Toyota Starlet 1.3 XLi (1997)

Na zes jaar hetzelfde model werd het zelfs voor de nog steeds niet ouderwetse Starlet tijd voor verandering. Dat karweitje heeft Toyota grondig aangepakt: niet alleen groeide de Starlet uitwendig wat centimeters en kregen z'n vormen iets meer afronding, maar ook de veiligheid werd ten laste van wat extra gewicht verhoogd en de vrolijke 1.3 twaalfkleps motor kreeg er vier klepjes bij. Daarbij is het opmerkelijk dat de importeur erin is geslaagd om de prijs ten opzichte van het vorige model iets te verlagen. Voor de XLi-uitvoering betekent dat afgezien van de standaard-airbag een sober uitrustingsniveau.
Vergeleken met veel concurrenten in z'n klasse heeft de Starlet XLi inderdaad weinig prettige accessoires in huis. Zijruiten en -spiegels moeten met de hand worden bediend, het stuurwiel en de chauffeursstoel kennen geen hoogteverstelling, startblokkering ontbreekt en ook centrale deurvergrendeling is niet in het XLi-pakket opgenomen. Onze testauto was overigens extra voorzien van centrale vergrendeling, elektrische zijruiten en ABS. Afgezien van de nogal krenterige basisuitrusting is de Starlet voorbeeldig-degelijk afgewerkt. Typisch Toyota: rammeltjes en kraakjes zijn onbekend, alles in de auto voelt solide aan en de techniek werkt onberispelijk.
Schakelen gaat als boter, de remmen grijpen lekker gretig aan, de draaiknopbediening van de kachel werkt prettiger dan het vroegere schuifmechaniek en de overige bedieningsorganen functioneren eveneens vanzelfsprekend. Met vier kleppen meer in de cilinderkop is de 1.3-motor iets zuiniger dan z'n 12-kleps voorganger, het koppel is bij 500 toeren minder met ruim 10% toegenomen, terwijl het vermogen gelijk is gebleven. Het hogere koppel resulteert in een merkbaar kwieker inhaalgedrag (zo'n 4 seconden verschil van 80 naar 120 km/h), maar omdat het vermogen gelijk is gebleven, ligt de topsnelheid ruwweg op hetzelfde niveau als voorheen.

Meer rust
De motor levert zijn vermogen echter bij een lager toerental en dat zorgt in combinatie met een wat hogere eindoverbrenging voor zo'n 1,5 dB meer rust in het interieur. Daarmee is de Starlet overigens nog steeds niet superstil, maar het is toch een merkbare verbetering ten opzichte van het vorige model. De consequentie van de hogere overbrenging is echter dat de Starlet wat minder rap uit de startblokken komt: volgens de fabriek scheelt het van 0-100 bijna een seconde, volgens onze metingen iets méér. Nu is 12,1 s voor de korte sprint bepaald niet lui, maar met zo'n tijd springt de Starlet er toch minder uit dan vroeger.
Ook het veerkarakter van de kleine is wat verburgerlijkt. Stond de Starlet altijd bekend als tamelijk stug geveerd, de nieuwe editie hangt in korte, snelle bochten duidelijk merkbaar over en ook ten aanzien van hobbels en ribbels in het wegdek is hij vergevensgezinder geworden. Opmerkelijk genoeg heeft de wegligging daar weinig onder geleden: de kleine Toyota rondt z'n bochtjes nog steeds als een scheermes en wekt daarbij veel vertrouwen. Met een matig gangetje op de snelweg is dat anders; dan voelt de Starlet aanvankelijk wat minder zeker aan omdat de toerenafhankelijke stuurbekrachtiging wel erg nadrukkelijk aanwezig blijft. Na enig wennen blijkt het vage gevoel overigens weinig kwaad te kunnen, maar met forse zijwind is 't toch oppassen.
Alles overziend, zou de nieuwe Starlet nog altijd hoog op het verlanglijstje in de kleine klasse prijken als we tijdens de test-periode niet toevallig waren geconfronteerd met een moeilijk verteerbaar gebrek aan zowel voor- als achterzitruimte. Hoogst onbegrijpelijk van een fabrikant die anders zo goed weet wat z'n klanten wensen. De vorige Starlet was ook niet ruim, maar z- krap als de nota bene grotere, huidige versie kom je zelden tegen.
Bovendien blijkt dat de kofferruimte van de Starlet ook nog eens 12 liter is geslonken, dus daar ligt evenmin een verklaring voor die benepen beenruimte achter de voorstoelen. Het is jammer, maar de bijgestelde conclusie moet luiden dat de Starlet een erg lekker rijdend autootje is dat iets minder levendig maar wel comfortabeler is dan z'n voorganger, maar voor langere ritten alleen geschikt voor twee personen of hooguit voor een gezinnetje met een paar kinderen in de kleuterleeftijd.