Volkswagen Golf II GTI 16V - niet wild, wel harmonieus

Wie in nood zit, wordt vanzelf vindingrijk. En VW zat in nood met de Golf II GTI, die in 1984 ten tonele verscheen met acht kleppen en een vermogen van slechts 112 pk. Opel had een 1.8 met 115 pk voor de Kadett GSi maar werkte aan een tweeliter GSi die 129 pk leverde zonder katalysator, Fiat had de Ritmo 130 TC, Lancia de Delta HF Turbo met 131 pk, Ford de Escort Turbo met 132 pk en de Japanners zaten ook niet stil. De katalysator zou het vermogen van de Golf al snel terugbrengen tot 107 pk – en de Golf GTI-liefhebbers klaagden al luidkeels dat de zware GTI langzamer en trager was dan de Golf I GTI. Het leek erop dat 16V-techniek het antwoord was.

GTI 16V had aanvankelijk 139 pk

Al in 1983 presenteerde VW zo’n motor tijdens de IAA-beurs; tijdens tests werd het blok echter zo heet dat de cilinderkop en de nokkenasaandrijving opnieuw moesten worden ontworpen. In 1986 lanceerde VW de GTI 16V met 139 pk, en de GTI-wereld was enthousiast: “Is dat niet geweldig?” Maar er waren ook mensen die zo hun bedenkingen hadden: “Is dat niet te veel van het goede?” Iedereen die vandaag 18 is en in een geleende elektrische auto door de stad zoeft, kan zich daar niets bij voorstellen.

Wat een multiklepper-GTI van toen zo interessant maakt is niet zozeer zijn vermogen, maar eerder hoe hij eruit ziet, hoe hij aanvoelt en hoe hij klinkt. Maar bij de Golf II GTI 16V is dat nu juist niet zo spannend. De motor – wij rijden de katalysatorversie met 129 pk – pakt zonder morren op vanaf 1.000 tpm, even gelijkmatig als lineair haalt hij vervolgens door tot ruim 6.500 toeren. Dat doet hij zonder een aantrekkelijk geluid te produceren, maar de krachtbron is uitstekend geschikt voor geconcentreerd rijden op hoge snelheid.

Dit harmonieert goed met het onderstel met zijn strakke afstelling. De auto rolt soms om de dwarsas, maar van deinbewegingen is geen sprake. Hij rijdt lekker sportief, maar toch biedt het onderstel voldoende comfort. De Recaro-sportstoelen, die destijds op de optielijst stonden, voldoen ook prima. De besturing had echter preciezer en directer mogen zijn en de versnellingspook voel je heen en weer bewegen nadat je een versnelling hebt ingelegd. En het uiterlijk? VW heeft de rode omlijsting rond de grille en de zwarte omlijsting rond de achterruit van de originele GTI overgenomen in de tweede generatie GTI, maar niet de golfbal-pookknop en de geruite bekleding – dat zullen we nooit begrijpen. In plaats daarvan genieten VW-fans van de ‘16V’ badges, de zwarte wielkasten en de lichtmetalen wielen in kruisspaakdesign. Had Volkswagen al zijn problemen opgelost met de 16V? Nee: in 1988 kwam er namelijk een verdomd sterke concurrent op de markt, afkomstig van aartsrivaal Opel.