Weblog Joost - Die kleine gele dondersteen...

Inmiddels worden mijn haren aardig grijs. In mijn jongere jaren heb ik de nodige Fiats gereden (niet versleten overigens) en had enorme schik met de kleinere modellen. Vooral de Cinquecento kon op mijn warme belangstelling rekenen. Ik had als vervanger van mijn Panda al een 'oorspronkelijke' maar toen in december 1994 de gele Sporting op de markt kwam, ging mijn hart echt sneller kloppen. Een bezoekje aan de plaatselijke Fiat-dealer (waarmee ik een zeer goede band had) gaf de doorslag en enige tijd later stond hij op mijn parkeerdek. De 1,1 liter motor wilde gewoon lekker vooruit en leek ook iets stiller te zijn. Bredere, lagere banden, een leren stuurwiel: het reed gewoon nét wat strakker dan wat ik al gewend was.

Van binnen werd je ook verwend met sportstoelen (en die bevielen me dus écht beter dan het zachte meubilair in een grotere auto), rode gordels en een sportief dashboard met toerenteller en mini rode naaldjes. Het zal je niet verbazen dat je deze auto gewoon 'aantrekt'. Wat wilde je als vrijgezelle man eigenlijk nog meer? Ook omdat hij dan nog altijd lekker zuinig was. Ik haalde er met gemiddeld gebruik gemakkelijk 1 op 16 mee. Was dat het belangrijkste? Nee. Door het lage gewicht (en mijn reactievermogen) was het gele doosje bij verkeerslichten érg snel weg. Zeker als je naast een wat gepimpte Volkswagen Golf of een BMW 316 (toen vaak nog zonder injectie) stond, wist ik de bestuurders (met petje) zonder uit te dagen met mijn bescheiden 40 kW (54 pk) meestal wel te snel af te zijn. En bij het volgende verkeerslicht op de toenmalige N265 stonden ze weer naast me. Alleen wat gretiger.

Parkeren? Nooit een probleem. Vaak zag ik een grotere auto twijfelen en dan wist ik dat ik een plek had gevonden. Want waar een andere auto aarzelt of niet past, daar schoof je zo'n kleine Fiat er zo in. Ik heb de gele Cinquecento Sporting laten opvolgen door een andere Sporting. Wel in tomaatrood, dat viel iets minder op maar ik profiteerde nog altijd van alle andere eigenschappen. En waren het stadsautootjes? Echt niet. Ze hebben flink wat wegen in Europa gezien. Wegen in Zweden, uiteraard mijn automobiele lievelingsland Frankrijk en Engeland. En ook na die lange ritten stapte ik kwiek en monter uit de lekkere stoeltjes. Bij de M20 (die ik vaak in de nacht richting Londen reed) moest het motortje even aan de slag bij een erg lange helling. Maar gaf natuurlijk geen krimp. De kronkelwegen in de Britse binnenlanden en door de Franse wijnranken in de Champagnestreek: het was gewoon genieten met de Cinquecento's. En aan de andere kant: ik kon er ook gemakkelijk de kajak op leggen. En met de bank plat kon er ook onverwacht veel mee, bijvoorbeeld de grote Hughes & Kettner basversterker en basgitaar die ik meesleepte als ik in de coverband eens een avondje ergens ging spelen. Ook handig.

In die tijd, we hebben het over eind jaren 90, moest ik de ramen nog met de hand naar beneden draaien, de verwarming (geen airco) met de hand bedienen. Net als de buitenspiegels en de besturing kende zelfs geen bekrachtiging. De ruitenwissers hadden een vaste intervalstand en alle deuren gingen gewoon individueel met de sleutel open. De snelheid hield je met de rechtervoet in de gaten. En dat was eigenlijk doodgewoon. Je stond er toen ook niet bij stil dat het anders kon. Dat was gewoon voor grotere auto's.

Met deze ervaring in het achterhoofd vind ik het jammer dat deze auto's het veld hebben moeten ruimen. Ja, de Abarths zijn er nog altijd op basis van de Fiat 500. Ze hebben wél de genen. Lekker licht, leuke motor erin, en ze zien er goed uit. En gelukkig is daarvan ook een elektrische opvolger in beeld. Maar toch is die van een andere orde. Groter, zeker. Zwaarder dan de 735 kg die mijn gele 'Cinque' op de weg bracht. Okay, meer vermogen, maar juist het lichtvoetige mis je daarbij redelijk snel. Dat gaan we binnenkort meemaken. Daarnaast is die 'nieuwe 500' wat minder praktisch (vooral achterin) doordat de daklijn verder naar voren komt. En alternatieven? Dan zit je snel aan bijvoorbeeld een Volkswagen Polo te denken. Echt een maat groter. En kun je die in geel krijgen?