Test: Suzuki Grand Vitara (2008)

Eén ding moet je Suzuki nageven: ze laten zich niet verleiden om concessies te doen en een zogenaamde 'crossover' te maken, met een terreinwagenuitstraling maar weinig daadkracht in de modder. De Japanners kiezen bij de Grand Vitara voor een stevig ladderframe en permanente vierwielaandrijving. Geen halve maatregelen dus. En zijn serieuze offroadcapaciteiten combineert de Grand Vitara met een representatief uiterlijk. Daar is dan ook niet veel aan veranderd bij de facelift die het model onderging. In verband met de verscherpte voetgangersbescherming die wetgevers vereisen, kreeg hij een nieuw grilletje, een andere voorbumper en een gewijzigde motorkap. De bijna obligate richtingaanwijzers in de buitenspiegels heeft de Grand Vitara ook, maar daarvoor moet je wel minimaal een Comfort-uitvoering nemen. Een beetje kruideniersmentaliteit in onze ogen. Dat geldt ook voor het feit dat ESP alleen op de Exclusive en High Executive zit, in deze klasse hoort dit systeem gewoon standaard te zijn. Wel werd de reminstallatie verbeterd: ook achter zijn voortaan schijfremmen te vinden.

Bescheiden

Ook in het interieur vallen de optische wijzigingen bescheiden uit. De aircobediening werd gewijzigd en de boordcomputer vernieuwd. Het dashboard heeft nog altijd een deftige en hoogwaardige uitstraling, alleen krast het materiaal bovenop de middenconsole wel érg snel. Zitten doe je prima in de Grand Vitara, al hadden de stoelzittingen een tandje langer mogen zijn. Suzuki claimt het rijcomfort te hebben verhoogd door een nieuwe achterasconstructie toe te passen en de geluidsisolatie te verbeteren en inderdaad, het is lekker stil aan boord. Zeker met de twee nieuwe motoren. De 2.4 met 169 pk weet redelijk raad met de zware Grand Vitara, alleen zou bij hogere snelheden een zesde versnelling helpen om het geluid en het verbruik te beperken. Bovendien blinkt de bak niet bepaald uit in bedieningsgemak, het wisselen van verzet gaat niet erg licht en af en toe wat moeizaam. De 3.2 met 233 pk is altijd gekoppeld aan een automaat en helpt de Japanner tot vlotte prestaties, hoewel 9,4 seconden voor de sprint van 0 naar 100 voor een zescilinder midsize-SUV nu ook weer niet razendsnel is.

Achterstand

Wat rijgedrag betreft, moet de Grand Vitara menig concurrent voor laten gaan. De besturing zou preciezer mogen zijn en bij snelle lastwisselreacties zoals afremmen duikt de koets fors, in bochten is overhellen hem evenmin vreemd. Tel daar een bovengemiddelde gevoeligheid voor spoorvorming en een riante draaicirkel van 11 meter bij op en het zal duidelijk zijn dat de Suzuki niet de meest geraffineerd rijdende auto in zijn segment is. Op dit vlak hebben meer op asfalt georiënteerde concurrenten als de Ford Kuga en VW Tiguan hem op achterstand gezet. De Grand Vitara is meer een offroader van de oude stempel, en daar zal zeker ook een groep liefhebbers voor zijn. Eenmaal buiten de gebaande paden staat hij absoluut zijn mannetje. En wie gewoon een comfortabele auto zoekt waar het hele gezin mee op stap kan, heeft er een goede aan. Zo is ook op de achterbank voldoende ruimte voor lijf en leden en de kofferruimte is met 398 liter ruim bemeten. Bij de liefst 44 centimeter kortere driedeurs is dat overigens maar 184 liter, en uiteraard is het interieur ook een stuk minder ruim. Maar hij is er als 1.6 dan ook al vanaf 23 mille, de prijzen van de vijfdeurs beginnen bij € 26.799.