Suzuki Swift Sport

Als je de specs van de nieuwe Swift Sport bekijkt, krijg je toch een beetje het gevoel terug in de tijd te gaan. Terwijl menig (Europese) concurrent flink in de weer is met compacte turbomotoren, hebben de Japanners simpelweg de atmosferische 1.6 uit de vorige generatie Swift beetgepakt en nagenoeg ongewijzigd in zijn opvolger geschroefd. Geen turbo dus, in plaats daarvan is gekozen voor een ouderwets hoogtoerig karakter. Je moet hard werken voor goede prestaties: pas bij 6.900 toeren per minuut levert hij zijn maximum vermogen van 136 pk. En ook dat klinkt niet bijster indrukwekkend in het hedendaagse B-segment. Ten opzichte van auto's als de VW Polo GTI (180 pk), de Opel Corsa OPC (192 pk) en de Renault Clio RS (201 pk) komt de Swift Sport er bekaaid vanaf. Feitelijk is de Fiesta Metal van Ford met zijn 134 pk de enige semi-hot hatch in het B-segment die qua specificaties vergelijkbaar is met de Suzuki. Wellicht had het merk er goed aan gedaan om de vermogenssprong ten opzichte van de oude Sport groter te maken dan de gerealiseerde 11 pk. Maar ja, dan was toepassing van een turbo welhaast onvermijdelijk geweest en dat is een prijzige grap voor een dergelijk nichemodel. Zelfs vandaag de dag redelijk vanzelfsprekende zaken als een start-/stop-systeem en een schakelindicator moet de Swift Sport ontberen, al wordt daaraan wel gewerkt door het Japanse merk.

Meer comfort

Gezien het bovenstaande lijkt de Swift Sport bij voorbaat kansloos in het sportieve gedeelte van het B-segment. Maar wacht, Suzuki heeft dit kunstje eerder geflikt! De vorige Swift Sport was namelijk een bijzonder plezierig scheurijzertje dat veel meer in huis leek te hebben dan zijn bescheiden 125 pk. En de voortekenen zijn goed bij de nieuwe generatie. Ondanks de behoorlijk gegroeide carrosserie en de riantere uitrusting is de nieuweling maar 10 kilogram zwaarder en zodoende zorgen de extra pk's voor betere acceleratiecijfers. Dat is mede te danken aan de toepassing van een zes- in plaats van een vijfversnellingsbak zoals voorheen. Overigens nam de topsnelheid niet toe, die daalde met 5 km/h. Bovendien moet je daarvoor terug naar de vijfde versnelling. Het zesde verzet heeft namelijk meer een overdrive-karakter voor meer rust op hogere snelheden en een lager verbruik. Suzuki streefde namelijk naar meer comfort op lange afstanden en een volwassener rijgedrag, zo horen we van ontwikkelingschef Naoyuki Takeuchi. Daarvoor werd het onderstel behoorlijk onderhanden genomen, met onder meer een stijver subframe aan de voorzijde en een straffer afgestelde vering achter. Daardoor is de nieuwe Swift Sport wat minder speels dan zijn voorganger, maar dat gaat ten gunste van meer precisie en stabiliteit. Volgens de Japanners reageert de Swift 20 procent sneller op stuurreacties, terwijl de vorige generatie nu niet bepaald teleurstelde op dat vlak. Het resultaat is een rijgedrag dat voor een grote glimlach zorgt.

