Test: Suzuki Liana 1.6 GLX (2002)

Wie een gezin te onderhouden heeft, moet goed op de centen passen. Een nieuwe auto is een dure grap en dus is zo'n aankoop 't meest verantwoord als het hele gezin er 365 dagen per jaar plezier van heeft. Dat gaan we onderzoeken met een Suzuki Liana. Die heeft een 1.6 onder de kap met een vermogen van dik honderd paardenkrachten.
De favorieten in deze klasse zijn bekend: de Renault Scénic en Opel Zafira. Beide auto's staan rotsvast in de Top-10 van de Nederlandse verkopen en de concurrentie volgt op grote afstand. Toch zal voor veel particulieren zo'n hippe Renault of Opel buiten het budget (Scénic begint bij zo'n € 19.600 voor de kaalste 1.4; Zafira start op zo'n € 21.200) vallen en die mensen moeten op zoek naar iets goedkopers. En dan kom je al gauw uit bij de Suzuki Liana: zo'n
€ 15.900.
Laten we dan maar eens beginnen met te kijken wat voor spulletjes je krijgt voor dat geld. De veiligheidsvoorzieningen omvatten ABS en twee airbags; zij-airbags zijn als extra te bestellen op de Liana. Verder omvat de uitrusting stuurbekrachtiging, elektrisch bedienbare zijruiten vóór en achter, centrale vergrendeling en elektrisch verstelbare buitenspiegels. Airco, lichtmetalen velgen of een autoradio is niet standaard, ondanks dat de gefotografeerde auto er wel van was voorzien.

Wat kun je ermee?
Zo zijn we zoetjes aan beland bij het onderwerp functionaliteit. Wat kun je ermee? Of: wat kun je er niet mee? De Suzuki Liana biedt in ieder geval niet veel variatiemogelijkheden. Zo is de achterbank gedeeld neerklapbaar, maar daar houdt het dan mee op. Een opstelling met drie losse stoelen zou handiger zijn. Als je iets langs te verschepen hebt, hoeft niet meteen de helft van de achterbank plat, maar slechts de leuning van één stoel volstaat. Hou je toch nog twee plekken over.
De Liana biedt diverse opbergvakken in het interieur: vakken in portieren, onder de stoelen en in het dashboard. Voor de pook heb je een mooi afsluitbaar vak met twee stevige bekerhouders erin.
Goed, papa's en mama's van Nederland. We gaan rijden. Om te beginnen is de 1.6 van Suzuki goed bij de les. Goed, de Soes laat zich wat duidelijk horen, maar hij levert ook flinke prestaties. Schakelen en koppelen gaat heerlijk; de bak is er een om door het bekende ringetje te halen: foutloos. Vrij korte slagen en je zit er nooit naast. Beetje wennen is het wel aan de koppeling die maar weinig gevoel heeft. Ook de besturing van de Liana hebben de Japanners goed voor elkaar.
U begrijpt dat een dynamisch weggedrag geen absolute voorwaarde is voor dit soort auto's. Toch valt de Suzuki hier weer - positief - op. Hij staat stevig in z'n schoenen en - zucht, cliché... we weten het - je voelt haast niet dat je met een MPV aan het sturen bent. Hij heeft weinig last van z'n hoogte omdat 'ie niet overdreven zacht is geveerd.
Als we nu even voorzichtig de tussenstand opmaken zitten we in tweestrijd. Want hij heeft zijn sterke en zwakke punten – de Liana is niet de functioneelste midi-MPV, maar wel een lekkere rijders-auto. Dus gaan we nog eens wat dieper in op het comfort en de kosten in de hoop zo tot een eindconclusie te komen.
Veel collega's die met de Liana op pad waren, klaagden over de bestuurdersstoel. Over het algemeen vond iedereen 'm wel lekker steunen, maar de hoogteverstelling deugt niet. Met een draaiknop beweeg je alleen de achterkant van de zitting omhoog. Maar zelfs in de laagste stand kantelt de zitting al te veel naar voren. Een ander aspect is de beschikbare interieurruimte. Drie volwassenen op de achterbank van de Suzuki is eigenlijk een iets té optimistisch uitgangspunt - al was het alleen maar omdat de Liana geen vlakke vloer heeft en de middelste passagier moeite krijgt om z'n benen neer te zetten.
Kijken we tot slot nog even naar de financiën. Echt economisch is hij niet: voor de Liana noteren we een verbruik van 1 op 11,5 . Dan zie je dat deze motor toch hard moet werken.
En zo hebben we zo ongeveer wel alle kanten van de Suzuki Liana 1.6 bekeken. Zou je hem als goede vader en/of moeder kopen voor het gezin? Het antwoord op die vraag heeft weer eens te maken met persoonlijke voorkeuren. Want uit de test blijkt simpelweg dat de Liana lekker rijdt en je je aan het stuur niet aan dat van een 'busje' waant. Maar ja, die functionaliteit, hè. Wij kunnen er echter mee leven. U ook?