Toyota Land Cruiser - 2002 - 961.485 km - Klokje Rond

‘Natuurlijk ben ik er in de afgelopen jaren al van alle kanten op gewezen dat ik eens moest meedoen met Klokje Rond. Nu mijn auto het miljoen nadert, vond ik het toch tijd om langs te komen. Als het goed gaat, is het in het voorjaar zo ver. Dan mag deze auto ook met pensioen, maar ik houd hem natuurlijk wel, omdat hij emotionele waarde heeft. Het lijkt me leuk om hem te gaan gebruiken als gezinsauto. Ik heb het originele interieur er nog bij, dus ik kan hem makkelijk naar geel kenteken ombouwen. Elke Land Cruiser komt als normale personenauto het land binnen en wordt dan naar wens omgebouwd tot grijskentekenauto. Er ligt dus nog een compleet nieuw interieur in de schuur.”

De afgelopen zeventien jaar heeft de Land Cruiser een drukke baan gehad. John heeft een bedrijf dat vangnetten verzorgt in de bouw. Voor dat specialisme koerst hij het hele land door. “Ik heb op het moment projecten in de Efteling, bij een politieacademie, het PSV-stadion en een school voor gehandicapte kinderen in Amsterdam. Mijn begrip van afstanden is anders dan bij andere mensen. Ik rijd met het grootste gemak het halve land door. Tachtig procent van de tijd hangt er een enorme aanhanger achter en ligt de auto helemaal vol met spullen.

Voor de gelegenheid heb ik de auto nu helemaal opgeruimd; ik geloof dat er wel 800 of 900 kilo gereedschap in lag. Normaal kon ik niet rechtop onder de achterklep staan, nu lukt dat ineens wel”, lacht hij.

BEWONDERENSWAARDIG

In het terrein komt John nooit. “Ik ga er nooit op uit om eens een stuk door de bossen of op een 4x4-terrein te rijden, maar bouwplaatsen ziet hij wel heel regelmatig.” John is nog altijd de koning te rijk met zijn Land Cruiser. “Hij heeft me in al die jaren nog nooit laten staan en ook het aantal reparaties is goed te overzien. Tot 600.000 kilometer is hij bij de dealer onderhouden geweest. Daarna ben ik naar Erik Deelen gegaan, een garage in de buurt met een geweldige service. Hij werkt tot heel laat in de avond door. Als ik na het werk mijn auto breng, haal ik hem de volgende ochtend weer op. Voor mij ideaal.”

Joep Schuurman is intussen terug van zijn proefrit en hij is danig onder de indruk. “Je auto is in een leuke uitvoering! Volgens mij is een snorkel het enige wat ontbreekt. Hij rijdt nog prima, maar ik heb het idee dat hij soms minder vermogen levert dan hij zou moeten. Ik vermoed dat het te maken heeft met een defect in een elektromagnetische klep. Ik vind het daarentegen bewonderenswaardig dat de automaat het nog zo goed doet; bijna een miljoen kilometer en altijd met een zware last. Dat kunnen ze echt niet allemaal.”

Als Joep de motorkap open doet, komt hij direct het eerste defect tegen. “De gasveren die de kap omhoog moeten houden, werken niet meer. Dat is ook niet zo vreemd, want die motorkap is loodzwaar. Net als de rest van de auto, trouwens. Alles is heel zwaar uitgevoerd. Gemaakt om heel te blijven.” Dat kan John beamen. “Het is allemaal heel knoestige techniek.” We zouden niet weten hoe we dat zelf beter onder woorden zouden kunnen brengen. Joep wijst wel op de V-snaar. Die is opvallend in de lengte in tweeën gescheurd. “Dat is toch wel bijzonder, want de rest van de techniek ziet er goed verzorgd uit.” John appt het direct door naar zijn garage; waarvan hij per ommegaande antwoord krijgt dat hij daar maar snel mee moet langskomen.

Onder de auto vinden we een kurkdroge motor, zoals het een Japanse auto betaamt. Verder biedt de onderkant een geheel andere aanblik dan we bij deze rubriek gewend zijn. Torsieveren en een ladderchassis zijn zaken die je eigenlijk alleen maar op dit soort zware terreinauto’s tegenkomt. “Moet je hier eens kijken”, zegt Joep. “Het chassisnummer is ingeslagen op een onmogelijke plek bij de voorwielen. Dat komt omdat het chassis van de carrosserie kan worden losgemaakt; en het nummer heeft natuurlijk betrekking op de identiteit van het chassis.”

GELAST

Aan de onderzijde heeft de Land Cruiser eveneens weinig verrassingen in petto. Vooruit, hij is niet nieuw meer, maar een buitengewone hoeveelheid roest is er niet te vinden. Daarbij moet wel worden gezegd dat de auto thuis bij John in de garage slaapt. Alleen helemaal achteraan in de wielkuipen vinden we twee nieuwe delen. “Dat begon te roesten, dus zijn er nieuwe stukken ingelast,” zegt John. Joep heeft daarop niets aan te merken. “Het is hartstikke mooi gedaan en bij een dergelijke kilometerstand ontkom je er niet aan dat er af en toe een nieuw stukje in moet.” Het geeft wel aan dat John een zorgzame baas is.

En nu we toch aan de achterzijde kijken: de koppelen stabilisatorstangrubbers zijn daar helemaal versleten. “Dat heb ik tijdens de proefrit eigenlijk niet opgemerkt. Waarschijnlijk komt dat door de grijskentekenombouw. Omdat er een schot achter de voorstoelen staat, krijg je vanaf de achterzijde maar weinig geluid door.”

Ook aan de voorzijde is er nog wel wat aan te merken als Joep de ophanging controleert. Er moet een collega bij komen om hem te assisteren, want eventjes zo’n gigantisch wiel ter hand nemen, lukt niet zomaar: “De fuseekogel linksvoor is helemaal versleten. Het is geen schande dat je dat onderweg niet merkt, want deze auto geeft niet zo veel door aan de besturing. Aan de rechterzijde geeft de wielnaaf ook nog wat speling. Die kun je gemakkelijk afstellen, dus daar zijn niet eens nieuwe onderdelen voor nodig. Het is echter wel een klus die binnenkort de aandacht vraagt.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“De Toyota rijdt heerlijk voor een auto met zo’n kilometerstand. Wel viel op dat het beschikbare motorvermogen wisselt. Ook trilt de auto nogal op de snelweg door de gecupte banden. Verder zit er behoorlijk wat vrije slag in de aandrijflijn. Dat komt uit de aandrijving naar de voorwielen. Ondanks deze defecten is er geen veiligheidsrisico en vind ik de algehele staat van de auto zeer goed.”