Test: Suzuki Grand Vitara (2005)

Deze grote sprong voorwaarts werd al eerder ingezet met de introductie van de Swift. Nu is het dan de beurt aan de Grand Vitara en later volgen nog de Sport Crossover SX-4, de New Mini Wagon, Een Sports Utility Wagon en een off-road-mini, die de Jimny moet opvolgen.

De nieuwe Suzuki Grand Vitara komt uit in twee versies: de 3- en de 5-deurs. Behalve wat deuren en ruimte zijn er in deze uitvoeringen meer verschillen te vinden - in de koplamp- en achterlichtunits, bijvoorbeeld. Het opvallendste verschil zit echter onderhuids; hoewel beide uitvoeringen uitgerust zijn met permanente vierwielaandrijving - en dus niet uitschakelbaar, zoals in de voorganger -, mist de 3-deurs de mogelijkheid van lage gearing. Niet dat de 3-deurs in het terrein een flater slaat, maar voor het echte 4x4-werk zul je je toevlucht tot de 5-deurs moeten zoeken. Dat is dan ook precies hoe Suzuki de auto's in de markt zet: de 3-deurs, met z'n sportieve uitstraling, voor jonge vrouwen of als geinige tweede auto en de 5-deurs SUV voor de 4x4-enthousiastelingen. Dat die er genoeg zijn, bewijzen de verkoopcijfers wel; in dit segment reden er de laatste drie jaar 25.000 auto's de showroom uit. Suzuki heeft een naam op het gebied van vierwielaangedreven auto's en mikt dit jaar met de Grand Vitara op 1.500 verkochte exemplaren. Tamelijk ambitieus als je bedenkt dat er sinds de introductie van de vorige Grand Vitara, eind vorige eeuw, jaarlijks gemiddeld zo'n 1.000 stuks gehaald werd. Maar met een Grand Vitara ben je nergens bang voor; dat is althans wat de reclamemakers ons willen doen geloven.

Veiligheid staat dan ook - hoe kan het ook anders - hoog in het vaandel. De Grand Vitara is uitgerust met diverse veiligheidssystemen, zoals ABS, Elektronische remkrachtverdeling (EBD) en een remassistent (BAS). En voor de veiligheid is de motor achter de vooras geplaatst.

Rondere vormen

De derde generatie staat op een monocoque chassis, dat zo'n 17 cm langer is dan de vorige, met een 16 cm langere wielbasis. Door voor een zelfdragende ladderframe te kiezen, kon het zwaartepunt van de auto met zo'n 4 cm verlaagd worden. Dit in combinatie met de vrij grote spoorbreedte en het stijve chassis zorgt voor meer stabiliteit. En dat komt de rijkwaliteiten op verhard alleen maar ten goede. De Grand Vitara ligt voor een SUV dan ook verbazend strak op de weg en is zelfs zonder noemenswaardige overhelling in alle bochten te wringen. De besturing is bijpassend direct, wat het gevoel van sportiviteit benadrukt.

De voorwielen zijn ver naar voren geplaatst zodat er binnenin lekker veel beenruimte ontstaat. Het interieur is ook voorzien van een eigentijds tintje, met een strakkere middenconsole, die niet meer hoekig op het dashboard ligt, maar meer in golvende lijnen naar binnen komt. Dit gecombineerd met de aluminium zijkanten geeft het geheel een chic voorkomen. Het dashboard heeft rondere vormen en het stuur is voorzien van diverse bedieningsknoppen. Al met al een geslaagde verschijning. De hoge zit is prima en biedt ook in bochten genoeg stevigheid. De achterbank van de 5-deurs biedt ruimte aan drie passagiers en de 3-deurs aan twee, hoewel de bestuurder in de laatstgenoemde geen lange stelten moet hebben om een passagier achter zich te dulden.

In de motorisering zijn er twee benzinevarianten; een 1.6 met 106 pk in de 3-deurs en 2-liter met 140 pk in de 5-deurs. Dat lijkt misschien niet indrukwekkend, maar gezien het geringe gewicht van beide auto's, 1.345 kg voor de kleine en 1.480 kg voor de grote, voldoende om ze vlot te trekken. Het echte wachten is echter op de dieselvariant die nu eenmaal meer trekkracht biedt en daardoor aantrekkelijker zal zijn voor de 4x4-specialist. Waar in de vorige Grand Vitara een Peugeot-diesel lag, heeft Suzuki dit keer in de magazijnen van Renault gesnuffeld - en dus niet bij Fiat, die wel de diesels levert voor de Swift en de Ignis. De Franse 1.9-liter commonrail motor met 95 kW (129 pk) en een koppel van 300 Nm die uit de schappen getrokken wordt en ook in de Mégane te vinden is, moet voorjaar 2006 op zowel de grote als de kleine versie leverbaar zijn.

Het terrein in

Om het 4x4-systeem te activeren zit er in de grote SUV een draaiknop in de middenconsole - en dus geen pookbediening. Die pook is er wel, maar uiteraard alleen om de hoge gearing te bedienen. Het 4x4-systeem biedt vier standen: een neutrale voor sleepomstandigheden, een hoge gearing die je voornamelijk gebruikt op verharde weg, een hoge gearing die een stapje verder gaat en snelheidsverschillen tussen voor- en achterwielen opheft voor betere tractie in sneeuw en modder, en een lage gearing voor het extra zware ploegen. En uiteraard mochten we die laatste uitproberen op terrein. Een mergelgroeve in Zuid-Limburg, in dit geval, die via diverse niveaus een grote, diepe put beslaat. De eerste beproeving waar de Grand Vitara voor komt te staan, is een diepe, steile afdaling waar je flink moet bijremmen om niet als een bommetje naar beneden te storten. Toch voelt de Grand Vitara safe; zelfs als de motor afslaat en we daarna de rem loslaten, geeft de terreinwagen op de remassistent geen krimp. Toch een lekker gevoel. We pakken verder nog wat opstaande randen aan de zijkant, waar de bak zich door mul zand trekt, en nog meer obstakels, zoals een diepe waterplas. Die je overigens kunt nemen zonder bang te zijn voor natte voeten, vanwege de dubbele afdichting op de dorpels. Al met al een allround vierwieler, die zowel op verhard als onverhard z'n mannetje staat.