Test: Fiat Grande Panda Hybrid - Geinig veelzijdig

Is de Fiat Grande Panda een belangrijke auto voor Fiat?

Jawelzeker! De Italianen maken er een luidruchtig feestje van, tijdens de presentatie van deze nieuwe Grande Panda-variant in thuisstad Turijn. Ze hebben de good old rapper Shaggy van stal gehaald die de reclamecampagne een gezicht geeft en zijn grote hit Boombastic (1995) nieuw leven inblaast. Aan ambitie geen gebrek, Fiat wil met de Grande Panda-familie de wereld veroveren en dat is precies de reden dat er nu ook een ‘klassieke’ versie is met benzinemotor. En dat er ook nog een handgeschakelde versie komt én een 4x4-versie.
De lat ligt hoog: 300.000 Grande Panda’s per jaar verkopen, dat is het doel.

Wat krijg je voor € 26.000?

De Fiat Grande Panda kennen we al sinds vorig jaar als volledig elektrische, compacte cross-over, gebaseerd op de C3 van Stellantis-concerngenoot Citroën. Aandrijflijn en onderstel zijn krek eender, allebei hebben ze als basis hetzelfde Smart Car platform van het huis. Dat betekent dat de Hybrid net als de EV-versie kan meegenieten van een grote plus, namelijk: ruimte. Zelfs nog iets meer dan de elektrische GP (Grande Panda) want de kofferruimte is met 412 liter net nog iets rianter dan van de EV (361 liter). Zeer bruikbaar dus. En vergis je niet, dit Pandaatje is gewoon wel even 3,99 meter lang en dat resulteert in een verrassend relaxte zitpositie voor de achterpassagiers met genoeg been- en hoofdruimte, al zit je ook achter wel wat hoog en op de bok.

Wat krijg je nog meer dan ruimte?

Nou, een behoorlijk uitgesproken levendig Italiaans design dus, vol met gekkigheid. Kijk eens even hoeveel pixels Fiat heeft ingekocht voor de productie van de lichtunits van de Grande Panda. Er is bovendien geen twijfel mogelijk welk merk je rijdt. En wat voor model je dan hebt gekozen van dit merk, dat is ook niet zo heel ingewikkeld. Het is even wennen aan zoveel uitbundigheid op de vroege morgen, maar ze hebben er wel werk van gemaakt en hebben ook op dit punt lekker ambitieus doorgepakt.

Wat voor een aandrijflijn heeft de Hybrid?

Net als de EV heeft de Hybrid Turbo een automatische versnellingsbak, een zestraps automaat met dubbele koppeling. De bediening daarvan, met een ieniemienie knopje op de middenconsole, waart al langer rond in Stellantis City maar het werkt eigenlijk prima. De driecilinder turbo is goed voor 100 pk, waarbij een 21 kW elektromotor mee helpt duwen. Vandaar dat van 110 pk systeemvermogen wordt gesproken. Minder dan de EV, maar daar staat een iets hoger koppel tegenover en dat maakt deze auto iets bijteriger, vlotter, gretiger, dus dat is alvast winst. Maar we staan nog niet te juichen. Zowel de EV als deze nieuwe Hybrid komen niet echt vlot over.

Kun je beter de EV nemen?

Als je een volledig elektrische Grande Panda kunt kopen, kun je ook voor deze benzine-versie gaan. Dus de vergelijking dringt zich verder op. Op papier komt de Hybrid daar nu al als winnaar uit naar voren wat ons betreft, maar ook hier is voorzichtigheid geboden. Met zijn actieradius slaat de Hybrid de EV om de oren maar dat is gebaseerd op een WLTP-cijfer (1 liter benzina zou goed zijn voor 18,5 km) en dat klinkt erg rooskleurig. Datzelfde geldt overigens voor de reikwijdte van de EV, ook nog niet gemeten.

En welke uitrusting is aan te bevelen?

Met de uitrusting is iets bijzonders aan de hand. De basisversie van de Grande Panda EV heet Red. Bij de Hybrid Turbo heet hij Icon. Die basis-benzine is kaler dan de basis-EV, daar zit dus wel verschil, in stoelbekleding en in het dashboardkastje. Wel is de benzineversie uitgebreider aan te kleden dan de EV. In beide gevallen heet de luxere versie La Prima, die is 3.000 euro duurder en biedt als meeruitvoering 17-inch lichtmetaal, usb-c-poorten achterin, een lichtsensor en automatische airco.

Wat biedt de Fiat Grande Panda Hybrid aan rijplezier?

Juist het rijden is een beetje kleurloos. Comfort staat centraal. De auto is geen dappere ridder die vol bravoure een Italiaans Alpenweggetje gretig gaat aanvallen. Daarvoor schieten de bescheiden voorstoelen tekort, maar ook rijdynamiek en prestaties zijn daar niet naar. Het blijft natuurlijk een compacte cross-over en Fiat roept zelf ook dat dit geen sportieve auto is, maar een sympathieke alleskunner. Het onderstel is netjes verzorgd, met schroefveren rondom, vóór onafhankelijke wielophanging en zowel voor als achter stabilisatorstangen om een beetje horizontaal te blijven. En het doet zijn ding. Dit is een auto voor kinderzitjes, boodschappen en ja, ook voor vakanties. Wel hulde voor de draaicirkel. En die Joris Driepitter is best stil. In combinatie met de automaat levert dat een soepel, relaxed en comfortabel ritje op. Niet heel sprekend allemaal en een beetje vlak, maar wel ‘smooth’,