Toyota Previa 2.4 GLi (1995)

Eigenaardig. Zo betitelden velen in 1990 de vorm van Toyota's ruimtewagen. We waren al wat gewend aan de Espace en de Voyager, maar zo'n groot bol ding was toch iets anders. In de tussentijd hebben we op onze wegen ook niet echt kunnen wennen aan de Previa. Dat komt niet omdat zijn styling uit de toon valt, integendeel, je kunt hem anno 1994 gerust modern noemen. Maar zijn exclusiviteit komt deels voort uit de prijs die Toyota voor dit praktische groepsvervoermiddel berekent. En al kost de goedkoopste uitvoering 15.000 gulden minder dan de GL die wij in deze test aan de tand voelen, bijna 66.000 gulden blijft voor een ruimtewagen een berg geld. Zeker wanneer je bedenkt dat de goedkoopste versies van concurrenten als Chrysler en Renault daar nog respectievelijk 11.000 en 5.000 gulden onder zitten.
Intussen rukt ook de nieuwste generatie minivans op. Opvallend verschil van Toyota's vlaggeschip met die nieuwelingen is echter de degelijkheid en de luxe afwerking van het interieur, die er bij de Previa als het ware vanaf stralen. Dat geldt trouwens ook voor de Ford Windstar en eveneens voor de nieuwe Chrysler Voyager.
In de ruimtewagen-hausse die in Europa is ontstaan, kan de Toyota Previa met zijn moderne vormgeving in ieder geval nog steeds uitstekend meekomen, waarbij we bovendien mogen bedenken dat hij eind 1996 wordt afgelost. Toyota is al druk bezig met het testen van een nieuw ruimteveer op basis van de Camry. Die auto zal worden uitgerust met een nieuwe V6-motor.
Op onze markt heeft de huidige Previa alleen de beschikking over de 2,4-liter viercilinder 16-klepper. Door zijn plaatsing onder de vloer is er sprake van een echt cab-forward ontwerp: de inzittenden hebben een prima leefruimte en er is bovendien plaats voor een behoorlijke hoeveelheid bagage. De GL is niet zoals de goedkopere XL uitgerust met een bank op de tweede rij, maar met twee aparte fauteuils die na het overhalen van een hendel 180ø kunnen worden gedraaid. Toyota noemt ze 'captain seats' en dat zijn de twee stoelen voorin trouwens ook. De zit is vorstelijk en voor de bestuurder stevig genoeg om contact te houden met de techniek.
En die techniek mag er zijn. De prestaties van de 138 pk sterke motor zijn uitstekend en hij verschaft de bijna 1700 kg zware auto een levendig karakter. De krachtbron zit niet alleen midscheeps, maar is ook nog eens 75 graden gekanteld om de vloer zo laag mogelijk te houden voor een goede instap en loopruimte binnenin. Ook de compacte achterwielophanging met dubbele draagarmen draagt daar aan bij. Extra ruimtewinst is verder verkregen door de keuzehendel voor de automatische transmissie aan de stuurkolom. Van de viertrapsautomaat is de hoogste versnelling een overdrive, die met een apart knopje op de hendel wordt ingeschakeld. De bak schakelt soepel, maar bij flink accelereren laat de hele aandrijftrein zich wel horen. Wie het gaspedaal wat gemoedelijker bedient, heeft daar minder last van; het geluidsniveau op kruissnelheid blijft dan ook plezierig binnen de perken.

Fijne rijmachine
Wat opvalt aan de Previa zijn niet alleen zijn kwaliteiten als ruimtewagen, maar ook als rijmachine. De stabiliteit is prima; hoe kan 't anders met zo'n middenmotor. Ook het bochtgedrag bevalt erg goed. Wie wil, kan ermee rijden alsof de Previa een sportieve sedan is. Als het echt te hard gaat, zorgt de achterwielaandrijving voor de oude, vertrouwde waarschuwing door de kont een beetje naar buiten te laten schuiven. Een centimetertje minder druk op het gaspedaal brengt de Previa weer in het juiste spoor.
De remmen zijn goed berekend op een sportief rijgedrag. ABS is niet standaard, maar wel als optie leverbaar. In dat geval worden de trommels achter vervangen door schijven. De besturing van de Previa laat evenmin iets te wensen over. Hij is direct en de toerental-afhankelijke bekrachtiging geeft een stevig gevoel.
Als je al deze technische kwaliteiten voegt bij de praktische voordelen, de smetteloze afwerking en de luxe van het interieur, dan kan je zeggen dat de Previa voor de liefhebber heus zijn prijs waard is.