Kachel, kou

Op een recept van noest diëten en een beetje pech viel ik in 2012 ruim dertig kilo af. Dat heeft bijna alleen voordelen, maar een van de minder fijne consequenties is dat ik het tegenwoordig altijd koud heb. Steenkoud.
Waar ik vroeger een vrolijke wandeling maakte bij buitentemperaturen van min achttien, zit ik nu rillend op de bank te overwegen of ik echt de elementen wil trotseren, om dan toch maar weer de marteling te ondergaan. Voor het behoud van mijn postuur zal ik helaas in beweging moeten blijven.
Om een lang verhaal kort te maken: 2013 wordt het jaar van de autokachel. Maar hoe krijg ik die op mijn hand? Daar stond ik vroeger niet bij stil. De thermostaat stond in mijn auto's standaard op de laagste stand, al vroor het dat het kraakte. Die obesitashaard bleef wel gloeien. Nu moet ik nadenken. Voor het eerst heb ik begrip voor de ergste koukleumen van de wereld: vrouwen.
Nu helemaal. In de winter ontkom je niet aan een rondje ontwasemen. Na de start gaat dus eerst de blower aan. De thermostaat draai ik op de heetste stand; in de S90 is dat 26 graden. De stoelverwarming in de Volvo is een prettige bijkomstigheid en die Zweedse tanks zijn gelukkig snel op temperatuur, maar na een kwartier begint door het stilzitten de ellende. De kou kruipt in mijn voeten en mijn benen. Mijn vingers: ijspegels.
Dan merk je hoe gebrekkig je de basisregels voor klimaatbeheersing in je auto kent. Welke luchtcirculatiestand kies ik, hoe bespeel ik de luchtsluizen in het dashboard? Volgens de symbolen rond de draaiknop voor de warmteverdeling kan ik de warmte op diverse manieren op boven- en onderlijf richten, maar wanneer is per klimaatzone de warmte-opbrengst optimaal? Nooit over nagedacht. De volle laag dan maar? Met alle ventilatieroosters open word ik weggeblazen. Het is gelukkig zo'n gedoe dat ik het er vanzelf een beetje warm van krijg. Maar ik moet het van de lange ritten hebben. Pas na twee uur rijden is de ergste kou uit de lucht. Dan prijs je een voorziening die je vroeger kon negeren. Geroosterd en tevreden stap ik uit. Wat een fantastische uitvinding, verwarming in de auto.
Alleen het stuur, dat blijft bij vorst iets verschrikkelijks. In de Volvo is het deels van hout. IJs- en ijskoud. Ik zag dat Opel stuurverwarming aanbiedt op de Corsa. Ik zeg: doen dames, ik weet wat jullie doormaken!