Ingesneeuwd, deel 2
66
De gemeente waartoe Norg behoort liet recentelijk een peperduur gemeentehuis bouwen, en onderwierp de verkeersaders van ons dorp aan een kostbare herasfalteringsronde die behalve veel overlast een dramatische verslechtering van de verkeersveiligheid en verkeersdoorstroming heeft veroorzaakt. Aan poet en mankracht schort het niet, zoveel is duidelijk. Maar ten behoeve van de werkende klasse even wat sneeuwschuivers door de straten jagen is teveel gevraagd.
De afgelopen dagen viel in Drenthe een dramatische hoeveelheid sneeuw. Zo extreem heb ik van mijn leven nog niet meegemaakt. In mijn achtertuin ligt na diverse buien meer dan een halve meter. Op de oprit stonden de beide winterauto's medio vorige week muurvast. We hebben ze letterlijk moeten uitgraven, en die bevrijdingsoperatie bracht ons geen stap verder. Ons doodlopende straatje zat potdicht. Voor E., die in Groningen werkt, zat er donderdag niets anders op dan thuisblijven. Op een daadkrachtig gemeentelijk sneeuwoffensief met de grandeur die we van ons onvolprezen dorpsbestuur gewend zijn wachtten we tevergeefs.
Ten einde raad maakten we vrijdag voor het eerst maar zelf de hele straat sneeuwvrij. Die monsterklus hebben we gisteren, na weer een berg sneeuw, met de pest in het lijf herhaald. We waren rijp voor de schroot, maar E. was weer mobiel. Dachten we.
Pak jij de Volvo maar, zei ik vanmorgen tegen haar, dat lijkt me veiliger dan de Fiat. Buiten werd me duidelijk hoe optimistisch dat gedacht was. Het Seicentootje had de 850 ingesloten. De Volvo langs de Fiat rijden ging niet. In de beschikbare manoeuvreerruimte blokkeerden sneeuwbergen de doorgang. Eerst moest ik dus beide auto's ontzetten. Op de Fiat rustte een deken van sneeuwbeladen dennentakken die ik helemaal moest uitschudden om ze weer op te laten stijgen, waarna het schoonvegen van de oprit opnieuw kon beginnen. Op dak en motorkap van de Volvo lag tenminste dertig centimeter sneeuw; wat ik met veel moeite van de ruiten krabde leek het meest op ijzel. Na een half uur voorwerk haalden we niettemin zonder kleerscheuren allebei de openbare weg. Maar aan het einde van de straat, op twintig meter van de inmiddels wél geruimde Eenerstraat waar we van auto zouden wisselen, liep de Volvo vast in de walgelijke mix van zand en rulle sneeuw die uiteraard gewoon blijft liggen in een land waar dienstbetoon en daadkracht loze woorden zijn geworden. Terwijl ik vloekend mijn auto ontzette, besloot E. toch maar per Seicento naar haar werk te rijden. Nu, een uur later, staat de 850 weer veilig op de oprit. Zojuist heeft mijn teerbeminde echtgenote me gemaild dat ze met vallen en opstaan Groningen heeft gehaald. Ik haat de natuur meer dan ooit. Boven de koffie zweer ik dat ik nooit meer een onvertogen woord zal laten vallen over suvs of winterbanden.
Zelf ben ik vandaag aan huis gekluisterd. Afspraken in Amsterdam heb ik afgezegd. Zelfs als ik met de auto station Assen zou bereiken, zie ik me met de trein niet het westen halen – ik kijk tenslotte ook wel eens naar het Journaal. Intussen ga je je wel een en ander afvragen. Hoe doen ze dit in Scandinavië, in Rusland, Oostenrijk en Zwitserland? Legt sneeuw daar ook de hele samenleving plat, of zijn we gewoon stomme amateurs in Nederland?
De afgelopen dagen viel in Drenthe een dramatische hoeveelheid sneeuw. Zo extreem heb ik van mijn leven nog niet meegemaakt. In mijn achtertuin ligt na diverse buien meer dan een halve meter. Op de oprit stonden de beide winterauto's medio vorige week muurvast. We hebben ze letterlijk moeten uitgraven, en die bevrijdingsoperatie bracht ons geen stap verder. Ons doodlopende straatje zat potdicht. Voor E., die in Groningen werkt, zat er donderdag niets anders op dan thuisblijven. Op een daadkrachtig gemeentelijk sneeuwoffensief met de grandeur die we van ons onvolprezen dorpsbestuur gewend zijn wachtten we tevergeefs.
Ten einde raad maakten we vrijdag voor het eerst maar zelf de hele straat sneeuwvrij. Die monsterklus hebben we gisteren, na weer een berg sneeuw, met de pest in het lijf herhaald. We waren rijp voor de schroot, maar E. was weer mobiel. Dachten we.
Pak jij de Volvo maar, zei ik vanmorgen tegen haar, dat lijkt me veiliger dan de Fiat. Buiten werd me duidelijk hoe optimistisch dat gedacht was. Het Seicentootje had de 850 ingesloten. De Volvo langs de Fiat rijden ging niet. In de beschikbare manoeuvreerruimte blokkeerden sneeuwbergen de doorgang. Eerst moest ik dus beide auto's ontzetten. Op de Fiat rustte een deken van sneeuwbeladen dennentakken die ik helemaal moest uitschudden om ze weer op te laten stijgen, waarna het schoonvegen van de oprit opnieuw kon beginnen. Op dak en motorkap van de Volvo lag tenminste dertig centimeter sneeuw; wat ik met veel moeite van de ruiten krabde leek het meest op ijzel. Na een half uur voorwerk haalden we niettemin zonder kleerscheuren allebei de openbare weg. Maar aan het einde van de straat, op twintig meter van de inmiddels wél geruimde Eenerstraat waar we van auto zouden wisselen, liep de Volvo vast in de walgelijke mix van zand en rulle sneeuw die uiteraard gewoon blijft liggen in een land waar dienstbetoon en daadkracht loze woorden zijn geworden. Terwijl ik vloekend mijn auto ontzette, besloot E. toch maar per Seicento naar haar werk te rijden. Nu, een uur later, staat de 850 weer veilig op de oprit. Zojuist heeft mijn teerbeminde echtgenote me gemaild dat ze met vallen en opstaan Groningen heeft gehaald. Ik haat de natuur meer dan ooit. Boven de koffie zweer ik dat ik nooit meer een onvertogen woord zal laten vallen over suvs of winterbanden.
Zelf ben ik vandaag aan huis gekluisterd. Afspraken in Amsterdam heb ik afgezegd. Zelfs als ik met de auto station Assen zou bereiken, zie ik me met de trein niet het westen halen – ik kijk tenslotte ook wel eens naar het Journaal. Intussen ga je je wel een en ander afvragen. Hoe doen ze dit in Scandinavië, in Rusland, Oostenrijk en Zwitserland? Legt sneeuw daar ook de hele samenleving plat, of zijn we gewoon stomme amateurs in Nederland?
Bas van Putten
Columnist/Schrijver
Bas van Putten is schrijver en columnist voor diverse kranten en tijdschriften. Zijn wortels liggen in de muziek, maar zijn hart gaat al jaren uit naar auto's.
