Gefeliciteerd Grande Série!

De Citroën GS wordt 40 jaar oud. Vandaag komt de Citroën GS/GSA Vereniging Nederland bijeen in het Gelderse Epe om dat te vieren. Bij de garage van Peter Bonhof in de Hammerstraat vanaf half elf. Ik denk dat ik even ga kijken. Want ik heb een GS gehad! Een Break om te precies te zijn en hij was knetter-citroen-geel.

Een GS was in de seventies een auto voor mensen die verder keken dan hun neus lang was en de Opels en Fords wel heel erg voor de hand liggend vonden. Een GS, dat was een auto waarover was nagedacht. Die anders durfde te zijn. Als enige in zijn klasse hydropneumatische vering. En dat betekende hoogstaand veercomfort. Dat was wat anders dan die stuiterende Kadett of Taunus van die tijd. Schijfremmen rondom, kijken naar het rempedaal betekende al een forse vertraging! Een eigenwijs eenspaaksstuurwiel, eigenzinnige dashboards. Maar ook een hakerige versnellingsbak, te krenterig gemotoriseerd en een matige afwerking.

Topmodel was trouwens de GS Pallas, ik zie hem nog in de folder staan glimmen. Een chique, luxe versie. Koos Postema reed er één en kwam voor in een Citroën-advertentie. Over advertenties gesproken: er liep een tv-commercial van een GS die vol gas én frontaal op twee aanstormende trucks afreed, die onderling nét genoeg ruimte overlieten om één GS door te laten. Vlak vóórdat de GS de krappe tunnel in zou duiken, liet men een band exploderen. De GS geeft geen krimp en blijft kaarsrecht rechtdoor rijden. Dankzij zijn hydrop-onderstel.   

Basismotor van de Grande Série was een luchtgekoelde 4-cilinder boxermotor van 1015 cc. Een compleet gezin mét volle bepakking de Alpen over sleuren in vakantietijd, dát was voor die auto feitelijk te ambitieus. Al bleef de carrosserie prachtig vlak liggen ondanks de vele kilo's aan boord. Weer dankzij die fameuze veerbollen.

Die Break van mij had zijn beste tijd overigens bij aankoop al een beetje gehad. (Hij was van een Middelburgse tekenleraar geweest. Kijk, een man met smaak!) Maar ik wilde na twee 2CV's ook wel eens indruk maken met een forse bak. De mooie vlakke vloer van de GS (neergeklapte achterbank) lag al snel bezaaid met oude kranten en lege flessen, die ik nog moest weggooien. Maar dat kwam wel een keer. Zodat de politie-agent die me een keer staande hield voor een routine-controle meewarig achterin de GS keek en vroeg "wat doe je voor de kost eigenlijk, werk je bij de vuilnis..?"

Aan het cruisen door Middelburg, lazerde in één keer de uitlaat er van onder. Toevallig was ik 100 meter bij Citroën-dealer Dijkwel vandaan toen het gebeurde. Daar werd er een budgetvriendelijke 'gebruikte' uitlaat ondergeschroefd.

Een boks-evenement in Standdaarbuiten, of ik daar naar toe kon voor een verslag. Dus ik met de GS richting Noord-Brabant. Op de snelweg hield de motor af en toe in, dan ging het weer een tijd lang goed, dan werd-ie weer even afgeknepen. Ik weet nog dat ik niet echt lekker relaxed achter het stuur zat. Ik was op tijd ter plekke, en voor het donker weer thuis. Maar "comfortabel onderweg' dat was het niet echt. Maar laten we niet teveel focussen op de negatieve ervaringen. Ik heb me er ook heel vaak 't mannetje in gevoeld. Stijlvolle, aparte en toch praktische bak, zo'n GS.

Uiteindelijk heb ik de Fransman ingeruild op een nieuwe Peugeot 205 Accent. Had ik net zo goed niet kunnen doen, want de auto leverde niets meer op. En dan had ik hem gerestaureerd, geconserveerd, gereconditioneerd en had ik vandaag in stijl koers kunnen zetten naar Epe om een Concours-beker op te halen. Maar het liep anders.