Intolerantie

In mijn vorige blog had ik het over hufterig rijgedrag en het rijgedrag van lieden die hier toe aanzetten. Daarbij is bij sommige lezers de indruk ontstaan dat een ieder die zich stoort aan langzaam rijdende linksrijders intolerant zou zijn. Valt wel mee, denk ik. We hebben allemaal wel een keer haast en dan komt het slecht uit als iemand die plannen dwarsboomt. Voorts kan ik u melden dat ik op de Nederlandse wegen geen notoire hardrijder ben. Gewoon de cruise keurig op 124 echte km/h, zodat je zo af en toe eens iemand kan inhalen. En dat inhalen doe ik dan ook met die snelheid. En ja, dan komt het wel eens voor dat iemand kortstondig van het uitzicht op het achterwerk van een tien jaar oude 5-serie mag genieten. Het is niet anders. Want laat één ding duidelijk zijn: weggebruikers die graag hard rijden, moeten er domweg rekening mee houden dat anderen zich aan de snelheid houden. Dat doe ik ook, als ik dan wel eens een keer met 150 km/h over het asfalt dender. Zo zijn de spelregels. Onnodig lang ophouden hoeft echter ook weer niet. Het kan geen kwaad om even in een gaatje te duiken, opdat de reiziger met bloedspoed zijn weg op dat tempo kan voortzetten. Overigens ben ik heel benieuwd hoe mensen, die zich in het verkeer tolerant noemen, in andere situaties reageren op een langzame medemens. Bijvoorbeeld bij de kassa van de supermarkt, als de caissière haar weekend doorneemt met de klant voor u, die haar vriendin blijkt te zijn. Of wanneer iemand tergend langzaam de trap oploopt en je komt er niet langs omdat daar geen ruimte voor is. Enfin, zo zijn nog wel wat voorbeelden te bedenken waarin heel wat van iemands tolerantie wordt gevraagd. Wat mij betreft staat op de weg centraal: rekening houden met de belangen van de medeweggebruiker en daar op inspelen. En dat betekent onder meer heel veel in je spiegels kijken.