Waar is de auto met een vlakke laadvloer?
Waar is de vlakke laadvloer toch gebleven? Bij de neerklapbare achterbank waarmee ik opgroeide haalde je de boel plat door de zitting naar voren te klappen en vervolgens de rugleuning neer te halen. Zo ontstond een laadruim dat van voor naar achter waterpas liep. Je schoof ook lange vrachten zo je station binnen. Fabrikanten waren er trots op. Kijk eens hoe praktisch.
Die constructie kom ik zelden meer tegen. In bijna alle auto's die ik test, ook stationwagens dus, tref ik een vaste zitting aan. De neergeklapte rugleuning komt er plompverloren bovenop te liggen, met het voorspelbare gevolg dat de beloofde laadvloer halverwege een soort helling wordt. Alleen bij suv- en mpv-achtige auto's zie je de achterzitplaatsen nog wel volledig in de vloer verdwijnen. Dankzij de hoge laadvloer is daar ruimte voor. Maar bouwers van grote stations nemen niet meer de moeite om het goed te regelen. Tot mijn verbazing heeft de nieuwe Passat Variant, toch een familietransporter met een laadvolume van heb ik jou daar, géén vlakke laadvloer. De gedeelde rugleuningen vallen gewoon scheef op de zitting. Niet handig als je bij Ikea net een nieuwe Billy hebt gekocht.
Ik vroeg de Volkswagen-ontwerpers waarom ze voor die oplossing hadden gekozen. Het antwoord was dat ze voor het comfort de zitting een bepaald volume moesten geven dat zich niet verdroeg met een volledig vlakke laadvloer. Ik vond dat geen bevredigend antwoord. Dan zorg je toch dat je die zitting voorover kunt klappen, of ben ik nou gek? Waarom gebeurt dat niet meer? Kostenbesparing? Veiligheidsoverwegingen? Gooien Isofix of gordelbevestigingspunten roet in het eten? Ik sta voor een raadsel.

Bas van Putten
Columnist/Schrijver
Bas van Putten is schrijver en columnist voor diverse kranten en tijdschriften. Zijn wortels liggen in de muziek, maar zijn hart gaat al jaren uit naar auto's.