Test Volkswagen T-Roc - Veelbelovend begonnen aan zware taak

De Volkswagen T-Roc, waar staat die ook alweer in het aanbod?

Het luistert nogal nauw in welke hoek van de markt je opereert met een cross-over, in hoeverre het model kan uitgroeien tot een knallend succes. Het B-segment was weliswaar een fikse melkkoe, maar fabrikanten denken allang niet meer in dergelijke vaste kaders. Met de T-Roc bewees Volkswagen dat er ook leven is tussen het B- en C-segment. Sterker zelfs, daar valt heel wat te halen als je het goed aanpakt. Dat lukt Toyota bijvoorbeeld ook met de C-HR.

Voor wie de Tiguan te duur of groot is en de Golf een te laag model is, biedt de T-Roc uitkomst. In het begin van zijn carrière betrapten we de T-Roc nog op wat kenmerken die hem iets meer in de buurt van de Polo dan de Golf brachten, zoals de wat goedkoop aandoende materialen in het interieur, maar na de facelift was dat veel beter op orde. De gloednieuwe tweede generatie komt zelfs met de belofte dat er elementen uit hogere segmenten aanwezig zijn. Bovendien blijft de vanafprijs ongeveer gelijk met die van het uitgaande model. De nieuwe T-Roc heeft dus niet alleen grote schoenen te vullen, maar schept meteen hoge verwachtingen bij zijn verschijning.

Volkswagen T-Roc

Wat is er anders aan het uiterlijk van de T-Roc?

Bij een generatiewissel van een succesvol model doe je er doorgaans goed aan om het recept grotendeels ongewijzigd te laten. Dat begrijpt Volkswagen als geen ander en dus is het niet bepaald verrassend dat de nieuwe T-Roc meteen als zodanig te herkennen is. Dat dankt hij onder meer aan de ‘hockeystick’-C-stijl en in grote lijnen dezelfde proporties.

Toch is er zeker het één en ander veranderd. Zo heeft hij nu een front dat duidelijk is geïnspireerd op dat van grote broer Tiguan en modellen als de ID.7 en Passat. De visuele afstand tot de T-Cross wordt daarmee juist een stukje groter en dat is precies wat Volkswagen er natuurlijk mee wil bereiken. Er komt tegenwoordig vrijwel geen nieuwe modelgeneratie meer uit die niet groter is dan de vorige en ook de T-Roc groeit. De wielbasis neemt met slechts krap 3 cm toe, maar in totaal is de auto zo’n 12 cm langer. Dat zie je zonder meer aan de T-Roc af. De neus is iets langer en omdat hij ook wat schuiner afloopt aan de voorkant, heeft de Volkswagen een wat dynamischer voorkomen dan voorheen.

Als vanouds doet de R-Line-aankleding daar nog een schepje bovenop. Wat te denken bijvoorbeeld van de maar liefst 20 inch metende wielen die onder onze testauto zitten. Een extra prominente grille met forse uitsparingen erin is eveneens van de partij, evenals een (overduidelijke) imitatie-diffuser onder aan de achterbumper. Je moet ervan houden, maar het lijkt er enigszins op alsof de T-Roc vooral met deze aankleding in gedachten is getekend. Heb je een kalere versie, dan wordt het nadrukkelijk een anoniemer model. Het is maar net wat je mooi vindt.

Nog verrassingen in het interieur van de Volkswagen T-Roc?

Ook in het interieur is, ongeacht de uitvoering, minimalisme het sleutelwoord. Hier is Volkswagen beduidend verder van het door de eerste T-Roc gebaande pad gegaan. Het toch vrij frivole dashboard van de uitgaande generatie maakt plaats voor een bijzonder opgeruimd ogend interieur. Hier gaat de T-Roc zelfs een beetje achter de ID-modellen aan, zij het met een wat groter instrumentarium.

Het infotainmentscherm kennen we onder meer al van de Tiguan en Golf en is tot 12,9 inch groot. Het gebruiksgemak is prima voor elkaar en het ziet er bovendien allemaal gelikt uit. Wel geldt ook hier weer dat je niet vies moet zijn van touchscreenbediening. Fysieke sneltoetsen ontbreken en zelfs voor de klimaatbediening ben je hier aangewezen op de inmiddels overbekende ‘sliders’. Die vragen enige gewenning, maar reageren doorgaans goed. Positief is in elk geval dat je op het stuur gewoon weer normale knoppen aantreft, in plaats van de algemeen bekritiseerde aanraakgevoelige toetsen. De bediening van de T-Roc hinkt een beetje op twee gedachten, waarmee Volkswagen hoopt zowel de conservatieve als progressieve klant aan te spreken.

