Toyota iQ 1.0 VVT-i Aspiration (2009)

In vergelijking met de Smart heeft de IQ twee extra zitplaatsen. Nou ja, eigenlijk anderhalve plek. Doordat de passagier rechtsvoor een flink eind naar voren zit, kán er iemand achterin zitten. Niet voor lange afstanden, tenzij het om kleine personen gaat. Achter de bestuurder is er echter hoegenaamd geen beenruimte. Meer dan een kinderstoeltje kun je er niet kwijt. Daarom spreekt Toyota ook van een 'drie plus één'.

Bagageruimte is er zo goed als niet als de achterste rugleuningen rechtop staan.

Achter die stoeltjes passen nog net een rol biscuitjes en een pak melk. Met de leuningen plat kunnen de wekelijkse boodschappen wel mee. Het interieur is leuk van ontwerp, maar de gebruikte materialen zijn niet van topniveau.

Veel harde kunststoffen en simpele stoelen typeren de binnenkant. De testauto is een Aspiration, met onder meer automatische airco, een regen- en een lichtsensor en een zelfdimmende binnenspiegel. Een noviteit zijn de airbags bij de achterruit. Daarnaast is er een plofzak voor de knie van de bestuurder en zit er eentje in de bijrijdersstoel.

Die laatste is om te voorkomen dat de passagier onder de gordel door schuift.

Lange versnellingen

Voor de motorisering van de IQ koos Toyota voor de 1.0 die we al uit de Aygo kennen, een driecilindermotor met een vermogen van 68 pk. Is die in de Aygo goed voor 93 Nm bij 3.600 toeren, in de IQ komt-ie niet verder dan 91 Nm bijmaar liefst 4.800 tpm. Daarmee kan de IQ goed uit de voeten, maar wat ons betreft had deze auto zich juist op dat punt wel iets meer mogen onderscheiden. Prestaties op premiumniveau, zullen we

maar zeggen. Schroef een kleine turbo aan deze motor en hang er een fijne zesbak achter en je hebt een totaal andere auto; eentje die lekker vlot van zijn plek komt in het stadsverkeer. Dat is nu niet het geval. De eerste drie versnellingen zijn erg lang. Bij de acceleratiemetingen haalt dit kleintje 100 km/h in de tweede versnelling. Dus bij normaal gebruik zit je bij een snelheid van 30 km/h in twee heel laag in toeren. Mede dankzij de zeer geringe hoeveelheid koppel maakt de IQ een lome indruk.

De rijeigenschappen van de IQ kunnen we als volwassen betitelen. Achter het stuur merk je nauwelijks dat je in zo'n klein karretje zit, ook al omdat hij net zo breed is als een 'gewone' auto. Hij veert vrij normaal en stuitert niet op oneffenheden. Ook op de snelweg blijft hij rustig. En als je daar zin in hebt, kun je er ook nog eens hard mee door een bocht. Je zou hooguit kunnen constateren dat hij door de korte wielbasis wat onrustig reageert op bewegingen van het stuur. Een kleine verdraaiing en de neus gaat

meteen opzij. Vooral op lage snelheid is dat even wennen. Het geluidsniveau blijft over de hele linie keurig binnen de perken. Voor een auto van nog geen drie meter lang rijdt de IQ zonder meer goed. De IQ Aspiration zit goed in de spullen. Handig is de centrale draaiknop voor de klimaatregeling. Met die ene knop bedien je drie functies: de temperatuurregeling, de richting van de luchtstroom en de snelheid van de ventilator. De verbruiksmeter springt jammer genoeg na elke tankbeurt uit zichzelf weer op nul. Dat

moet toch ook anders kunnen?