Weblog Bas - Pure wreedheid

Ons conflict was simpel: ik reed 180, hij wilde 250 en meer. Ik gunde hem de lol van harte, maar ik kon even niet met goed fatsoen naar rechts en voor me zat een bloedsnelle, maar keurig gechauffeerde Mercedes in de weg, die het er net als wij even van wilde nemen. Omdat hij nergens heen kon, bleef de BMW-man levensgevaarlijk dichtbij aan mijn bumper kleven. Toen zijn geduld op was, deed hij nog iets veel gevaarlijkers. Met een drift die hem, mij en een hoop medeweggebruikers fataal had kunnen worden, haalde hij me met de kleinst denkbare speelruimte rechts in om me onderweg terug naar ‘zijn’ linkerbaan haast tegen de vangrail aan te persen. Je zou het lef noemen als het geen blinde agressie was geweest. Maar toen was de Mercedes voor me al naar rechts gegaan en had de Vijf eindelijk zijn vrije uitloop, die hij met een megasprint tot ver boven 200 vierde tot hij zich te laat realiseerde dat de afslag die we al te dicht waren genaderd ook de zijne was. Als een ongeleid projectiel dook hij blind naar rechts, weer door een wonder zonder brokken, en haalde net op tijd de afrit, waar hij vol in de remmen moest voor een voorganger, die hij op een haar na raakte. Had ik de dader staande kunnen houden, dan had ik hem ter plekke afgeranseld. Mijn hart klopte in mijn keel van schrik en woede.

Nee, dat wil je niet. Schande, riep keurig Nederland dan ook in koor, toen het aanstaande kabinet aankondigde de maximumsnelheid te willen verhogen naar 130 kilometer per uur. De beschaving ziet zo’n voorstel als groen licht voor de barbaren, en volgens mij is dat ten onrechte. Dit soort incidenten is uitzonderlijk. Op onbegrensde stukken Duitse autobahn, sowieso al steeds schaarser, wordt in de regel keurig gereden. Bestuurders lijken zich bewust van de verantwoordelijkheden die hard rijden met zich meebrengt. De enkele gek op de weg had je ook in ons land met zijn keurige maximumsnelheden de stuipen op het lijf weten te jagen. Die laat zich door geen wet weerhouden.

Vermoeid las ik de mediale paniekzaaierij over de fatale gevolgen van hogere maximumsnelheden. Kans Op Dodelijke Crash Zeven Keer Groter Bij 130 Dan Bij 100, zag ik overal. Gewenste waarheden worden klakkeloos vermenigvuldigd, de markt voor morele verontwaardiging is groot. Ik moet het nog zien. De gemiddelde snelheden bewegen zich in Nederland nu al zo fluïde tussen 100 en 130+ dat ik niet zie hoe verhoging van de tempomaxima tot een veelvoud aan verkeersongelukken zou moeten leiden. Om de weg veiliger te maken, moet je ten eerste strenger controleren op smartphonegebruik achter het stuur en ten tweede touchscreens in de auto per direct verbieden, zonder uitzondering. Ze zijn twee kanten van hetzelfde kwaad. Overheden die het ongeoorloofde gebruik van telefoons extreem beboeten, maar het touchscreen door de vingers zien, maken zich schuldig aan ernstige nalatigheid. Daar zou ik als advocaat in de rechtszaal ijs en weder dienende graag een boom over opzetten.

Wat ik wel even kwijt wil: ga nou niet doen alsof hard rijden in dit minilandje altijd leuker is. Ja, als je Lotus bij 160 lekkerder klinkt dan met honderd. Bij 99 procent van de auto’s, elektrische in het bijzonder, maakt het voor de rijbeleving helemaal niets uit of je 100 of 130 rijdt. Je bent alleen iets eerder thuis en zelfs dat niet, omdat je door je hoge energieverbruik voor aankomst bij de laadpaal strandt. Tel uit je winst. In een groot land als Duitsland, waar je soms flinke afstanden moet afleggen, voegt snelheid nog iets toe. Hier is bijna alles om de hoek.

En wegpiraten? Die moet je oppakken en loodzwaar straffen. Van de BMW-schurk heb ik zelfs gedroomd. Iets zegt me dat je zo’n type in de Tweede Wereldoorlog niet had moeten tegenkomen. Pure wreedheid.