Vol overgave

Op de bergweggetjes rond Barcelona waar we met de Swift Sport kennismaken, danst hij vol overgave van bocht naar bocht. De besturing is werkelijk top. Hij reageert inderdaad bijzonder snel op je input en geeft perfect door wat de voorwielen aan het doen zijn. Veel beter nog dan bijvoorbeeld de Citroën DS3, dat toch ook te boek staat als een lekkere stuurauto. En je kunt hem ook nog eens haarscherp plaatsen met het kleine sportstuur. Vooral insturen doet hij erg gretig, de vooras lijkt zich echt vast te bijten in het wegdek. Een beetje gas lossen is voldoende om de achterkant wat naar buiten te laten komen en de Swift nog beter te laten insturen. Het gaat allemaal heel gecontroleerd en voorspelbaar, iedereen kan hard rijden met deze Suzuki. Op bochtige wegen als deze is het beperkte vermogen geen nadeel, het maakt het grensbereik alleen maar toegankelijker. Bovendien lijkt de viercilinder meer in huis te hebben dan 136 pk, hij doet enthousiast aan. Tenminste, als je hem stevig bij zijn nekvel pakt, want pas boven de 5.000 tpm komt er écht leven in de brouwerij, waarbij hij ook lekker begint de snerpen. Het is dus absoluut zaak om hem op toeren te houden, bij meer reguliere toerentallen doet hij niet bijster krachtig aan. Maar bij zo'n rijstijl kun je de fabrieksopgave van 6,4 liter op 100 kilometer, oftewel 147 gram CO2-uitstoot per kilometer, natuurlijk wel vergeten. Over de zesbak geen klachten, de schakelwegen zijn kort en hij biedt een lekker mechanisch gevoel. Deze auto is hét bewijs dat je veel lol kunt hebben met weinig pk's.

Bekaaid

Bovendien moet je hem ook niet zien als tegenhanger van auto's als de eerdergenoemde Clio RS en Corsa OPC, want die zijn veel prijziger dan de 21.000 euro kostende Swift. Echt goedkoop is dat overigens niet, de vergelijkbare Fiesta Metal mag voor 2 mille minder meer naar huis. En de Polo GTI is weliswaar 2.500 euro duurder, maar daarvoor krijg je wel 180 pk en een DSG-automaat. Daar staat tegenover dat de Swift Sport uitstekend in zijn toebehoren zit. Zo zijn een radio/cd-speler met stuurwielbediening, een Bluetooth-set, cruise control, automatische airco, ESP, een sleutelloos startsysteem en uitstekend zittende sportstoelen met veel zijdelingse steun standaard aan boord. Net als parkeersensoren achter, maar die hebben weinig nut bij deze compacte en overzichtelijke auto.

Hoewel de Swift met 3,89 meter niet tot de grootste in het B-segment behoort, biedt hij een prima interieurruimte. Zelfs langere mensen kunnen redelijk goed zitten achterin. De kofferbak komt er met een inhoud van 211 liter bekaaid vanaf, bovendien is de achterbankleuning slechts in zijn geheel om te klappen en is de tildrempel fors. De interieuraankleding is redelijk sober, met rode stiksels op de stoelen, het stuur en de versnellingspook en aluminiumkleurige details op het dashboard, de pedalen en de omlijsting van het instrumentarium. De afwerking kan er echter prima mee door, al zijn de gebruikte plastics hier en daar aan de harde kant. Het rijcomfort is ondanks de relatief straffe vering eveneens heel acceptabel, dit is allesbehalve een nerveuze stuiterbak. En dat is met het dynamische rijgedrag in het achterhoofd toch een prestatie van formaat, zeker gezien de 17 inch grote lichtmetalen wielen. De relatief zachte kussens van de sportstoelen dragen ook een steentje bij aan het goede rijcomfort. De lange zittingen ondersteunen ook langere bovenbenen goed.

Suzuki is het uiterlijk vertoon niet vergeten. Waar de reguliere Swift nogal braaf en tam oogt, hebben de designers van de Sport met relatief eenvoudige ingrepen een lekker dik karretje weten te maken. Uiteraard helpt het eerdergenoemde lichtmetaal daar een handje aan mee, maar naast de obligate dikke bumpers, sideskirts en dakspoiler zorgen ook de koplampen met zwarte achtergrond en de diffuser met daarin twee grote eindpijpen voor visueel drama. Net als de grote grille met zwarte nummerplaathouder, die wel héél erg aan Audi doet denken. Hoe het ook zij, het eindresultaat is een gespierd ogend karretje. Tel daar zijn ronduit vermakelijke rijgedrag, riante standaarduitrusting en prima prestaties bij op en we kunnen stellen dat Suzuki met de Swift Sport een capabele semi-hot hatch heeft neergezet. Het is geen prijspakker, maar je kunt er wel uitstekend lol mee trappen. En dat is ook wat waard.