Test: Lotus Emeya - Happen naar de Porsche Taycan

Geely is nu dus eigenaar van Lotus. Weer een roemrijk Europees merk in Chinese handen.    

Lotus heeft jarenlang een onzeker, zwervend bestaan geleid. Het Britse merk dat onder leiding van Colin Chapman furore maakte in de Formule 1 en ook met de straatauto’s altijd inzette op innovatie, lichtvoetigheid en rijplezier, heeft meerdere malen op het randje van de afgrond gebalanceerd. Onder de vleugels van de Chinese gigant Geely, dat het sportwagenmerk in 2017 inlijfde, lijkt Lotus toekomstbestendiger dan ooit. Tegelijkertijd drijft het ook steeds verder vandaan bij een aantal kernwaarden. Met name de befaamde lichtvoetigheid, we denken aan de Seven en Elise, is een lastig thema geworden. De grote elektrische SUV Eletre, de eerste nieuwe Lotus onder Geely-leiding, is namelijk veel, maar geen lichtgewicht. De nieuwe eigenaren beseffen dat ze zo veel mogelijk van de overige kernwaarden overeind moeten houden, anders is het onderscheidend vermogen weg. Daarom wordt bij de Eletre vol ingezet op sportief getint rijplezier. Dat geldt misschien nog wel meer voor de van de Eletre afgeleide Emeya, waarmee Lotus voor het eerst sinds de Omega weer een laag, vierdeurs model in de gelederen heeft.

De Omega, dat was toch geen echte Lotus?

Klopt. Het was feitelijk een grondig aangepakte Opel. Een hele snelle, dat wel. Als je het zo bekijkt, is de Emeya Lotus’ eerste eigen sedan. Hoewel, sedan; eigenlijk is het een hatchback. Bagage inladen gaat via een grote vijfde deur. Kies je de versie met drie zitplaatsen achterin, dan is de leuning van de achterbank in twee ongelijke delen neerklapbaar waardoor de standaard 509 liter nog is uit te breiden tot 1.388 liter. De Emeya met twee vaste zitplaatsen achterin heeft 426 liter bagageruimte en in deze configuratie zijn de leuningen niet om te klappen. Voorin, in de frunk, is nog plaats voor 31 liter.

De Lotus Emeya is een hatchback. Achterin kun je 426 of 509 liter kwijt, afhankelijk van de uitvoering.

Hoe zit je achterin de Emeya?

Met een wielbasis van 3,07 meter is er voor de inzittenden achterin ruim voldoende beenruimte. Zoals gebruikelijk in een EV staat de zitting wat laag, waardoor je onderbenen wat ondersteuning missen. Onder de voorstoelen is net genoeg ruimte voor je voeten. Hoewel wat minder riant dan SUV-broer Eletre, is het met de hoofdruimte achterin de Emeya prima gesteld. Voorin moet je goed zoeken naar de verschillen tussen de twee modellen. In de basis zijn het dashboard en de middenconsole identiek, op detailniveau (vorm van de bekerhouders, plaatsing uitstroomopeningen) is het hier en daar net iets anders. Maar voor beide modellen geldt: de boel is uitstekend afgewerkt met mooie materialen zoals leer, alcantara en carbon.

Fraai afgewerkt interieur met mooie materialen. Links en rechts van het centrale scherm smalle displays met info voor bestuurder en passagier.

Een grote, zware elektrische Lotus: die kan zeker alleen maar hard rechtdoor?  

Dat kan hij zeker. Met 918 pk en 985 Nm onder je rechtervoet zit je in 2,8 seconden op 100 km/h, en niet veel later stagneert de boel bij 256 km/h. Deze waarden gelden voor de topversie, de Emeya R met twee elektromotoren op de achteras en eentje op de vooras. De Emeya S en de basisversie doen het met een motor voor elke as, waardoor je het zult moeten doen met ‘slechts’ 603 pk en 713 Nm. Niet dat je daar in de praktijk veel van merkt, overigens. Het is het verschil tussen razendsnel en ietsje minder razendsnel.

Leuk hoor, maar wil hij ook nog een beetje de hoek om?