Volkswagen T-Roc

Enige tweestrijd tussen ratio en emotie lijkt er ook te zijn als we het hebben over de sfeer aan boord. Enerzijds ziet het er vooral zakelijk uit, anderzijds is er de opvallende en vrij flitsende draaiknop voor volume- en rijmodusregeling. Die kennen we al uit bijvoorbeeld de Tiguan. In de koelsleuven van de draadloze telefoonoplader zie je een wedstrijdbad met een zwemmend poppetje erop. Een kwinkslag die de heersende nuchterheid enigszins doorbreekt. Het materiaalgebruik is aanmerkelijk beter op orde dan bij de start van de vorige generatie. Daarvoor hoef je niet per se bij de R-Line te zijn. Op de lagere plekken in het interieur voelt het opnieuw wat goedkoper aan, maar het is zijn klasse niet onwaardig.

De bagageruimte maakt dankzij zijn extra centimeters een sprongetje voorwaarts. Volgens de laatste cijfers is er nu 475 liter te benutten met de achterstoelen omhoog, 30 liter meer dan voorheen.

Hoe zit je in de Volkswagen T-Roc?

Passagiers achterin moeten niet op zeeën van ruimte rekenen, maar de beenruimte is net wat beter dan eerder. Voor voldoende hoofdruimte moet je niet langer dan grofweg 1,85 m zijn. Voorin zit je in elk geval ongeacht je lengte goed. Zoals we dat van een Volkswagen mogen verwachten, is de zitpositie goed naar wens in te stellen. Als je van laag zitten houdt, zou je bijna vergeten dat je met een cross-over te maken hebt.

Volkswagen T-Roc

Hoe rijdt de Volkswagen T-Roc?

Als een echte Volkswagen is de nieuwe T-Roc niet heel dynamisch noch uitgesproken op comfort afgesteld. De demping is vrij stevig en daardoor neigt hij iets meer naar een dynamisch ingestoken auto, al spelen de forse wielen met laagprofielbanden erom hier een niet te miskennen rol. Grote hobbels en oneffenheden komen redelijk stevig door en maken de T-Roc wat stuiterig. Voor een goede balans zouden we voor kleinere wielen gaan en dan zou de T-Roc comfortabel zat moeten zijn. Wil je stevig sturen, dan hoef je hem in elk geval niet links te laten liggen. Door het stugge randje van het onderstel houdt de koets zich vrij rustig in bochten. Onderstuur komt tijdens onze rit in een drijfnat Portugal pas redelijk laat om de hoek kijken. Je wordt daar niet door verrast, het onderstuur komt er geleidelijk in en geeft je voldoende de gelegenheid om te anticiperen.

We kunnen ons zo voorstellen dat de T-Roc R (ja, die komt ook weer) met 4Motion-vierwielaandrijving een leuke stuurmansauto is. Het onderstel kan in elk geval zeker meer vermogen aan dan de 150 pk waarmee we in Portugal op pad zijn geweest. Dat is voorlopig even de sterkste optie. De andere optie op dit moment is een 115 pk sterke versie van deze 1.5 eTSI gedoopte mild-hybrid krachtbron met een 48V-systeem. In beide gevallen is met de hand schakelen er niet mee bij; een 7-traps DSG is standaard bij de nieuwe T-Roc. Die presteert helemaal volgens verwachting. In combinatie met de 150 pk sterke 1.5 is de cross-over prima daarmee bedeeld, vlot zat en vooral in de Sport-modus voldoende bij de les. De minder krachtige versie is ongetwijfeld adequaat, maar 150 pk past hem waarschijnlijk beter. Het samenspel tussen de viercilinder en de starter-generator verloopt naadloos. Bij gas los pakt hij elektrisch op om te ‘zeilen’ en zo het brandstofverbruik te drukken, maar dat merk je niet. Hooguit hoor je bij het intrappen van het gaspedaal aan een lichte brom dat de benzinemotor weer meedoet. Later volgen nog volwaardig hybride aandrijflijnen met tot 170 pk vermogen en zoals gezegd de nog sterkere R. Diesels zijn er niet meer bij en ook een plug-in hybride staat niet op de planning.

Wat kost de nieuwe Volkswagen T-Roc?

De Volkswagen T-Roc is al te bestellen, met een voorlopige vanafprijs van €37.990. Net even een fractie goedkoper dan de vorige, die voor dat geld een 1.0 TSI en een handbak had. De 150 pk sterke T-Roc is er vanaf net geen 43 mille, als R-Line kost die €46.990.