Laat die afleveringskosten maar zitten!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik mijn laatste splinternieuwe auto kocht, maar ik kan me herinneren dat ik me destijds groen en geel ergerde aan de post 'afleveringskosten' op de eindafrekening van mijn zwarte auto. Daar was je toch algauw 250 gulden aan kwijt, en daar kwamen de meerprijzen voor metallic lak en een paar leuke extra's ook nog eens bovenop. Hierdoor gaf je uiteindelijk algauw € 500 tot € 1.000 meer uit dan oorspronkelijk de bedoeling was. Beroepshalve zie ik heel wat autoprijzen en -prijslijsten voorbijkomen, maar omdat ikzelf niet in de markt ben, heb ik allang niet meer op die vermaledijde afleveringskosten gelet. Onlangs deed ik dat wel weer en ik schrok me rot.

De term is veelal gewijzigd in 'bijkomende kosten' en ik moest inderdaad even bijkomen van de bedragen. Bij de meeste middenklassers moet je minimaal € 1.000 extra aftikken, bij een auto als de Toyota Aygo is dat nog altijd dik € 500, en bij zo'n zakjapannertje betekent dat zomaar 5 procent van de nieuwwaarde. Boven op de – let op – consumentenprijs. Helaas kunnen consumenten zich echter niet onttrekken aan die rijklaarmaakkosten, afleveringskosten, bijkomende kosten of hoe de importeurs ze ook mogen noemen, en dus is de term 'consumentenprijs' wat mij betreft volkomen misplaatst. Of bent u wél eens een autoverkoper tegengekomen die er zonder meer mee akkoord ging toen u aangaf: "Oké ik neem die rode, maar laat die afleveringskosten maar zitten."?

Het gaat momenteel slecht in de autobranche, en de potentiële autokoper wordt om de oren geslagen met kortingsacties, accessoires en voordelige financieringen. Hartstikke leuk allemaal, maar je eigen inruilertje blijkt ineens veel minder waard dan je had gedacht, en onder aan de factuur staat dan ook nog eens die overbekende, maar toch altijd weer verrassende post van rond de € 1.000. En we slikken het allemaal. Al jaren.

Dat het ook anders kan en moet, tonen recente ontwikkelingen in de reisbranche. Sinds afgelopen voorjaar zijn reisbureaus en luchtvaartmaatschappijen verplicht om bij vliegtickets de all-inprijs te vermelden, omdat je als consument toch niet onder de bijkomende kosten van belastingen en reserveringskosten uitkomt. Consumentenorganisaties en overheid waren dan ook van mening dat de arme reisconsument bij 'kale' ticketprijzen onterecht lekker werd gemaakt met onrealistische bedragen. Waarom geldt deze verplichting tot het vermelden van all-inprijzen niet voor de autobranche? Een post van 5 procent op de 'consumentenprijs' kun je toch eigenlijk geen 'bijkomende kosten' meer noemen? Bovendien wordt het met de hantering van totaalprijzen waarin de verplichte meerkosten zijn opgenomen, veel gemakkelijker om prijzen van verschillende merken en modellen met elkaar te vergelijken. En daarmee wordt de markt als geheel weer veel doorzichtiger. Goed voor de concurrentie en wellicht aanleiding voor de importeurs om de afleveringskosten een beetje binnen de perken te houden.

Het klinkt misschien eng voor de dames en heren verkopers om in deze zware tijden een algehele prijsverhoging door te voeren, ook al gaat het slechts om een schijnbare verhoging. Juist in een tijd dat het slecht gaat met een branche, is het belangrijk goodwill te kweken en duidelijkheid te scheppen. Dus Bovag en RAI Vereniging, regel het! En zo niet, wat let dan ons kabinet, dat verder zó ontzettend goed weet wat wel en niet goed voor ons is, om de branche dit bij wet op te leggen?