Suzuki Ignis 1.3 GLS (2004)

Suzuki zette recent een verse vijfdeurs-Ignis neer en die moet de good old Swift definitief doen vergeten. Er is ook nog steeds een driedeurs-Ignis en die bleef zoals 'ie was.
Is de instap van de Ignis niet iets té hoog? Blijven de broekspijpen schoon bij het in- en uitklauteren van je Japanner? Nee, niet altijd. We kunnen ons voorstellen dat voor sommige senioren de Ignis een tikkie te terreinauto-achtig is. Eenmaal boven zit je – inderdaad – hoog en droog. Dan merk je dat Suzuki met deze auto toch een stap voorwaarts heeft gemaakt. 'n Robuust stuurwiel, volwassen dashboard, en... hé, wat zien we daar? Opelhendels. Dat Suzuki en General Motors (Opel) wat met elkaar hebben, was natuurlijk al bekend. Een Opellichtschakelaar (draaiknop links op dashboard, trek 'm uit en je hebt interieurverlichting!) en de elektrisch verstelbare buitenspiegels werken op de bekende Opel-wijze. Evengoed, de Ignis geeft binnenin een volwassen indruk. En rommelverzamelaars hebben aan de Ignis een wereldauto want in de Suzuki wemelt het van de opbergmogelijkheden. Verder biedt hij forse portiervakken en een middenconsole met veel bergmogelijkheden voor drankjes.
Hoe volwassen je ook in de nieuwe Ignis achter het stuur zit, de stoelen schieten ruimschoots tekort. Ze zijn te vlak, te kort en te vormloos. Zeker in een wat hogere auto moet je in bochten vastgehouden worden. Dat is hier dus niet het geval; klamp je vast aan het stuurwiel, want anders ga je. Jammer! Over het ruimteaanbod hebben we geen klagen, maar verwacht ook geen wonderen Achterin is het leefbaar, maar er is geen overdaad. Je kunt uitstekend met twee kinderen achterin op reis, maar het blijft een compacte auto, hoe stoer de Ignis er vanbuiten ook uitziet. Hetzelfde geldt voor de bagageruimte. De vloer ligt hoog en de bruikbare inhoud onder de hoedenplank is niet oneindig met 235 liter.

Doortrekken
Haal je alles uit de Suzuki, dan ben je heus lekker vlot. Maar je krijgt dan wel een partij motorlawaai voor de trommelvliezen. Trekken in de vijfde versnelling is een langdurig verhaal, dat schiet voor geen meter op. Bij compacte, handzame auto's als deze telt de trekkracht in de eerste versnellingen zwaar. Het zegt iets over de handelbaarheid. Daarbij valt de korte eerste versnelling van de Suzuki op, de Japanner schakelt overigens wel lekker.
Als je in een Ignis stapt, verwacht je geen stuur-, rij-, gooi- en smijtauto. Dat gevoel klopt helemaal. Deze kar is niet uitnodigend. Een sportieve rijstijl past 'm niet. Zijn makke: onderstuur. En dan bedoelen we snel optredend onderstuur. De Ignis wil in de bocht vooral rechtdoor. Al vrij snel begint het geschuif over de voorwielen, het maant je tot kalmte. De Ignis laat bij korte oneffenheden in de weg de dreunen stevig doorkomen. Toch is het over het algemeen geen stuiterbak, hij biedt een volwassen rij- en veercomfort.
Ondanks de fijne, directe en lichte besturing schopt de Ignis het echter bij lange na niet tot pretkar. De nieuwe Ignis verrast met een bruikbare bagageruimte, een stoer uiterlijk, een volwassen interieur en een zeer acceptabel rijcomfort. Minpunten zijn er ook. De Ignis-motor moet beter geïsoleerd worden, de stoelen van de Suzuki behoeven verbetering en het onderstuur van de Japanner is wel erg prominent.