuurbekrachtiging leverbaar.

Vanaf 1971 is het de beurt aan de Series 3. Deze heeft een nieuwe 5,3-liter V12 met 268 pk onder de lange motorkap. De neus heeft een grote grille gekregen met een verchroomd rooster en de wielkuipen zijn voorzien van een opstaand randje. Eind 1973 stopt de produktie van de E-type coupé. De laatste roadsters lopen in 1974 van de band. In 1975 neemt de XJ-S het stokje van de E-type over. Er zijn dan in totaal 72.473 E-types van de band gerold.