Test: Tesla Model X Plaid

We staan op een verlaten strip asfalt ergens in de polder. Het is doodstil binnenin de Model X. Niets wijst op de krachtexplosie die ons staat te wachten. Behalve de melding in het kleine display achter het yoke-stuur dat de ‘drag strip mode’ klaar is voor gebruik. Linkervoet op de rem, de rechtervoet drukt het lanceerpedaal tegen de vloer en dan begint het aftellen. De neus zakt in cheeta-houding, klaar om aan te vallen. Normaal gesproken gaat zo’n launchcontrol gepaard met een brullende, hitsige brandstofmotor, nu heerst er een serene rust, ook al stijgt de hartslag en jaagt de adrenaline door je lijf. Oké, rem los! De eerste halve tel komt de loodzware X beheerst in beweging maar dan is het alsof hij door een reusachtige katapult wordt afgeschoten. Ergens in je ooghoek zie je de cijfertjes van de digitale snelheidsmeter in hoog tempo voorbijflitsen en in hetzelfde schermpje is een spetterende Plaid-animatie te zien. Leuk, maar de blik blijft gericht op de horizon die in krankzinnig tempo dichterbij komt. Het enige wat je nu kunt doen is heel hard ‘wooow!’ roepen en uitzinnig schreeuwen, hoe nuchter je normaal gesproken ook mag zijn. Dit gaat je voorstellingsvermogen volledig te boven, zoals bijvoorbeeld in de snelste achtbaan. Het duizelt in je hoofd, je hele lijf is even van slag. Vergis je niet: zou je op de eerste startrij naast Max Verstappen staan, dan houd je de wereldkampioen de eerste paar tellen domweg bij, met je 1.020 pk en vierwielaandrijving.

Ludicrous is overtreffende trap

Die lanceermodus vormt meteen de hoofdattractie van de Model X Plaid. Overigens doet de Model S Plaid het nóg een beetje sneller, die gaat in 2,1 tellen naar 100 km/h. Er was zelfs nog even sprake van een S Plaid+, die dat sprintje in 1,9 seconden zou doen. Waar die naam Plaid vandaan komt? Het is de overtreffende trap van Ludicrous, een modus die we al kennen van Tesla. Elon Musk, de grote roerganger bij Tesla, kennen we als iemand die altijd in is voor een geintje, zo bewijst hij vrijwel dagelijks met zijn tweets. Zo kwam hij, een slordige 44 miljard armer, het hoofdkantoor van Twitter binnenlopen met een wasbak in zijn armen en sprak met een zelfvoldane lach de historische woorden ‘let that sink in’ (sink is Engels voor wasbak). Hilarisch natuurlijk, wat je daarvan verder ook mag vinden.

Fraai interieur

In de film Spaceballs, een parodie op Star Wars, kent het ruimteschip twee super­snelheden: Ludicrous en Plaid (spreek uit als plèd). De X is niet op ieder willekeurig moment klaar voor deze sensatie. Het begint met het kiezen voor de ‘drag strip mode’ op het grote scherm. Daarna moet de accu opwarmen, wat in ons geval – het was een paar graden onder nul - iets meer dan een half uur duurt. Behalve tijd, kost het je ook actieradius, dat is evident. Een paar keer wegknallen vanuit stilstand trekt de nodige kWh’s uit de accu, om nog maar te zwijgen van de aanslag die het pleegt op de banden en de aandrijfassen.

Misschien dat de Model X even van je radar was verdwenen. Niet zo vreemd, net als de S was hij een jaartje niet leverbaar. Na de introductie in 2015 had de Model X een monopoliepositie en dat bleef lang zo. In 2018 werden er zelfs 3.000 stuks verkocht in Nederland en zag je hem in en rond de hoofdstad veel als taxi rijden. In dat jaar kwam de concurrentie langzaam op gang, met de Audi E-Tron, Jaguar I-Pace, de Mercedes-Benz EQC en sinds kort ook de BMW iX. Daarna stortte de verkoop van de X bijna volledig in, wat Tesla in 2019 weer ruimschoots compenseerde met de Model 3, waarvan er in dat jaar 30.000 werden af­geleverd. De S en de X zijn nu terug van weggeweest. Aan de buitenkant valt het vernieuwde front op en zien we dat al het chroom heeft plaatsgemaakt voor zwart. Een grotere stap is gezet met het gewijzigde interieur, dat er echt fraai uitziet. Nog altijd heel minimalistisch, maar wel met gebruik van mooie materialen en het past allemaal mooier in elkaar dan voorheen. Knopjes zul je tevergeefs zoeken, daar doet Tesla niet aan. Aan het infotainmentsysteem hoefde niets te worden veranderd; Tesla herziet dat continu via de bekende ‘over the air updates’. Het grote liggende scherm dat 17 inch meet is voortaan naar de bestuurder of de passagier te draaien.

Yoke-stuur

Dan is er nog dat yoke-stuur, waar je automatisch aan vast zit bij de X. Iedereen die je spreekt, vraagt meteen hoe dat bevalt. Aan de stuurkolom zitten geen hendels meer. Je bedient de claxon, richtingaanwijzers en grootlicht met knopjes op het stuur. Daar zitten ook de bekende draaiwieltjes om de spiegels en stoelen te verstellen, nadat je die functie op het grote scherm hebt geactiveerd. Hoe je de rijrichting kiest? Dat doet de X in eerste instantie zelf, nadat je de rem hebt ingedrukt. Soms weet hij zelf of je voor- of achteruit wilt. Maar je kunt ook via een swipe-modus links in het scherm voor P, D of R kiezen. Doe je het toch liever met een soort van druktoetsen, dan kan dat op de middenconsole. In de praktijk werkt het prima. Dat kunnen we niet zeggen van het stuurtje. Op een rechte weg of in niet al te scherpe bochten valt er goed mee te leven. Op rotondes, tijdens parkeren of bij het nemen van haakse bochten grijp je vaak mis. Wil je daarna het stuur door je handen terug laten komen naar de rechtuitstand, dan merk je dat dat niet vlekkeloos gaat. Ook lastig op rotondes is het vinden van het juiste richtingaanwijzerknopje als het stuur op de kop staat. Waarom niet het knopje voor links aan de linkerkant en dat van rechts aan de rechterkant? Toch maar liever een normaal stuur. Nuchter beschouwd is de ‘normale’ Model X met zijn 670 pk en een 0-100 km/h in 3,8 seconden meer dan voldoende. En bijna € 34.000 goedkoper.