Lotus is het aan zijn stand verplicht om sportiviteit in zijn modellen te verwerken, ook al is de bewuste auto groot, zwaar en elektrisch. De technische basis van de Emeya is nagenoeg identiek aan de Eletre en die SUV verraste ons al met zijn uitstekende rijeigenschappen. De Emeya trekt die lijn verder door. Standaard is de Emeya voorzien van vierwielaandrijving en luchtvering, de R-versie heeft daarnaast nog vierwielsturing en actieve stabilisatoren. Dat zorgt voor scherpere en directere stuurreacties en een koets die minder ‘rolt’ in snel genomen bochten.

Net als de Eletre heeft de Emeya actieve aerodynamica, zoals een achterspoiler die omhoog komt bij hogere snelheden en een diffuser met beweegbare elementen.

Dat is de theorie. En in de praktijk?   

Het is bizar hoe hard je een kronkelige bergpas te lijf kunt gaan, ondanks het gewicht van ruim 2,5 ton. De term lichtvoetig is daardoor niet helemaal op z’n plaats, maar bij gebrek aan een goed alternatief komt het hier toch op neer. Via de rechter flipper achter het stuur kun je van rijmodus wisselen, met de linker beïnvloed je de mate van regenereren. Waarbij opvalt dat de Emeya in ‘Sport’ minder hard op de elektromotor kan afremmen dan in ‘Tour’. Een filosofie die ook Porsche aanhangt bij de Taycan: accelereren met je rechtervoet, afremmen met links voor volledige controle. Het zal best, maar het voelt onnatuurlijk om (te) weinig motorrem te hebben tijdens serieus stuurwerk. Er is veel elektronica voor nodig om alles letterlijk en figuurlijk tussen de lijntjes te houden. Ja, je mist de beleving en het natuurlijke referentiekader van het geluid en de reacties van een verbrandingsmotor. Maar het feit dat de Emeya je desondanks een flinke dosis rijplezier bezorgt, geeft aan hoe goed Lotus z’n onderstelzaakjes op orde heeft.

Ondanks zijn hoge gewicht is het Lotus gelukt om de Emeya toch van een gezonde dosis stuurplezier te voorzien.

Hoe zit het met de laadcapaciteiten van de Emeya?

Die zijn behoorlijk indrukwekkend. Snelladen kan tot 450 kW, mede mogelijk gemaakt door een 800-volt boordnet. In de praktijk zal de lader de beperkende factor zijn; als je er  ergens eentje vindt die er 400 kW uit perst, zit je voorlopig wel aan de max. Op vol vermogen zit het accupakket van de Emeya binnen een kwartier weer van 10 tot 80 procent vol. Op dit moment is er geen soortgenoot die hem dat nadoet. Zelfs de Porsche Taycan niet, zijn directe concurrent.

Is de Lotus Emeya een serieus alternatief voor de Taycan?

Het concept, de specs, de prestaties en de prijzen van deze twee auto’s zijn (grotendeels) vergelijkbaar. Dat zijn de Tesla Model S Plaid of Mercedes EQE 53 AMG ook, maar dat zijn modellen van merken zonder uitgesproken sportief dna. In tegenstelling tot Porsche is er bij Lotus pas sinds kort weer rust in de tent. Dat doet het merk goed en op den duur zal het vertrouwen en de bekendheid bij het grote publiek toenemen. Lotus is getransformeerd van een op zichzelf staand klein nichemerk voor liefhebbers naar een serieuze autobouwer. Die transitie is voor iedereen nog even wennen. Ook al zijn de tijden van levenslustige gooi- en smijtauto’s  voorbij, Lotus doet zijn best zijn wortels trouw te blijven met design- en rij-referenties naar het verleden. En daar mag je van vinden wat je wilt, de auto’s zijn zeker er niet slechter van geworden. Het is alleen … anders. De Emeya maakt een imponerende entree in het segment van sportieve, elektrische GT's. Een vergelijkende test zal binnenkort moeten uitmaken of het bij happen naar de Taycan blijft, of dat het echt bijten wordt.

In het ontwerp van de Emeya zitten diverse verwijzingen naar het verleden, zoals het 'cab forward' design van de voorruit.