Volvo XC90 D5 - 2004 – 608.011 km - Klokje Rond

Om maar eens met dat fiscale aspect te beginnen: de onfortuinlijke eigenaar van een XC90 D5 op geel kenteken mag maandelijks meer dan tweehonderd euro overmaken om de BV Nederland op gang te houden. Dat heeft Gerard bijna zestien jaar lang keurig gedaan en dat brengt het totaal op meer dan dertigduizend euro (uitgaande van een lager tarief in 2004, dat door de jaren heen steeds verder opliep). Hij heeft wat ons betreft alle recht om de geldkraan richting de Belastingdienst een klein beetje dicht te draaien, ook al worden ze daar blij van de  Audi Q8 TDI die nu als dagelijkse auto dienstdoet. Gerard: “Ik vond het na al die jaren zonde om de Volvo weg te doen. Dat bracht mij op het idee voor de ombouw naar grijs kenteken.

Hij staat op de zaak als bedrijfswagen en kost nu nog maar € 126 per kwar taal. Er wordt niet veel meer mee gereden, hoogstens zo’n twintig duizend kilometer per jaar. Ik schafte hem destijds aan omdat we een auto zochten met zeven zitplaatsen. Veel keuze was er eigenlijk niet, op wat MPV’s en busjes na. Tot die tijd reed ik altijd Mercedes. Eerst een 190, daarna een 250 en de auto die ik hiervoor had was een E-klasse 220 CDI. Stuk voor stuk goede auto’s met een lekker kleine draaicirkel, zo merkte ik toen we voor het eerst met de Volvo op stap gingen.”

GEBONK

Jaarlijks rolden er 40.000 kilometers asfalt, klinkers en zand onder de Volvo door. Als eigenaar van een loonbedrijf dat vooral actief is op het gebied van grondverzet, in de noordelijke provincies, verlaat Gerard zo af en toe de gebaande paden, ook al was er nooit sprake van echt terreinrijden. “Die vierwielaandrijving is toch een geruststellende gedachte en zorgt soms voor net dat beetje extra grip om ergens naar boven te komen. En het werkt volautomatisch, dat is wel zo prettig.” Dat de aandrijflijn wel wat voor zijn kiezen heeft gekregen, merkt Joep tijdens zijn proefrit. “Bij gas loslaten en daarna weer gas geven komt wat gebonk vanuit de transmissie.

Zowel uit het 4WD-systeem als uit de versnellingsbak.” Wat later bekijken we de stoere Zweed aan de onderkant en dan komt al snel aan het licht waar een deel van het geluid vandaan komt. Vanuit de dwarsgeplaatste vijfcilinder en de daaraan gekoppelde automatische vijfbak gaat een haakse overbrenging naar de as die de achterwielen aandrijft. Aan de buitenkant is zelfs al verroest metaalslijpsel te zien, een teken van inwendige slijtage. Als Joep de as met zijn hand heen en weer draait, is de speling ook voelbaar. In combinatie met de automaat die ook niet altijd vlekkeloos schakelt, levert dat zo nu en dan een klonkend geluid op. Bij een rustige rijstijl en met constante snel heden heb je er geen last van.

DYNAMO

Gerard: “Natuurlijk merk ook ik dat het geen nieuwe meer is, maar nu we er niet zo veel meer mee rijden vind ik het niet zo erg. In al die jaren heeft hij ons nog nooit laten staan, dat mag ook gezegd. In het begin is er eens een wiellager vervangen, weet ik nog. En in Oostenrijk kregen we wat problemen met de dynamo, maar we konden er toch nog mee naar huis rijden. Verder moet ik erbij vermelden dat ik een rustige rijder ben, dat zal allicht ook hebben bijgedragen aan de huidige staat van de techniek. De dealer heeft een extra oliekoeler ingebouwd voor de versnellingsbak. Dat moest vanwege de trekhaak. Die heb ik destijds meebesteld, maar eerlijk gezegd hebben we ’m vrijwel nooit gebruikt.”

Joep kijkt ondertussen verbaasd naar de bijna nog glimmende achteras en neemt ons even mee naar een andere, bijna even oude XC90, die toevallig voor onderhoud in de werkplaats staat. Oei, dat ziet er een stuk slechter uit, dat verwacht je niet van een Volvo! Joep: “We hebben ze hier wel vaker, met behoorlijk veel roest aan het onderstel. Dit is zeker niet de beste Volvo, ook al heeft hij wel die uitstraling.” En inderdaad, we horen dat er nog niet zo lang geleden een compleet nieuwe achterbrug is gemonteerd. Dat was vast een kostbare ingreep. Gerard: “Ja, dat viel even tegen, gelukkig wordt dat vanaf nu gecompenseerd door de lagere wegenbelasting. Zolang er geen enorme ingrepen nodig zijn, blijft de Volvo in de familie en dat komt vaak heel goed van pas.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Ondanks alle punten is deze Volvo best nog een fijne auto om in te rijden. Ik denk dat hij bovendien nog wel een tijdje meekan. Ik ben wel bang dat er nog wat kosten aankomen, maar misschien moet de eigenaar gewoon maar doorrijden en afwachten wat er stukgaat.”