Opzij, opzij, opzij, de man met winterbanden heeft haast
Het is natuurlijk vooral een kwestie van je hoofd erbij houden, je tijd nemen en rustig aan doen. Alleen wordt dat laatste niet door iedereen gewaardeerd. Zoals iedereen wel weet, geldt meestal: hoe 'lokaler' de weg hoe gladder het is. Soms is er wel gestrooid, soms niet, soms lijkt het glad, soms niet: je hebt geen idee. Ik doe altijd even een heel korte remproef zodra ik een nieuw stuk weg op rijd (uiteraard zonder dat de auto achter me daar last van heeft), want aan de snelheid waarmee het ABS ingrijpt, kun je goed merken hoeveel grip je daadwerkelijk hebt. Maar ja, het gripniveau van een winterband is natuurlijk compleet anders in deze omstandigheden en dat zul je weten ook. Ik ben meerdere malen opgeduwd, afgesneden en op andere manieren agressief benaderd door auto's die (mag ik hopen) op winterbanden stonden en die vonden dat mijn tempo te laag lag. Waar hebben we het dan over? Nou 35-40 km/h op een besneeuwde spekgladde weg waar je normaal 80 mag. Of 35 op een 70 km/h weg. Of 30-35 waar je 50 mag. Let wel, ik ben echt geen mietje, maar het ging hier om het echte werk: platgereden sneeuw waarop je zelfs te voet voorzichtig moet zijn. Je zou zeggen dat als op snelwegen een verlaagde limiet van 50 km/h geldt, dat mensen aan het denken zet. Dat viel mij tegen.
Ik maak me vooral zorgen over de tweedeling die nu op de wegen ontstaat. De winterband rukt op. Maar het tempoverschil tussen mensen met en zonder winterbanden ook. Op snelwegen overleven we het wel, daar kunnen de boys met haast er voorbij. Maar op enkelbaanswegen zorgt het voor levensgevaarlijke situaties. Mensen gaan opduwen of, erger nog, inhalen op een ijsweg. Nu merk ik bijvoorbeeld in de mist dat Nederlanders wel vaker hun tempo weigeren aan te passen ('ik mag 80, dan rijd ik dat ook!), maar dat maakt het niet prettiger. Helemaal met het vooruitzicht dat er meer van deze winters aankomen.

Roy Kleijwegt
Autojournalist
Roy Kleijwegt (1981) heeft Journalistiek gestudeerd en liep in 2004 bij AutoWeek stage. Hij werkte daarna een aantal jaar bij het vakblad Automotive maar keerde hij in 2008 terug bij AutoWeek als testredacteur en politiek expert. Hij houdt van supercars en lichte sportwagens, van moderne auto's met coole gadgets en de mensen achter bijzondere automerken. Waar velen de opkomst van EV’s zien als een ramp, vindt Roy de transitie bijzonder interessant. Evengoed zijn zijn favoriete auto’s hoogtoerig en atmosferisch: hij moest een traan laten tijden het testen van een Ferrari 812 Superfast. Roy heeft weinig met klassiekers, hoewel de liefde voor youngtimers groeit nu hij ouder wordt. Hij reed in zijn vrije tijd op z'n Kosmic Rotax kart maar die is door tijdgebrek verkocht. In zijn vrije tijd geniet hij van sporten, poker en zijn gezin. Roy heeft veel interesse in BPM-wetgeving en andere politieke zaken en probeert op dat vlak de mopperende Nederlander uit te leggen hoe dingen werken. Voor zijn eigen deur staat een Tesla Model 3.