Suzuki Ignis 1.3 GL (2001)

Met de Ignis betreedt Suzuki een nieuw segment. Maar welk? Hij staat wat hoger op zijn poten als een 4x4 - maar is dat niet. Hij heeft de hoekige, doosvormige koets van een MPV - maar is ook dat eigenlijk niet. Een ander pluspunt is zijn pittige vormgeving. In onze ogen is het beslist een auto die "iets" heeft. Iets stoers, iets aparts, iets anders. Suzuki zelf noemt de Ignis een "New Multi Compact". De Ignis staat voor zo"n f 27.500 (e 12.480) in de prijslijst. Daarvoor krijg je dan in ieder geval een auto die er leuk en fris uitziet. Vooral het hoogpotige, de schuine voorruit, de hooggeplaatste achterlichten, de dakrails en de vijfdeurs-vorm maken hem smakelijk. Laten we eens instappen. Hmmm, kleine portiertjes. De instap is dan ook zowel voor als achter aan de krappe kant. De voorruit staat wat schuiner dan we bij MPV-achtigen gewend zijn. Dat staat sportief en maakt hem optisch fraaier, maar benadeelt de instap nog verder. En dan punt drie. Voor een gemiddelde Nederlander zit bij een goede zithouding de rugleuning ruim achter de middenstijl. En dat is onhandig bij het instappen. Of je schuurt met je rug langs de middenstijl of je moet je naar achteren in de stoel laten "vallen".
Maar als je dan eenmaal zit, heb je voorin voldoende ruimte. Wel zijn de zittingen van de voorstoelen aan de korte kant. Overigens liepen de meningen over het zitcomfort uiteen. Naast de gebruikelijke lengte- en rugleuningverstelling kan ook de voorzijde van de zitting nog in hoogte worden versteld en is er een verstelbare lendensteun. Het stroeve stofje houdt je goed op je plaats bij een wat sneller genomen bocht.

Leuk dashboard

De bestuurder heeft zicht op een smakelijk vormgegeven dashboard, waarbij alleen de gebruikte materialen wat tegenvallen (harde kunststoffen). Leuk detail is de donkerder getinte "console" middenop "t dashboard met klok (incl. beperkte boordcomputer), ventilatieroosters en kachelbediening. Deze laatst was in onze testauto uitgebreid met een handmatig geregelde airconditioning. Er zijn twee airbags, waarvan die voor de voorpassagier ten koste lijkt te zijn gegaan van de inhoud van het dashboardkastje. Gelukkig wordt dit deels goedgemaakt door de vele bakken en vakjes in het interieur. Door het niet verstelbare stuur is er zicht op een goed overzichtelijk instrumentenpaneel. De buitenspiegels zijn elektrisch verstelbaar en de voorportierruiten gaan elektrisch op en neer.
Beenruimte achterin? Tieners en volwassenen kunnen alleen zitten met de knie"n naast de voorrugleuningen, waarbij de voeten wel onder de voorstoelen passen. Daarbij heeft je rug een absoluut verkeerde houding en drukt je hoofd tegen de hemel. Dat de rugleuning van de achterbank in hoek verstelbaar is, is dan ook eigenlijk alleen een theoretisch detail. En als u kleine kinderen hebt, neem dan het kinderstoeltje mee als u gaat proefrijden. Wij hebben zo onze twijfels of forsere exemplaren wel passen. Ook de kofferruimte houdt niet over. Suzuki ziet de Ignis als een "fun-car", dus rijplezier staat voorop. Dat begint al met een 1,3 liter 16-kleppen motortje met een vermogen van 83 pk (61 kW) en een koppel van 110 Nm bij 3.500 toeren. Het is een fel vierpittertje, dat goed aan het gas hangt. Wel is hij wat nerveus en "piekig", waarbij vooral wegrijden en rustig rijden in de eerste versnelling al snel tot "bokkig" gedrag leiden, want ook de aangrijping van de koppeling is ons insziens niet helemaal optimaal. De motor snerpt lekker en klimt snel in de toeren. Door deze sportieve klank lijkt hij rumoeriger en sneller dan hij in werkelijkheid is. Eenmaal rijdend valt al direct de stevige, nee, harde vering op. Als een plank gaat hij vlak door de bocht, de bestuurder verleidend tot steeds hogere bochtsnelheden. Maar het is niet alles rozengeur en maneschijn. Want bij de minste oneffenheid in het wegdek voel je het onderstel stoten, schokken of dompen. En dat ligt heus niet aan een korte wielbasis. Maar voor de rest: een heerlijk scheurijzertje, dat ons sterk doet denken aan de eerste Swift GTI. Een ideaal karretje om aan het eind van een drukke werkdag even de zinnen te verzetten om wat bochtige binnenweggetjes.